Ο τσιμπών με το γκασμαδάκι

Oι Οιωνοί άς με λέγουν Ιωνάν. Και οι Ύαινες, πόλιν Ιέναν.Εγώ ήμουν Ίωνας. Οταν το ψάρι με πλησίασε, διεδόθη πως με κατάπιε. Διαδόσεις. Το ψάρι, αβρά, με κατέστησε σπαδίαν, ευνούχον, χαντούμην, μοι φάνηκε πως ξεκίνησε γιά σουνέτι και κατέληξα άνευ.Η αγωνία με ετύλιξε και είτε ξετυλίχτηκα ως άρχων του λόγου και χαρά του γυρολογου, ως αέναος περιπατητής της σαρκός και ανησυχών. Μονίμως. Εντούτοις, κατά την πρώτην επαφήν μετά αιδοίων γυναικός, εκείνη δεν έδειξε ότι αντιλαμβάνεται κάποιο κενό στη συμπεριφορά μου. Απεναντίας είπεν οπόσον το εχάρη. Την θεώρησα χαζή και νόμιζα πως έκλεισε εκεί το ζήτημα.Αλλαξα όνομα, έγινα Βίωνας και Βίσωνας, επεδείκνυα την σκληρά μου χαίτη και δεν έδειχνα σικλέτι. Πάλε τα ίδια. Δεν τους ένοιαζε ή δεν έβλεπαν. Διότι καμία δεν ήξερε πως ήμουν Ιωνάς.

Τελικα ήταν ζήτημα φωτός, που είπε ο ρέκτης ποιητής απο κοντά απ΄τα Αλάτσατα ή ήταν ζήτημα στάσεως λωτού όπως επέμενε το ίδιο το ψάρι. Μια μέρα δεν άντεξα και το ερώτησα. Αφού με ήφαγες, γιατί δεν το πήραν χαμπάρι πως χαντούμης υπάρχω έκτοτε;
Δεν το κατάλαβαν, απάντησε με φωνή ψαριού, δηλαδή ένα σλιαρρρφσφσφσντούα διότι από λάθος στην μετάφραση των ο΄, νομίζουν πως ήμην όρκα ή τούνα ή μπαρακούδα γελοίως τεράστιο. Ενώ είμαι αθερίνα. Ψιλόψαρο. Σχεδόν γόννος. Ο Ίωνάς τον ήφαγε ο κήτος, εσένα τον Ίωνα σε τύλιξε ο κοπαδιαστός ειρμός των αφρόψαρων, τυλιχτηκες από το πληθος. Και εκεί, ένα μιτσο, ένα λιανό και ένα ψαρακουδάκι, σε τσίμπησε, αγά, στο αρχιδάκι. Αλλοι παθαίνουν ΠΑΣΟΚ, εσύ ήπαθες θαλάσσιον σοκ.