31/12/10

εξαλείφοντας την πικρία....



Ο Χρόνος εκδικείται
εξαλείφοντας την πικρία....

Δράττομαι της ευκαιρίας να υπογραμμίσω τα λόγια αυτά του Μπερεκέτη, κατά κόσμον Γεωργίου Χατζημιχελάκη, του και συνθέτου.

Ηταν στα χίλια ενιακόσια ενενήντα κάτι που πλησίασα μουσικούς της δικής μου παράδοσης χωρίς να γνωρίζω πόσο αυτό θα μ’ επηρέαζε στη δική μου πορεία. Βέβαια όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήσαν ή είχαν διαλέξει να γίνουν μουσικοί. Εμένα η δική μου κατεύθυνση ήταν άλλη. Αλλά οφείλω να ομολογήσω εκ των υστέρων πως δίχως αυτά τα πρόσωπα δεν θα μπορούσε η αναζητήσή μου να πάρει σχήμα και κατεύθυνση. Δίχως την δική τους προσφορά δεν θα πέρναγα ποτέ στην Λατρεία. Στα περί Θεού προλεγόμενα δηλαδή.

Τα πρόσωπα… τα πρόσωπα είναι ότι πιο σημαντικό. Η γνωριμία μαζί τους και οι επιρροές τους. Πως τρόπον τινά θα χωνέψεις τους Στρετίστας του Πετεφρή και τις γιορτές τους και θα τους αποδώσεις αργότερα εν ετέρα μορφή στην δική σου καθημερινή ζωή.

Ο Γιάννης ο Αρβανίτης, ο Στέλιος ο Κατσιάνης, ο Βασίλης ο Μπαραμπούτης,
Ο Φάνης ο Σουλακέλλης και τόσοι άλλοι ακόμα. Ο Κάρολος ο Κουκλάκης, η γυναίκα του η Ειρήνη, και εγώ κάναμε κανονάρχημα –ακόμα το θυμάμαι- στο «τον νυμφώνα σου βλέπω» και συνεκινείτο το εκκλησίασμα. Ηταν η παρέα που εφιλοξενείτο σε δύο ψαλτήρια από τον Παναγιώτη -τον και «βλάχο» επονομαζόμενο- Παπά. Ησαν από τους καλύτερους στην Ελλάδα κι εγώ ήμουν τόσο άσχετος που νόμιζα πως όλοι ήσαν σαν κι αυτούς. Μικρός και αθώος!




Κάνω το λοιπόν κι εγώ δώρο την καταγραφή ενός εκ των καλάντων, τα οποία τραγουδάει ο Γιάννης ο Αρβανίτης στην εκτέλεση που μας χάρισε ο Μπερεκέτης. Την μεταγραφή έχει κάνει ο Διδάσκαλος Παναγιώτης Παπάς. Και λέγω Διδάσκαλος, για δύο –μη μουσικούς- λόγους.

Πρώτον, γιατί σαν είδε πως μ’ άρεσε το ψαλτήρι… με είπε: «Συ καμάριμ πρέπει να έλθεις στον σύλλογο του Κύρ Σίμωνα», και δεν σταμάτησε να μ’ ενοχλεί μέχρι που πήγα και γράφτηκα. Τα υπόλοιπα είναι μια άλλη ιστορία.

Βήτον, και σημαντικώτερον. Μου ζήτησε κάποτε να του φορμάρω το κομπιούτερ κι εγώ ο βλάξ δεν πήρα μπακ απ. Πατώντας το ντηλίτ, του έσβησα δύο χρόνων δουλειά στο συγκεκριμένο έργο (δύο τόμοι) του οποίου το κομμάτι, παρουσιάζεται εδώ. Σαν το κατάλαβε δεν μου είπε κουβέντα. Με ξεπροβόδισε μάλιστα, δινοντάς μου δυο προσφοροκάρβελα απ’ αυτά που ζύμωνε τα Σάββατα.Υπερέβαλλε τον Χρόνο πρίν κάν προλάβουμε να πικραθούμε.

Με αγάπη το 2011, και όσο μπορούμε λιγότερη πικρία।

27/12/10

Κάλαντα Δωδεκαημέρου





Χρόνια Πολλά.


Ο Χρόνος εκδικείται
εξαλείφοντας την πικρία....

Δώρο κασέτα... με ένα κλικ την ακούτε στο YouTube

ή την κατεβάζετε με κλικ εδώ




ΚΑΛΑΝΤΑ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ
 Εργαστήρι Παραδοσιακής Μουσικής
ΠΡΟΤΥΠΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ 1994-1999

στην παραγωγή συμμετέχουν παίζοντας και τραγουδώντας (όλοι τραγουδούν):


Ζαχάρης Σπυριδάκης: κρητική λύρα
Σύλβια Κουτρούλη: νάι
Περικλής Παπαπετρόπουλος: σάζι, βιολί
Χάρης Λαμπράκης: σουραύλι
Γιάννης Αρβανίτης: ταμπούρ, σάζι
Βασίλης Μπαραμπούτης: ταμπούρ, σάζι
Κάρολος Κουκλάκης: μπουλγαρί, κρητικό λαούτο
Κατερίνα Παπαδοπούλου: λάφτα
Στέλιος Κατσιάνης: στεριανό λαούτο
Κώστας Γράμπας: σάζι, γιαλί ταμπούρ
Γιώργος Χατζημιχελάκης: ούτι
Θεοδώρα Βάρσου: μικρά κρουστά
Βαγγέλης Καρίπης: κρουστά


καλλιτεχνική διεύθυνση: Γιώργος Χατζημιχελάκης
επιμέλεια παραγωγής: Κώστας Γράμπας
ηχογράφηση: Βαγγέλης Κατσούλης 
παραγωγή: Πρότυπο Μουσικό Κέντρο Πειραιά, 1994

Η κασσέττα κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη του 1994, σε 1000 αντίτυπα, που διανεμήθηκαν δωρεάν αντί Χριστουγεννιάτικου δώρου
 προς τους σπουδαστές του Ωδείου από το Πρότυπο Μουσικό Κέντρο Πειραιά και από το Δήμο Πειραιά .
Η ιδέα αυτού του είδους παραγωγής και διάθεσης ήταν του Γιώργου Κουρουπού.

περιεχόμενα (τα ακούτε καθένα χωριστά, κλικάροντας στον αντίστοιχο τίτλο)
ΚΑΛΑΝΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ
ΚΑΛΑΝΤΑ ΦΩΤΩΝ

Το Εργαστήρι Παραδοσιακής Μουσικής δημιουργήθηκε το 1994 στο Πρότυπο Μουσικό Κέντρο Πειραιά (Π.Μ.Κ.Π.) ως εκπαιδευτικός τομέας του και παράλληλα ως καλλιτεχνικός χώρος μουσικής έρευνας και δημιουργίας, διατηρώντας εξ αρχής ένα μόνιμο καλλιτεχνικό σχήμα, το "Συγκρότημα Παραδοσιακής Μουσικής Π.Μ.Κ.Π.", που αργότερα, το 1997, μετονομάστηκε σε "Άστρο της Αυγής". Λειτούργησε έως και τον Ιούνιο του 1999 και καταργήθηκε ως αποτέλεσμα της συρρίκνωσης που επεβλήθη στο Π.Μ.Κ.Π. μέσα στα πλαίσια της εφαρμογής από την τότε δημοτική αρχή μιας πολιτικής «οικονομικής ανταποδοτικότητας», η οποία οδήγησε έκτοτε συνολικά το Π.Μ.Κ.Π. σε μαρασμό. Καλλιτεχνικός διευθυντής του Π.Μ.Κ.Π., στα 5 χρόνια της ακμής του, διετέλεσε ο Μιχάλης Γρηγορίου. Την ίδια περίοδο την καλλιτεχνική διεύθυνση του τομέα Κλασσικών Σπουδών είχε ο Γιώργος Κουρουπός, του Εργαστηρίου Τζαζ Μουσικής ο Γιάννης Σταυρόπουλος, και του Εργαστηρίου Παραδοσιακής Μουσικής ο Γιώργος Χατζημιχελάκης (που εκτελούσε παράλληλα χρέη και υποδιευθυντή του Π.Μ.Κ.Π.).

Όλοι όσοι συμμετέχουν στην ηχογράφηση των Κάλαντων Δωδεκαημέρου, υπήρξαν καθηγητές του Εργαστηρίου, με εξαίρεση τον Χάρη Λαμπράκη (σουραύλι) που τότε ήταν σπουδαστής του.