27/1/09

Πετεφρής: ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΤΙΜΒΕΡΛΑΝΔΗ


Οταν κρατούσα κινητό μεγέθους νταμιτζάνας
Την επομένη μιάς βραδυάς που οι Ντεντκενντάνς ηχούσαν
Μπήκα στο μόνο μαγαζί της βέρας Τιμβερλάνδης
Κι αγόρασα περιχαρής στιβάλια στο ταμπά τους

Προψέ που ανακάλυπτα που βγαίνουν καυκαλήθραι
Έτυχε κι έρριξε βροχή, καταρρακτώδη λέγω
Και βάρυνε το πόδι μου αριστερά της μπούτζας
Θαρρείς και εμβαπτίστηκε σε λασπερό γλυστράδι

Τηρώ και ανακάλυψα πως τρύπησε το δέρμα
Από την χρήσιν πό΄καμα ετών δεκατεσσάρων
Οπότε πρέπει να δεθώ στο κάρμα ενός τσαγκάρη
Να μου κυκλώσει τη ζημιά,και τσόντα να προσθέσει

Αν με ρωτήσεις φιλικώς και θέλεις ερμηνείες
Θα σό΄λεγα πως μού΄φτανε μιά τζούρα σιλικόνη
Ωσάν αυτές που κλείνουμε μιάς χαραμάδας ρήγμα
Γιά να απομείνει ποίηση στη γκλάβα του μαλάκα.

5 σχόλια:

Sraosha είπε...

Ποίημα άριστο. Ρεβέρ ανεπίτρεπτο.

Ποτέ ρεβέρ, γερήνιε, ποτέ. Κάλλιο Ρεβέρτε παρά ρεβέρ.

:-)

Γουφ είπε...

μηδέ τζαγκάρι θε να βρείς
μηδέ φαλτσετοκράτη
μον΄τρύπα το και το δεξί
για να ισοροπήσις

=]\=+

Μαύρος Γάτος είπε...

πέρασαν, πάνε οι καιροί που μπάλωναν τα τρύπια
όλα στην Κίνα φτιάχνουν τα, τσαρούχια και τιρλίκια
κρατάν φεγγάρια κάνα δυό, κι απέ πα στα σκουπίδια
το ξέρουνε κι οι γάτοι πιά, πάνω στα κεραμίδια!


αν βρεις τσαγκάρη γράψε μου, και ράφτη μήνυσέ μου
κι αν βρεις και ηλεκτρονικό, πάρε κάνα λαχείο.

Μαύρος Γάτος είπε...

Κύριε Shraosha, έχετε καμμία συγγένεια με τον κύριο Κωστόπουλο;

Σ:-P

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Οταν φόρεσα το πρώτο μου ρεβέρ
ήταν νεαρός ο Ζακ Πρεβέρ
τό΄κοψα μετά ένα πατιρντί
πάνω σε στίχο του Ρεβερντί

τώρα τα ρεβέρ δεν τα φορώ
επιλέγοντας ράφτη και φουρώ
διότι τα παντελόνια όπου χωράω
κατασκευασμένα στο Μακάο
γιά έναν άγνωστο λόγο
διαθέτουν του ρεβέρ τον ψόγο