14/1/09

Πετεφρής: ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ

Το Άριστον ήταν καφενείο στα Γιαννιτσά, όπου πήγαινα αραιά να φωνάξω τον πατέρα μου να έρθει σπίτι να φάμε, μεταξύ 1956 και 1964.Ωσπου να τελειώσει το τάβλι, έπιανε το αφτί μου διάφορα εκεί.
Ευταξίας και λευκό κοστούμι
Γιά τον Καραμανλή στο καφενείο το Άριστον διέδιδαν ότι ήταν αρεστός και βοηθός του Ευταξία που τον έβαλε στα σαλόνια.Στο ίδιο καφενείο άκουσα από έναν με κρεμασμένα μάγουλα ότι ήταν μονάρχης, δηλαδή από την κοιλιά του είχε κατέβει ένα αρχίδι, πράγμα που τον έκαμε σχετικά αδιάφορο στα σεξουαλικά. Αργότερα, γνώρισα δυό μονάρχες,καλούς φίλους και συνεταίρους σε κρεβάτια, και είχαν καταξεσκίσει την τοπική τους και ευρυτέρα κοινωνία.Μιά ευγενική κυρία που έζησε κατοχή θυμόταν που τον βλέπανε οι φιληνάδαις να κατέρχεται το πεζοδρόμιο όπου το μέγαρο Σλήμαν και έλεγαν «το λευκό κοστούμι». Ηταν όμορφος τότε ο Καραμανλής.Ακούστηκε ότι έβρισε την βασίλισσα, ότι τσακώθηκε μαζί της, ειδικά στην υπόθεση με την γυναίκα του Αμπατιέλου στο Λονδίνο.Δηλαδή ότι την έδειρε.Ακούστηκαν διάφορα με αγορές στα βραχώδη όρη και ιστορίες με εργολάβους της Ομόνοιας την ίδια εποχή που πιάσανε πολλά μποντικάκια μέσα σε μοδάτα ζαχαροπλαστεία, ενώ μιά γυναίκα σιδέρωνε την Σπυριδούλα,και ο Δράκος στη Σαλονίκη είχε ξεκινήσει τον βίο του.Η θεία μου έλεγε στις κόρες της μιά ιστορία με μιά πλουσιοκόρη που έκανε πάρτι με σκυλιά, ενώ έλεγαν γιά μιά άλλη κυρία ότι έκανε μπάνιο με γάλα γαϊδούρας-μετά από πολλά χρόνια μου την έδειξαν από μακριά.Κανένας όμως, ποτέ των ποτών δεν είπε γιά τον Καραμανλή ότι δεν πρέπει να κυβερνήσει λόγω μονής κοχόνας.Απεναντίας τον παίνευαν ή τον σχαίνονταν βάσει πολιτικής ατζέντας.
Αρναούτης, Λεβίδης ή Χοϊδάς;
Οταν πέθανε ο Παύλος αρχές του 1964, στο καφενείο το Αριστον πίστευαν ότι τον δολοφόνησαν.Δεν θυμάμαι ποιός από τους τρείς, επειδή ακούστηκαν και οι τρείς. Με μία σφαίρα.Ηταν σαν σλαπστικ- ο ένας πυροβολούσε τον άλλον μπροστά σε ένα απύθμενο και απύλωτο μυστικό του οποίου την μυστικότητα δεν ήταν δυνατόν να παραβιάσει κανείς.Αλλά ήταν μιά ιστορία πεποιημένη πάνω σε υπόθεση πλαστοπροσωπίας, όπως στον αιχμάλωτο της Ζέντα.Όπως είχαμε μάθει εντατικά να φιλάμε και ιδίως να μας αγγίζουν μέσα από τα κινηματογραφικά έργα, απαιτώντας έξτρα κουνήματα και παρέχοντας άλλα, ανάλογα με την έκλυση των ηθών σε δύο διαστάσεις,έτσι και η πολιτική έμπαινε από τις ταινίες στην νεοελληνική ζωή και την βόλευε.Και τα βασιλόπουλα και τα πριγκηπόπουλα και την Φρειδερίκα και την προίκα της Σοφίας, και τον έρωτα του διαδόχου με την Βουγιουκλάκη, αλλά και που βγήκε χτυπώντας με την αγκώνα κάτι τούβλα ως καρατέκας, τα ιστορούσαν στο Αριστον ως βλαμένα αποπαίδια ενός σιωπηλού άνακτος και μιάς δυναμικιάς μπερδεψομπούτας άνασσας.Την εκτιμούσαν όμως, επειδή το 1958, ήρθε να μοιράσει βιβλιάρια και ζήτησε καφέ και ο καφές αργούσε και είπε κόκκαλα έχει αυτός ο καφές; και όλοι θαύμαζαν που μιλούσε ωραία ελληνικά. Σε κάθε τρείς- τέσσερις χειραψίες, μπροστά στο μετέπειτα καφενείο του Κουτούδη, η Φρειδερίκη και η Σοφία πλένονταν με πράσινο οινόπνευμα.Αλλά πιστέψτε το, κανένας δεν σκέφονταν να διαμαρτυρηθεί ότι κάποιος κακώς κυβερνούσε επειδή ήταν χαρτόμουτρο ή αλογομούρης.
Ο γυναικάς
Γιά τον Γέρο της Δημοκρατίας δεν έλεγαν στο Αριστον πόσο γυναικάς υπήρξε, αλλα πόσο παπατζής, ειδικά στα Δεκεμβριανά.Οταν είχε πεί εκείνο το πιστεύομεν και εις την Λαοκρατίαν ,που δεν ξέρω καν άν το είπε.Το να είσαι γυναικάς ήταν καλό πράγμα στην κεντρική Μακεδονία στο γύρισμα του 1960.Πάλι δεν ξέρω γιατί.Γιά τον γιό Ανδρέα έλεγαν ότι είναι διάνοια, αλλα πράκτορας.Απεναντίας, το γιό του Βενιζέλου τον έλεγαν όλοι Κλικλή και τον θεωρούσαν στο Άριστον πράκτορα.
Οι πολιτες του Καλαί στην Σεβάς Χανουμ.
Οι νοικοκυραίοι σπανίως κεφάρανε, κι αυτό συνέβαινε με τις ντιζέζ που πλάκωναν στα Γιαννιτσά όταν ο κόσμος πληρώνονταν γιά τα μπαμπάκια.Δυό μαρτυρίες: αγροτόπαιδα την άνοιξη τραγουδούσαν:
Ωχ τι καλά
ένα μαμούν’
θα γίνουν
τα μπαμπάτσα μας
ωχ τι καλά
Και όταν ο γανωτής έκανε την περιοδεία στις γειτονιές, η προσωδία ήταν:
Ο γανωτζής ο Νώντας
μπακίρια
γιά γάνωμα
όποιος στον Νώντα θα γανώσει
στα μπαμπάκια θα πληρώσει.
Οταν ήρθε η Σεβάς Χανούμ έγινε τση πουτάνας. Χάθηκαν πολλά λεφτά και επαναστάτησαν οι κυράδες, σαν εκείνο το κουμούνιο με τις κυράδες μετά τη μάχη της Πελαγονίας(1258) όταν οι ιππότες εσκοτώθησαν ούλοι .Πήγαν εν σώματι και απαίτησαν να φύγει η ντιζέζ γιά να μείνει και κανένα τσουκάλι ζεστό στην πόλη.Στο Άριστον, αυτοί που πρωταγωνίστησαν στα δραματικά επεισόδια με την Σεβάς Χανούμ, είχαν το κουράγιο να αστειεύονται μεταξύ τους,αρκετά χρόνια αργότερα.
Ο δάσκαλος και το παράθυρο
Ενας όμορφος δάσκαλος ονόματι Λαμνάς(το άλλαξα λίγο) πηδούσε μιά γυνάικα στο δωμάτιό της και ήρτε ο άντρας της και έφυγε από το παράθυρο στον δρόμο. Αλλά δεν απολύθηκε και δεν έγινε τίποτε απολύτως.
Παιδεραστές
Ο Καρφοκυρίδης,και ο Κρουμπαρίτης ήταν κωλόμποι και πιάνασι τα κωλιά από τους μαθητές.Δάσκαλοι. Ενας της παιδαγωγικής, άλλος δάσκαλος ισως και τριών μαρτύρων.Απλώς μας έλεγαν να προσέχουμε και να μη τους καθόμαστε. Ολοι τους πήραν σύνταξη, κανονικά. Αυτοί που ξεμονάχιαζαν,ως καθηγητές, τις εκταίες στο Γυμνάσιο, δεν θεωρήθηκε ποτέ ότι έκαμναν κάτι μεμπτό. Απεναντίας όλοι βρίζαμε έναν γερογυμνασιάρχη, τον Ζαβιτσιανάκη(1965) επειδή δεν μας άφησε να παμε στην κηδεία μιάς συμμαθήτριάς μας, της Τοτοκώτση.
Η πουτάνα βράχηκε με οξυζενέ
Μια συμμαθήτριά μας, με γκουρλωμένα μάτια, έρριξε οξυζενέ στα μαλλιά της και έγινε κατάξανθη.Το τί τράβηξε, δεν περιγράφεται. Την ήλεγαν πουτάνα και κάθε τόσο την ρήμαζανστις αποβολές και με διασυρμούς πολλούς. Κι όμως, καμιά δεν χαμογελούσε τόσο ξένοιαστα στην πολη.Και μέσα στο Αριστον την έλεγαν πουτάνα.
Κριστίν Κήλερ
Το 1963 διαβάσαμε γιά τον Προφιούμο και την Κριστίν Κήλερ και πράκτορες, όπως τον Ιβάνωφ και γαμήσια που οδηγούσανσε παραιτήσεις. Στο Αριστον λέγανε ότι αυτά είναι αηδίες κανονικές και ότι η Ελλάδα θα καταστραφεί όταν περάσουν και εδώ αυτές οι σαχλαμάρες οι αμερικάνικες.Τι σημασία έχει, έλεγαν ποιός γαμεί και πως γαμεί. Σημασία έχει να είσαι τζώρας , να κυβερνάς, να έχεις νιονιό, όπως ο Μαρκεζίνης, αλλα όχι, προς Θεού, ο Μαρκεζίνης.Τώρα που ήρτε το πληρωμα του χρόνου,το μνημονεύω δι΄ενθύμησιν.

11 σχόλια:

Sraosha είπε...

Μύρισε λίγο από κολώνια Μενούνος, από την μπαγιάτικη τσιγαρίλα, από τη διακριτική απλυσιά, από την ασφυκτική στενομυαλιά της ελληνικής επαρχίας. Κι αυτά γιατί η εποχή που περιγράφετε είναι λίγο πριν από εκείνη στην οποία πολλοί βρώμαγαν φυτοφάρμακα και λιπάσματα.

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

...και μετά καποτίλα από την εντατική παρακολούθηση βιντεοτσόντας με τις γυναίκες τους, και μετά ήρθαν τα ΜΟΠ και ο νόμος 1262 και δεν μύριζε τίποτα.
Να φαντασθείτε ότι το ξεκίνησα ως ηθικολογική γιρλάντα περί του πόσο δεν μας ένοιαζε η "ηθική" στον πολιτικό βίο πρίν μισόν αιώνα.Αλλά η έλλειψη του καπνού έχει διαλύσει τις αντιστάσεις μου.

Talisker είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Talisker είπε...

Ξεχασατε να πειτε
για τη δασκαλιτσα που σκοτωσε ενας ανωμαλος εκει κοντα στον Αξιο ..
θυμαστε την παλια κρεμαστη σιδερενια γεφυρα..?
Ηταν το σκανδαλο της δεκαετιας εκει γυρω στο 70..κι ολοι μαζευονταν νωρις στα σπιτια...

Παντως
οι ανθρωποι απο εκεινα τα μερη (οσοι)
..παιρνουν κατι στη γραφη
σαν επωμιδα
..δεν ξερω ειναι το χωμα
ειναι..το χρωμα της κερασιας ..
ειναι τα τρενα ...
(?)
παντως ..
.....παιρνουν κατι στη γραφη ...
-τραχυ
-σαρκαστικο (αυτο)
-καυστικο
...και ασυλληπτα γλαφυρο...


σαν το κειμενο που διαβασα...μολις.

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

A,Talisker,είχα ήδη φύγει το 1965.Αλλά θυμάμαι και την δασκαλίτσα και τον Ανδρονικίδη.Εμεναν στον Φόρο,στην παλιά Εγνατία.Στα όρια της γειτονιάς μου.Η γέφυρα ήταν του Αξιού.Την έζησα πλήρως ώς την κατάργησή της, τέλη της δεκαετίας του 80.Και με τα φανάρια, επί είκοσι χρόνια.Υπήρχαν κι άλλες δύο μπέλεϊ, αλλά μικρότερες και πιό πέρα.Nά ΄στε καλά.

Γουφ είπε...

μαλλον εμένα ενοεις και τον συναδερφο μου που πσαρεβει την συρτη με το ιστιοπλοικό, ε, οποτε ευχαριστω για το ''κατακσεσκισει'' τωρα τι γινεται ομως...

πολυ χαριτωμενο το κειμενο, μπορεις και γραφεις οπως γουσταρεις, αυτο ελιψε βεβαια.

και καλυτερα αυτο να κανει καποιος παρα να αναζητει το τελειο κειμενο διοτι η τελειοτητα ειναι αναλογη με την τρελα

αν συνεχισεις πες και για τη Σοραγια και για το χτενισμα αλλα Φαράχ.

Μου άρεσε, μου θυμισε πολλά, παω τωρα να τα κσεχάσω.

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Εσένα εννοώ, Νάβιδα, εσένα και τον μουστάκια. Μονάρχις του μονάρχιδος και όχι μονάρχης του μονάρχη.Αλλά χάνω συνέχειες- την Σοράγια με την Φαράχ Ντιμπά τις θυμάμαι αλλά δεν θυμάμαι κάτι ιδιαίτερο-βόηθα.
Να λέμε αυτά που θυμόμαστε. Ενας φίλος από τα παλιά μου έστειλε ένα διήγημα που περιγράφει μίά ωραία σκηνή του 1976, από την οποία δεν θυμόμανε τίποτε.

Γουφ είπε...

καλα φιλε μου δυάρχις, θα γκράπσω εγω για τσι αυτοκρατορισσες τσι Περσίας που εγίνηκε Ιραν, και για τον Μοσαντέκ και τον Κερένσκυ, ομοίως.

αχ αχ πανω που ειπα πως θα κσαναγραπσω μονο οταν καταφερω να αποτυπωσω το τελειο κειμενο,δηλαδή πόποτε, με κσαναγύρισες στην πεζή παρέν δοντό λογία.

Ανώνυμος είπε...

το "Αριστον" μου κανε φλας στο απωθημένο μου : το ότι δεν πήγα σε μια "Χρυσή Βραδιά" στο Καυτατζόγλειο

"εγώ ντεκόρ στα σειρήτια και στα γαλόνια δεν πάω" το ξέκοψε ο αρχηγός της οικογενείας και έμεινα με τον καημό που δεν άκουσα λάιβ τον Τέρη Χρυσό ,την Τάμυ και τη Νάντια Κωνσταντοπούλου

να μην απορώ μετά γιατί κατάντησα αυτό το ρεμάλι που είμαι

gasireu είπε...

''όπως ο Μαρκεζίνης''
καλέ τι είπατε τώρα, ανατριχιάσαμεν!

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Αυτό είναι ο πρώτος κύκλος από πτώση βότσαλου στη λίμνη!
Ο τελευταίος επάλληλός του θα ήταν ωραιότατο μυθιστόρημα.