Α) ένα από τα τραγούδια της περίφημης ταινίας του πρώιμου Μπόλυγουντ MATA INDIA (αγγλιστί Mother India, στην ελληνική απόδοση όταν παίχτηκε στα σινεμά μας "Γη ποτισμένη με
Φιλολογικόν παράλληλον: η λέξη ντουνιάς (duniya), που επανέρχεται συχνά στο τραγούδι, είναι ινδική και ουχί τουρκική, όπως ίσως νομίζουμε, και αποτελεί μέρος του τίτλου του βασικού τραγουδιού της ταινίας "duniya main hum aaye"
εδώ μία λίστα από το YOU TUBE με τα όλα τα τραγούδια της ταινίας τα οποία σε δικούς της στίχους τραγούδησε στα ελληνικά η Βούλα Πάλλα
και Β).... από την μελοδραματική ταινία του Κώστα Στράντζαλη «Είναι σκληρός ο χωρισμός» (1963), το γνωστότατο "Το 'πες και το 'κανες" (μουσική Στέλιος Μακρυδάκης, στίχοι Δημήτρης Γκούτης) – κάθε μουσική ομοιότης με τα προηγούμενα είναι συμπτωματική…..
Υποσημείωση:
...στην ίδια ταινία ο Βασίλης Τσιτσάνης, επιμένοντας στον απερχόμενο ήχο, συμμετέχει με το "Πήρα τη στράτα κι έρχομαι"...
Κατακλείδα που χρήζει προσοχής: Ο Κώστας Στράντζαλης στις ταινίες του καταγράφει συγχρονικά , ίσως περισσότερο από κάθε άλλον σκηνοθέτη, την ελληνική μουσική πραγματικότητα σε όλο της το εύρος .... ψάξτε το και θα επωφεληθείτε.
3 σχόλια:
Μήπως ήταν "γη ποτισμένη με ιδρώτα";
Γιά τον κινηματογράφο Ναργκίς,και την ταινία και μιά "παρέμβαση" Θεοδωράκη,μιά σελιδα στο τελευταίο μυθιστόρημα του Θανάση Γεωργιαδη "Λαός Ονείρων" σελ. 301/2 Εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες, εφέτο.
[κοντά στο Ναργκίς και μιά κονσερβοποιία Ωνάση]
Παρεκτός του Μπακάλη ,νομίζω ήταν και ο Καρδάρας, αλλα μπορεί να λαθεύω.Το "Καρδιά πληγωμένη, πως βαστάς και δε ραγίζεις το είχα παρωδήσει σε ένα μιούζικαλ το 1985.Θίγεις ένα πελωριο ζήτημα, με απεριόριστες έκτοτε εξελίξεις...
Όντως έχεις δίκιο "....με ιδρώτα" είναι το σωστό. Ο Καλδάρας ήτο υπαρχηγός τουλάχιστον μέχρι να γράψει την "Μικρά Ασία".
Το ζήτημα όντως είναι μεγάλο - για διδακτορικό. Γι αυτό έμεινα σε αυτό το επίγραμμα, αλλά όποιος θελήσει να ακολουθήσει τα links θα μπει σε έναν Λαβύρινθο και ίσως μάλιστα δεν θελήσει ποτέ να βγει.
το εν λογω γη ποτισμενη με ιδρωτα ειχε σπασει ρεκορ εισητιριων
ενθυμουμαι πηχτρα τον κινηματογραφον rex εν Πτολεμαίδι, εννοω στριμωξίδι πατεις με πατω σε στο διαδρομο απο ορθίους και εξω να περιμενει ουρά να τελειωσει η προβολή για να μπουκαρουν, και βεβαια να περνα καθε τοσο ομικρος με το φλίτ να φλιταρει αρωμα καθοτι το 58 η ποδαριλα μεσουρανουσε
παντως φετος που το ξαναειδα στην τιβι δεν μου εκανε εντυπωση, ουτε και εκλαψα πικρως
Δημοσίευση σχολίου