27/11/10

"Ο Δημήτρης σας είπε ψέμματα, δεν είναι υδραυλικός..."

το "δια ταύτα" θα το βρείτε στην θέαση-ακρόαση των δύο βίντεο - μία αστραπιαία κατανόηση του πως διαμορφώνεται μία λαϊκή μουσική τάση:

Α) ένα από τα τραγούδια της περίφημης ταινίας του πρώιμου Μπόλυγουντ MATA INDIA (αγγλιστί Mother India, στην ελληνική απόδοση όταν παίχτηκε στα σινεμά μας "Γη ποτισμένη με αίμα  ιδρώτα"), ρωσσο-ινδικής παραγωγής 1957, με κοινωνικά μηνύματα– ήμουν δύο χρόνια αγέννητος – η ταινία αναδεικνύοντας σε μεγάλη σταρ την Ναργκίς έκανε πάταγο διεθνώς, ενώ στην Ελλάδα, η μεγάλη επιτυχία της απετέλεσε το έναυσμα ολόκληρου ρεύματος λαϊκών τραγουδιών (δεκαετία του '60), τα επονομαζόμενα «ινδικά», με αρχιερέα τον λαϊκό συνθέτη Μπάμπη Μπακάλη, για τον οποίο οι παλιότεροι λαϊκοί συνθέτες, ζηλεύοντας το σουξέ του, έλεγαν ειρωνικά ότι «το ραδιόφωνό του έχει δυνατή κεραία και πιάνει Βομβάη». Άλλοι πάλι μαρτυρούν ότι συχνά εθεάτο να εξέρχεται από σινεμάδες μετά του Καλδάρα κρατώντας ένα μπομπινόφωνο δια του οποίου λαφυραγωγούσαν τραγούδια και σκοπούς ινδικών ταινιών.

Φιλολογικόν παράλληλον: η λέξη ντουνιάς (duniya), που επανέρχεται συχνά στο τραγούδι, είναι ινδική και ουχί τουρκική, όπως ίσως νομίζουμε, και αποτελεί μέρος του τίτλου του βασικού τραγουδιού της ταινίας "duniya main hum aaye"



εδώ μία λίστα από το YOU TUBE με τα όλα τα τραγούδια της ταινίας τα οποία σε δικούς της στίχους τραγούδησε στα ελληνικά η Βούλα Πάλλα



και Β).... από την μελοδραματική ταινία του Κώστα Στράντζαλη «Είναι σκληρός ο χωρισμός» (1963), το γνωστότατο "Το 'πες και το 'κανες" (μουσική Στέλιος Μακρυδάκης, στίχοι Δημήτρης Γκούτης) – κάθε μουσική ομοιότης με τα προηγούμενα είναι συμπτωματική…..




Υποσημείωση:
...στην ίδια ταινία ο Βασίλης Τσιτσάνης, επιμένοντας στον απερχόμενο ήχο, συμμετέχει με  το "Πήρα τη στράτα κι έρχομαι"...



Κατακλείδα που χρήζει προσοχής: Ο Κώστας Στράντζαλης στις ταινίες του καταγράφει συγχρονικά , ίσως περισσότερο από κάθε άλλον σκηνοθέτη, την ελληνική μουσική πραγματικότητα σε όλο της το εύρος .... ψάξτε το και θα επωφεληθείτε.

3 σχόλια:

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Μήπως ήταν "γη ποτισμένη με ιδρώτα";
Γιά τον κινηματογράφο Ναργκίς,και την ταινία και μιά "παρέμβαση" Θεοδωράκη,μιά σελιδα στο τελευταίο μυθιστόρημα του Θανάση Γεωργιαδη "Λαός Ονείρων" σελ. 301/2 Εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες, εφέτο.
[κοντά στο Ναργκίς και μιά κονσερβοποιία Ωνάση]
Παρεκτός του Μπακάλη ,νομίζω ήταν και ο Καρδάρας, αλλα μπορεί να λαθεύω.Το "Καρδιά πληγωμένη, πως βαστάς και δε ραγίζεις το είχα παρωδήσει σε ένα μιούζικαλ το 1985.Θίγεις ένα πελωριο ζήτημα, με απεριόριστες έκτοτε εξελίξεις...

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Όντως έχεις δίκιο "....με ιδρώτα" είναι το σωστό. Ο Καλδάρας ήτο υπαρχηγός τουλάχιστον μέχρι να γράψει την "Μικρά Ασία".

Το ζήτημα όντως είναι μεγάλο - για διδακτορικό. Γι αυτό έμεινα σε αυτό το επίγραμμα, αλλά όποιος θελήσει να ακολουθήσει τα links θα μπει σε έναν Λαβύρινθο και ίσως μάλιστα δεν θελήσει ποτέ να βγει.

Γουφ είπε...

το εν λογω γη ποτισμενη με ιδρωτα ειχε σπασει ρεκορ εισητιριων
ενθυμουμαι πηχτρα τον κινηματογραφον rex εν Πτολεμαίδι, εννοω στριμωξίδι πατεις με πατω σε στο διαδρομο απο ορθίους και εξω να περιμενει ουρά να τελειωσει η προβολή για να μπουκαρουν, και βεβαια να περνα καθε τοσο ομικρος με το φλίτ να φλιταρει αρωμα καθοτι το 58 η ποδαριλα μεσουρανουσε

παντως φετος που το ξαναειδα στην τιβι δεν μου εκανε εντυπωση, ουτε και εκλαψα πικρως