Πετεφρής: ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΤΟ ΜΑΚΡΥΤΕΡΟ

Το remote control, ή τηλεχειριστήριο, στα πρώτα του χρονάκια, αρχές της δεκαετίας του 80, έβγαζε φωνίτσες, ουί-ουί και έτσι, κάθε που πάταγες ένα πλήκτρο.Γι΄αυτό και το αποκαλούσα παπαΐ ταυτίζοντάς τον ήχο του με το αΐ-αΐ των περιπολικών και των ασθενοφόρων.Παλιά χρόνια, ακόμη και τα περιπολικά τα λέγαμε γαλατάδικα, επειδή ήσαν κάτασπρα. Αυτό το γλωσσικό απολίθωμα παρέμεινε ζωντανό. Ο αδελφός μου το γνωρίζει, το ίδιο και τα παιδιά, η Φαραώνα το καταλαβαίνει ,όταν περιφέρομαι ασκόπως ρωτώντας "που χάθηκε αυτό το παπαΐ;". Όταν το ακούνε γνωστοί που δεν με πολυξέρουν, σιωπούν αιδημόνως.
Ωστόσο πάντοτε υπάρχει κόκκαλο στην γλώσσα. Τις προάλλες η Φαραώνα επιστρέφει από τους γειτόνους εκστατική. Ξέρεις πως λένε το παπαΐ; δεν ήξερα .Πουτσέκι το λένε.
Είναι καλύτερος όρος. Αποτελεσματικός, καίριος, φυσικώς ομόλογος. Έκτοτε προσέχω να μη αποξενωθώ από το παπαΐ, διότι θα πρέπει να το αναζητήσω ως πουτσέκι και με τέτοια και άλλα χάνεται η ιδιοσύστατος γλωσσική παράδοση και γινόμαστε ένα απαίσιο συνοθύλευμα.


[Να΄ναι καλά ο μεταμεσονύκτιος Σραόσης, που γιά να ξεμεθύσει,διαβάζει και διορθώνει φίλια ποστ]