Ο Σταύρος Πετσόπουλος απέλυσε τον Ντίνο Παλαιστίδη, εργαζόμενο στις εκδόσεις ΆΓΡΑ. Οι εκδόσεις ΆΓΡΑ είναι επιχείρηση ιδιοκτησίας Σταύρου Πετσόπουλου.
***[Διαβάζοντας τα αποσπάσματα από κάτω έχε κατά νου ότι οι εκδόσεις ΑΓΡΑ είναι μια μικρή επιχείρηση. Για να μην πω πολύ μικρή. Το κλίμα σε αυτού του είδους τις επιχειρήσεις είναι, κυριολεκτικά, οικογενειακό.Ο Πετσόπουλος (ο εκδότης) πρέπει να έφτυσε αίμα για να στήσει τον εκδοτικό οίκο. Τα μπολντ είναι όλα δικά μου.]
[εποχή – Προς άγραν Παλαιστίδη:] "Τον Ντίνο Παλαιστίδη τον γνωρίζω πολλά χρόνια: Μαχητικός συνδικαλιστής, πρωτεργάτης του σωματείου των βιβλιοϋπαλλήλων, σταθερά στρατευμένος στην ελευθεριακή Αριστερά [...] Ύστερα από επανειλημμένα άκαρπα διαβήματα στην εργοδοσία για να μην του ανατίθενται εργασίες άσχετες με τη θέση του, ο Παλαιστίδης προσέφυγε στην Επιθεώρηση Εργασίας, η οποία στις 8/1 γνωμοδότησε ότι «η εταιρεία θα μπορούσε να επανεξετάσει το αίτημα του εργαζόμενου με προοπτική επίλυσης». Πέντε μέρες μετά απολύθηκε."
***[(ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ) ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΗ ΤΟΥ ΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΔΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ:] "Δε δεχόμαστε, ο κύριος Πετσόπουλος (εργοδότης των εκδόσεων ΑΓΡΑ) να λέει, πως του έκανε χάρη να τον προσλάβει, μιας και δε θα τον έπαιρνε κανείς γιατί είναι συνδικαλιστής. Αν οι εργοδότες έχουν «μαύρες λίστες» συνδικαλιστών, είναι αίσχος και σαν κλάδος θα αγωνιστούμε για να «σκιστούν» αυτές οι λίστες.[...] Δε δεχόμαστε ο κάθε κύριος Πετσόπουλος να απαιτεί, «εδώ όλοι κάνουν τα πάντα»." [...]
***[ΚΕΙΜΕΝΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΑΓΡΑ - 17/02/2010 - με υπογραφές:] [...] Τις τελευταίες μέρες με οργή και θλίψη διαπιστώνουμε ότι με αφορμή την απόλυση εργαζομένου από τον εκδοτικό οίκο [ΑΓΡΑ], υπό συνθήκες που ασφαλώς θα κριθούν από τα δικαστήρια, ο εκδοτικός οίκος επιχειρείται να εμφανιστεί ως διώκτης των συνδικαλιστικών ελευθεριών που εκφοβίζει και απολύει εργαζόμενους. Τίποτα δεν είναι αναληθέστερο από τους παραπάνω ισχυρισμούς [...]
***[απάντηση στο κείμενο των συγγραφέων των εκδόσεων ΑΓΡΑ που στηρίζουν τις επιλογές του κ. Πετσόπουλου (ανυπόγραφο):] «Το νόμιμο ή μη της απόλυσης θα το κρίνουν τα δικαστήρια», λένε. Θα περιμέναμε οι άνθρωποι των γραμμάτων να μην είναι απλώς με το νόμιμο αλλά και με το δίκαιο και με το ηθικό. [...] Γιατί όλοι – και τα ηχηρά ονόματα των διανοούμενων που θέλησαν σε αυτή την κρίσιμη περίοδο όπου όλα σαρώνονται από το κεφάλαιο και την εργοδοσία να στηρίξουν έναν εργοδότη που απολύει– πρέπει να μάθουν πως τις συνθήκες εργασίας που βιώνουμε και τις δικές μας οδύσσειες, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΙΣ ΠΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΜΕΙΣ.
***[ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ-ΑΠΕΡΓΩΝ ΤΗΣ «ΑΓΡΑΣ» (πόσοι από το σύνολο των εργαζομένων στην ΆΓΡΑ απεργούν είναι υποθέτω πολυτέλεια να το ρωτήσει κανείς):] Επειδή ακούγονται διάφορα και κάποιοι προτρέχουν να μιλήσουν για μας χωρίς εμάς, θέλουμε να τονίσουμε πως οι πλέον αρμόδιοι να μιλήσουν για τις εργασιακές μας σχέσεις είμαστε εμείς! Θέλουμε λοιπόν να πούμε ότι, οι συνθήκες εργασίας στην «Άγρα» σαφώς και δεν μοιάζουν με συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα όπως δυστυχώς συμβαίνει σε πολλές επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, αλλά ούτε και βρισκόμαστε σε κάποιο εργασιακό παράδεισο, χωρίς προβλήματα! [...] Η πίεση λοιπόν που ασκείται εξαιτίας του μεγάλου φόρτου δουλειάς, οδήγησε το συνάδελφο τα τελευταία δύο χρόνια, στο να ζητήσει επανειλημμένα συνάντηση με τον εργοδότη με στόχο την αποσαφήνιση-επαναδιατύπωση των καθηκόντων του, πράγμα που δεν έγινε.[...]
[Δελτίο Τύπου του βουλευτή (του ΣΥΡΙΖΑ) Τάσου Κουράκη [***]:] Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι όλοι οι εργαζόμενοι είναι πάντοτε εντάξει στα καθήκοντά τους (και δεν αναφέρομαι στη συγκεκριμένη περίπτωση του Ντίνου Παλαιστίδη). Την αντίθεση όμως δεν την λύνει η μονοπρόσωπη εξουσία, δηλαδή το αφεντικό ή ο διευθυντής, γιατί είναι ανεξέλεγκτος και δεν λογοδοτεί (συνήθως) σε κανέναν. Την αντίθεση την λύνει η συνέλευση της Κοινότητας, με αίσθημα αλληλεγγύης και δικαίου.
[Το ομολογώ, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκουν πάντα τον τρόπο να με κουφαίνουν]***
[Προσθήκη 26/02/2010]
[Δεκαοχτώ διανοούμενοι - με υπογραφές] εκφράζουν τη λύπη τους "για το ότι μια σχέση εργοδότη-εργαζόμενου με διαφορές και εντάσεις, κατέληξε σε απόλυση. Αλλά το γεγονός αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ευκαιρία για να συζητηθεί το ευρύτερο πρόβλημα των συνθηκών εργασίας στον χώρο του βιβλίου. Αντί γι' αυτό, γίνεται, γραπτά και προφορικά, μια θορυβώδης και άδικη προσπάθεια απαξίωσης της Άγρας". [...] Η κρίση, καταλήγουν "πρέπει να ξεπεραστεί προς το συμφέρον των εργαζομένων. "
["η κρίση πρέπει να ξεπεραστεί" δεν είναι αρκετό άραγε; Αν η κρίση δεν ξεπεραστεί προς το συμφέρον και των δύο πλευρών, τότε παραμένει κρίση.]
***
[ο Σύλλογος Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών εκφράζει την ανησυχία του] "για τα θλιβερά γεγονότα που διαδραματίζονται αυτές τις μέρες από μια ομάδα βιβλιοϋπαλλήλων μπροστά από τα γραφεία των εκδόσεων Άγρα, αλλά και για την κατά το παρελθόν ανάλογη στάση τους σε σχέση με άλλους συναδέλφους [...] με αφισοκολλήσεις, συνθήματα στους τοίχους, προσβλητικούς προσωπικούς χαρακτηρισμούς διαμορφώνεται ένα κλίμα το οποίο όχι μόνο δεν επιτρέπει την επίλυση των τυχόν προβλημάτων αλλά αντιθέτως... [κτλ κτλ][...]"
***
[Προσθήκη, 16 Μαρτίου 2010]
[Ανακοίνωση των εκδόσεων Άγρα:] "Επειδή το πρωτεύον είναι να παραμείνει εν λειτουργία η « Άγρα », [...] επειδή, επίσης, ο ασύμμετρος πόλεμος που εξαπολύθηκε εναντίον της « Άγρας » απειλούσε να φθείρει τον εκδοτικό οίκο στο σύνολό του, τον ιδρυτή της, τους εργαζόμενούς της και τους συνεργάτες της συγγραφείς και μεταφραστές· επειδή, τέλος, η « Άγρα » ούτε είναι ούτε θέλησε ποτέ να γίνει Wind, Alex Pack, ΜΕΤΚΑ ή οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση αυτού του είδους, κρίνουμε ότι η επαναπρόσληψη του Ντίνου Παλαιστίδη, με όρους που συμφωνήθηκαν κατόπιν διαλόγου, θα λειτουργήσει λυτρωτικά για όλους."
[...]
"Όπως συμφωνήθηκε με τον Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου, την Τρίτη, 16 Μαρτίου 2010, στις 12.00, θα σβηστούν από κάθε πλευρά όλες οι ανακοινώσεις σχετικά με την απόλυση και την επαναπρόσληψη του Ντίνου Παλαιστίδη από το Διαδίκτυο. Πιο συγκεκριμένα για την « Άγρα » από το blog, το facebook και το site της."
***
***
6 σχόλια:
Oι νομικού τύπου λύσεις στο θέμα εδώ.
Ολα τ' άλλα θα είναι εικασίες.
Και το βασικό είναι πως δεν μπορείς να λύσεις ζητήματα προσωπικού στηριζόμενος σε συναισθηματισμούς και συνθηματολογίες.
Τα νούμερα μόνο θα σου εξηγήσουν την κατάσταση. Πιο αξιόπιστα συμπεράσματα θάβγαζες για την πραγματικότητα των σχέσων μεταξύ εργοδοσίας και εργαζομένων άν ήξερες τι τζίρους κάνει η ΑΓΡΑ και πόσους υπαλλήλους έχει π.χ. παρά διαβάζοντας τα εκατέρωθεν επιχειρήματα.
Eξ άλλου, το Human Resources Management δεν έλκει την καταγωγή του απο τις ανθρωπιστικές σπουδές όπως πολλοί θέλουν ή θα ήθελαν να πιστεύουν, αλλά απο τα εγχειρίδια και την εμπειρία στρατιωτικής διοίκησης.
Τοψαξα λίγο παραπάνω.
Λεκτικοί διαξιφισμοί.
Πάντως ξέρε πως στην Ελλάδα το Εργατικό Δίκαιο κλίνει σαφώς υπέρ της εργοδοσίας. Εδώ για παραδειγμα μπορείς να απολύσεις κάποιον χωρίς να δικαιολογήσεις τον λόγο απολυσής του. Στην Επιθεώρηση Εργασίας εννοώ.
Στην Ιταλία αντίθετα άν απολύσεις κάποιον υπάλληλο θα πρέπει να εξηγήσει ακριβώς τους λόγους για τους οποίους τον απολύεις, και επίσης τρώς ένα πέναλτυ χρόνου κατα το οποίο δεν μπορείς να προσλάβεις αντίστοιχη ειδικότητα. Αυτό διότι μπορεί πονηρά σκεπτόμενος να δικαιολογήσεις πως δεν χρειάζεσαι αυτή την ειδικότητα.
Υπάρχει ολόκληρος τόμος με ειδικότητες και τα job descriptions in detail . Το υπάλληλος γραφείου με εξωτερικά καθήκοντα δεν λέει τίποτα.
Μην τα ψάχνεις πάντως δεν βρίσκεις άκρη. Οι μισοί απεργούνε και οι άλλοι μισοί δουλεύουνε στην Άγρα.
Τώρα για τον τίτλο "Την αντίθεση την λύνει η συνέλευση της Κοινότητας" δεν θα το σχολιάσω.
Φαντάσου μόνο στο τέλος του μήνα που περιμένει το τσέκ ο βουλευτής Κουράκης απο το payroll της Βουλής να τον παραπέμψουν στην κοινότητα των Ελλήνων η οποία βρίσκεται σε οικονομική κρίση και αποφάσισε να του περικόψει τις αποδοχές.
Πάπαλα η κοινότητα...!
Απόσπασμα από σημείωμα του Πάνου Θεοδωρίδη στον Αγγελιοφόρο:
"Ολες οι πλευρές λένε ότι την υπόθεση θα λύσουν τα δικαστήρια, πράγμα που με αφήνει βαθέως σκεπτικόν, αφού η νομοθεσία μας είναι φιλελεύθερη και προχωρημένη, και σπανίως λύνεται κάτι υπέρ του αφεντικού, αφού οι νόμοι είναι όντως φιλεργατικοί, πλην της κόντρας που είναι ενδημική και αφορά τις παράνομες και καταχρηστικές απεργίες. Ωστόσο, η εικόνα του κακού αφεντικού έχει στοιχειώσει, παρέα με την εικόνα του στερεοτυπημένου κακού συνδικαλιστή. Σε κάθε περίπτωση, όταν απειλούνται ή φεύγουν από το λογαριασμό 1.200 θέσεις κλωστοϋφαντουργίας σε μια αρρωστημένη διαδοχή γεγονότων, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι μαλώνουμε για τη σκιά του γαϊδάρου όταν κάποιος χρησιμοποιεί τη βαθιά του γνώση επί εργατικών ζητημάτων για να καταγγείλει μια απόλυση, έστω και τη δική του. Επειδή αυτή η γνώση, περίμενα, μέσω του συνδικαλισμού, να είναι κοινό κτήμα όλων των εργαζομένων και όχι αυτών που έχουν εγκύψει στη σχετική βιβλιογραφία. Οσο για τους συγγραφείς που τάσσονται με την «Αγρα», καλύτερα να μείνουμε φίλοι, παρά να στήνουμε πάρτι και καβγά σε ξένον αχερώνα…"
Kουκουζέλη,
μερικές σκόρπιες σκέψεις
Παρ’ όλο που δεν συμφωνώ με την γνώμη του Πάνου πως το Εργατικό Δίκαιο είναι φιλεργατικό στην Ελλάδα, θα συμφωνήσω μαζί του, στην ουσία της σκέψης του. Πως θάπρεπε οι εργαζόμενοι να γνωρίζουν. Να γνωρίζουν τι όμως;
Η σκέψη του είναι Προμηθεϊκή, δεν παύει όμως –με όλη την αγάπη που του έχω- να είναι ένας κατανοητό ανθρώπινο συναίσθημα. Εχω και εγώ το ίδιο πρόβλημα με τον Θεοδωρίδη, για να προκαταλάβω τον αναγνώστη που νομίζει πως μπορεί να καταλάβει ποιοι είμαστε από τα λεγομενογραπτά μας.
Είχα επίσης την χαρμολύπη να βρίσκομαι στην θέση, ανάμεσα στην εργοδοσία και τους εργαζόμενους επί χρόνια. Οι αντιφάσεις είναι σκέτη κόλαση εκεί. Όπως πολύ πιθανά να λειτούργησε και για τον Πάνο η τοποθετησή του στην προεδρία της πολιτιστικής πρωτεύουσας.
Δεν θα προσλάμβανα ποτέ ένα τέτοιο «συνδικαλιστή» εκτός και αν ήμουν διαθετεθειμένος να του δείξω με την συμπεριφορά μου –και την σύμφωνη γνώμη της Διοίκησης της κοινότητας- ότι υπάρχει και ανθρωπιά και η ζωή όλη δεν είναι μια σειρά από «διεκδικήσεις» αλλά και υποχωρήσεις.Αλλά θα ήξερα εκ των προτέρων ποιο μπορεί να είναι το κόστος για μένα στην τελική. Εμού του Χοιροβοσκού.
οι σαράντα συγγραφείς. Θα γράψω κάτι πολύ σκληρό και άς με συγχωρέσει ο Πάνος κι εσείς οι άλλοι. Οι συγγραφείς, οι χορευτές, οι μουσικοί, οι ζωγράφοι, οι δημοσιογράφοι, οι ιερείς, οι καθηγητές πανεπιστημιών και αρκετές τέτοιες ενασχολήσεις – με τις όποιες φωτισμένες εξαιρέσεις τους- που έχουν αναδειχθεί σε τιμητές διάφορων ιδεών ισότητος ξεχνούν πως είναι απλά ενασχολήσεις οι οποίες προϋποθέτουν την ύπαρξη πλούτου, -όταν τουλάχιστον διεκδικούν την δίκαιη (sic) μοιρασιά του- και πως δεν τον παράγουν αυτοί.
Όπως έλεγε, και το αείμνηστο αφεντικό μου, το οποίο από την νιότη, του: “ΚΚΕ το κόμμα σου λαέ”, έφθασε να γίνει εξώφυλλο στον Εφοπλιστή, «τα λεφτά άμα είναι δικά σου δεν θέλεις να τα μοιραστείς με άλλους… Γιώργο μου, είμαι ένα αρπακτικό».
Δεν ήταν τίποτα από τους παραπάνω.Ούτε σινεμά δεν πήγαινε. Μπορούσε όμως να σε κοιτάει στα μάτια, να ψεύδεται, να αποσπά με πουστιά την πληροφορία που χρειάζοτανε, να σε κάνει να νομίζεις πως σ’ εμπιστεύεται και σ’ έχει ανάγκη, να μη σου δίνει τίποτα και νάσαι ευχαριστημένος . Σε δίδασκε την δική του ασκητική…αν μπορούσες να διδαχθείς, αυτό που έγραψε δηλαδή ο Πάνος…»Τα πουστιρλίκια μιάς κανονικής δομικής αποπλάνησης φρόντισα και τα έμαθα στην εντέλεια. Άλλη να θέλεις, άλλη να σε θέλει, με άλλην να χαϊδεύεσαι, άλλος να την φιλά,τα γνωστά. Εν ολίγοις ενώ γαμάς να νομίζουν, ακόμα ακόμα, και πως σε γαμούνε.
Ο τρόπος που λέει ο Μπερλουσκόνης, Χοιροβοσκέ μου, την λέξη sinistra ή τον όρο "μαγκιστράτι Ταλιμπάνι" είναι προσόμοιος με τον τρόπο που οι εργολάβοι τα έχουν με ένα ειδικό τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας που βγάζει μονίμως αποφάσεις που φαίνονται εμπόδια σε πολλες εργολαβίες. Το Σύνταγμά μας, εκτός των θρησκευτικών χωρίων, είναι φιλελεύθερο, το ίδιο και οι νόμοι μας, αυτοί τουλαχιστον που ξέρω ,και δεν ξέρω πολλούς. Απλως είναι πολλοί και ερμηνεύονται είτε από ανθρώπους που έχουν ανώτατο νόμο τον Ηθικό, άρα όλοι οι ανθρώπινοι νόμοι τους φαίνονται σκουπίδια, ή από άλλους ανθρώπους που εκπονούν και ψηφίζουν νομοσχέδια με το ένα μάτι στην δημιουργία παραθύρων.Σου θυμίζω ότι ο Ανδρέας δήλωσε πως έφυγαν οι βάσεις. Οι βάσεις δεν έφυγαν, αλλά οι Ελληνες άρχισαν να φέρονται σα να είχαν φύγει. Στο τέλος, όταν άδειασε η Μάκρη γιά άλλους λόγους, οι Ελληνες έμειναν εμβρόντητοι.
Το αφεντικό φτιάχνει ομάδες που κάποτε θα τον σβήσουν από τον χάρτη. Το ζήτημα της διαδοχής της διαπλοκής είναι το μόνο άλυτο ζήτημα, γι΄αυτό και η διαπλοκή είναι θλιβερά μονότονη ιστορία.Ζητάμε από έξυπνους ανθρώπους τεκμήρια πως έχουν το νιονιό να κβερνήσουν, ενώ το μόνο που χρειάζεται (αλλα χρειάζεται πολύ!) είναι να ξέρεις πολύ καλά πως λειτουργούν οι βλάκες. Ετσι και το ξέρεις αυτό, θα μείνεις αιωνίως ως αγαθοποιό πνεύμα στους επιγενομένους.
Καταλήγω: τεχνικά, ακόμη κι άν δείχνει ο νόμος ότι ευνοεί τα αφεντικά, στην πράξη, ο εργαζόμενος λειτουργεί ενοχικά, ως υποψήφιος αντικαταστάτης ενός αφεντικού του προσωπικού του μέλλοντος και ακόμη και την δικαίωσή του, την κάνει να μοιάζει δοτή...
Υπάλληλε του Ιδιωτικού τομέα
Γνωρίζεις πολύ καλά οτι οι ήδη πενιχρές αποδοχές σου δεν θα αυξηθούν ποτέ.
Γνωρίζεις εξίσου καλά οτι κάποιοι απολαμβάνουν εδώ και πολλά χρόνια επιδόματα διπλάσια του μισθού σου , υπερωρίες - ακόμα και μισθούς χωρίς να δουλεύουν , επιδοτήσεις για ανύπαρκτες καλλιέργειες, συντάξεις απο τα 35 τους και αφορολόγητα έσοδα.
Πέρα από τις κομματικές ιδεολογίες και πεποιθήσεις σου , όταν τα γνωστά επιδοτούμενα και κρατικοδίαιτα παράσιτα κατεβαίνουν στους δρόμους εσύ πρέπει να διαχωρίσεις την θέση σου.
• Εσύ θα συνεχίζεις να αμείβεσαι με τους πενιχρούς μισθούς της συμφοράς .
Αυτοί θα συνεχίσουν να εκβιάζουν για αφορολόγητα επιδόματα και επιδοτήσεις της αρπαχτής .
• Εσύ απο αύριο θα μαζεύεις αποδείξεις .Αυτοί θα συνεχίσουν να φοροδιαφεύγουν και να ζητάνε μίζες στηριζόμενοι σε αντισυνταγματικούς νόμους έχοντας την πλήρη κάλυψη της εκάστοτε σκανδαλοκυβέρνησης..
• Εσύ θα συλληφθείς – απολυθείς αν διανοηθείς να απεργήσεις , διαμαρτυρηθείς κλείνοντας δρόμους. Αυτοί θα συνεχίσουν να κλείνουν δρόμους , να απεργούν και καταστρέφουν δημόσια περιουσία .
Απο οτι φαίνεται ΚΑΤ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 4 – ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1 του συντάγματος ο νόμος θα συνεχίσει να ισχύει μόνο για σένα.
Αν πιστεύεις οτι σε τιμά η παραπάνω κατάσταση μπορείς να συνεχίσεις στον δρόμο της παρακμής (λόγιος όρος για την ξεφτίλα).
Αν όχι διάβασε τα παρακάτω και κρίνε μόνος σου :
Μέχρι να δεις τον νόμο να εφαρμόζεται –
Πολιτικούς και δημόσιους καφρουπάλληλους στην φυλακή για τα σκάνδαλα ,
Αγρότες και ελεύθερους επαγγελματίες να φορολογούνται ,
Λουκέτο στις προβληματικές του δημοσίου όπως η ΕΡΤ ,
Αμοιβές δημοσίου ΣΥΜΦΩΝΑ με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας
Μέχρι τότε θα πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου ως ντε φάκτο πολίτη Β’ κατηγορίας
Και ως τέτοιος :
• Δεν επενδύεις πουθενά και σε τίποτα πέραν των απολύτως απαραίτητων
Ακυρώνεις συμβόλαια με ασφαλιστικές εταιρείες , πιστωτικές κάρτες , εταιρείες τηλεπικοινωνιών , κλείνεις τα δάνεια του παρελθόντος και δεν παίρνεις νέα .....
Στην θεωρία ονομάζεται αποεπένδυση και αυτο κάνουν οι εταιρείες όταν το οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον γίνεται εχθρικό
• Δεν καταναλώνεις παρά ξοδεύεις μόνο τα απαραίτητα για επιβίωση.
• Δεν δηλώνεις έσοδα από ενοίκια και τόκους καταθέσεων
• Διαπραγματεύεσαι μαύρη και αφορολόγητη εργασία με τον εργοδότη σου
Δημοσίευση σχολίου