Πετεφρής: ΠΡΩΙΝΟ ΠΟΙΗΜΑ

Νά σαι δεμένος στον σταυρό ,εκεί σε θέλω
Κι όχι με δέρμα διαρραγέν ,πληγών γεννήτρια
Που επιταχύνει την θανή.Δεμένος
Στην χιαστί παραφορά μιάς συμβολής οδού
Έτοιμος πάντα γιά μιά κουβέντα, ένα
Επιχείρημα,σαβαχθανί και μνήσθητι
Στον κάθε τυχάρπαστο που ελέγχει από κάτω
Τους κόμπους των προσκόπων της συγκλητου.
Και το χειρότερο, μιά και είσαι ζωντανή
Διασταύρωση του σύμπαντος με το αλαλούμ
Οι κάθετες κεραίες του σταυρού και οι οριζόντιες
Φέρνουν στο σώμα σου πλήθος αντιμάχων
Σα να ναι δρόμοι της μετάξης κι Εγνατία
Ταυτοχρόνως. Γι΄αυτό σε δείχνουν με καρφιά
Οι καλλιτέχνες του πλανήτη,στην ένθεη
Παραφορά τους πλανημένοι. Θα ξημερώσει
Επιτέλους η άθεη ανατολή,η σάρκα
Που δεν θα θυμάται,νευρώνες που ανθούν
Και τότε ο κόσμος επιτέλους θα σιγήσει.