kukuzelis: Ένας άνθρωπος.

Γράφει ο δικηγόρος: "οι λύσεις μπορούν να δοθούν με συνεννόηση". Αλλά αν μια κουβέντα μείνει εκκρεμής, αν δεν καταλήξει σε συμπεράσματα, που θα συμφωνούν εξάπαντος με τις θέσεις του, τότε καταφεύγει σε νόμους, νομολογίες και κανόνες κάθε είδους. Έχεις δει πόσο γρήγορα έρπει το φίδι όταν προσπαθεί να ξεφύγει; Έτσι. Προηγουμένως όμως έχει φροντίσει να δώσει σε όλους την εντύπωση ότι συζητάει. Ποιος ξέρει; Μπορεί να είναι ο τρόπος του για να εκμαιεύει ομολογίες. Ή να αποκοιμίσει, σα φίδι, τον αντίπαλο. Εκκρεμείς συζητήσεις δεν υπάρχουν, γιατί αυτός δεν έχει συνομιλητές. Έχει ακροατές. Είναι ο κάτοχος της Ειδικής Γνώσης. "Οι λύσεις μπορούν να δοθούν με συνεννόηση. Χρειάζονται όμως δύο για να χορέψεις τανγκό." Δύο; Δύο! Ο δικηγόρος και ο εαυτός του. Αν όμως τύχει και προσκληθείς να χορέψεις, πρόσεξε. Μπορεί να θεωρήσει ότι περιφρονείς την πρόσκληση. "Όταν περιφρονείς την πρόσκληση για συνεννόηση, ειδικά όταν προέρχεται από νομικό που εκπροσωπεί τον θιγόμενο, σημαίνει ότι τον αμφισβητείς." Μυρίστηκε αμφισβήτηση; Ο δικηγόρος δικαιούται να καταφύγει στην ελληνική Δικαιοσύνη ή όποια αρχή βρεθεί πρόχειρη στη γειτονιά. Όχι άμεσα, ελάχιστο χρόνο αφού θεωρήσει, αυτός μόνος του, ότι τέρμα η συνεννόηση. Στο όνομα πάντα του πελάτη του, αιτούμενος ασφαλιστικά μέτρα ή ότι άλλο θεωρήσει πρόσφορο. Ενώ τα σκέφτομαι, η ερώτηση προσγειώνεται σαν πετραδάκι στη γκλάβα μου: Αναρωτιέμαι, γιατί άραγε δεν ζητάει να κατέβει το-φόρουμ-που-βοήθησε-να-γίνει-ευρύτερα-γνωστός; Η απάντηση προσγειώνεται εξ ίσου απότομα: Γιατί δεν ήλθε ακόμα ο καιρός. Επιμένω στο "θεωρώ ότι η αμφισβήτηση της επαγγελματικής αποτελεσματικότητας κάποιου δεν μπορεί να μένει αναπάντητη. Είναι μια πρόκληση" και τότε αρχίζω να διακρίνω στον ορίζοντα τα περιγράμματα των μελλοντικών του κινήσεων. Διότι αρκετοί "συνομιλητές" του στο-φόρουμ-που-βοήθησε-να-γίνει-ευρύτερα-γνωστός (ή όπου αλλού βρει συνομιλητές), δίνουν την εντύπωση ότι ακριβώς την επαγγελματική του αποτελεσματικότητα αμφισβητούν, έστω εμμέσως. Και μάλιστα δεν αποκλείεται να έχουν μερική επιτυχία, αν κρίνω εξ ιδίων. Γράφει "γνωρίζουμε όλοι ότι η προσβολή της προσωπικότητας απαγορεύεται και ότι όταν κάποιος προσβάλλεται δεν μπορεί να μένει με σταυρωμένα χέρια και να καταπίνει ό,τι τον περιλούζει ο άλλος." Σωστά! Όταν όμως κάνεις ό,τι περνάει απ το χέρι σου για να γίνει γνωστό το τί περιλούζει ο υβριστής τον υβριζόμενο, τότε γίνεσαι κι ο ίδιος υβριστής. Τα κατάφερε ώστε το-φόρουμ-που-βοήθησε-να-γίνει-ευρύτερα-γνωστός (κι όχι μόνο αυτό) να δημοσιοποιεί συνεχώς συνδέσμους που "δυσφημούν" τον πελάτη του. Κακόμοιρε πελάτη... Το φόρουμ λοιπόν πληροί και τις δύο προϋποθέσεις: Και ο πελάτης του θίγεται (δεν έχει σημασία αν τον θίγει ο ίδιος) και η επαγγελματική του επάρκεια τίθεται εν αμφιβόλω. Γιατί λοιπόν δεν προσπαθεί να το κλείσει; Δεν θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Απ ό,τι έχω καταλάβει, οι εισαγγελείς πείθονται εύκολα και όλο και κάποια τσόντα θα βρεθεί σε κάποιο σκληρό για να καλύψει, αν χρειαστεί, την ευπιστία τους. Γιατί δεν προσπαθεί να το κλείσει; Διότι, υποθέτω, ότι ακόμα κι ένας επιστήμων τεραστίου διαμετρήματος, ακόμα κι ένας τιτάνας της νομικής σκέψης, ένας καυλοπυρέσσων υπερασπιστής των αδυνάτων, χρειάζεται ένα (κάπως) ευρύτερο φόρουμ για να γίνει γνωστός. Κι όπου μαζεύονται πάνω από πέντε, πάντα κάποιος θα βρεθεί να τον υποστηρίξει, εν πλήρει συγχύσει αθώος (ή όχι και τόσο αθώος). Έπειτα, δεν θα πάει η φήμη μπροστά, κυρίως η φήμη, παρεμπιπτόντως κι οι δουλειές, αν δεν ξεφύγεις από τα στενά όρια του δικηγορικού συλλόγου ή τα όρια μιας κάπως "περιθωριακής" (αλλά χρήσιμης) οργάνωσης. Και διαρκώς θα προστίθενται στο κοινό του εν λόγω φόρουμ, ανανεώνοντάς το, ευαίσθητοι δημοσιογράφοι, ο οποίοι αφενός, δεν θα έχουν ιδιαίτερη διαδικτυακή πείρα, αφ ετέρου, θα βρίσκονται σε αγωνιώδη αναζήτηση θέματος. Και ιδού ο δικηγόρος, λαμπτήρ εν τω μέσω της νυκτός... Όταν θεωρήσει ότι έγινε αρκετά γνωστός θα κλείσει και το το-φόρουμ-που-βοήθησε-να-γίνει-ευρύτερα-γνωστός. Ή τουλάχιστον θα δοκιμάσει, σβήνοντας ταυτόχρονα και ό,τι έχει απομείνει από τη διαδικτυακή του περσόνα. Θα το κάνει με κρύα καρδιά, αλλά ο πελάτης προηγείται, η τηλεόραση να 'ναι καλά. Ναι, χρειάζονται δύο για να χορέψεις ταγκό και ο δικηγόρος δεν είναι ακόμα αρκετά κάποιος ώστε να χορέψει ικανοποιητικά με τον εαυτό του. Μέχρι τότε, αλλά ακόμα περισσότερο τότε, θα συμβουλεύει, τους άλλους πάντα: "Αφήστε την υποκρισία".