Χοιροβοσκός: Στις διακοπές του Πετεφρή.

Πάει καιρός που χρειάστηκε να μη γράψω τίποτα –μήτε υπογραφή- ωσότου περάσει μια φλεγμονή που έπαθα στο δεξί μου χέρι και που λέγεται τενοντοθηκίτιδα. Εξι μήνες κράτησε αυτό. Τσακισμένος από το χαμαλίκι της βιοποριστικής γραφής τα χρόνια εκείνα (μετάφραζε τον Thomas Gordon, History of the Greek Revolution, Edinburgh 1832) o Παπαδιαμάντης, έγραφε του Βλαχογιάννη στις 2 Ιαν. 1904 από την Σκιάθο: « Ο λιχανός της δεξιάς μου έχει δαρμούς και πόνους, και τα δυό μου άλλα δάκτυλα πάσχουσι σκλήρυνσιν του δέρματος». Δαρμούς και πόνους, τ’ αγιασμένο χέρι του, και να συμβεί σε μένα, ωσπερεί τω εκτρώματι, να βαρυγκομήσω συχνά για ένα ασήμαντο ατύχημα. Ντράπηκα, και το σημειώνω εδώ για παραδειγματισμό μου.

Ζήσιμος Λορεντζάτος, «Collectanea», αριθμός 254.

*

Η έκφραση «το χαμαλίκι της βιοποριστικής γραφής» με κάνει να θυμάμαι τον Πετεφρή, καθώς επίσης και οι δαρμοί και οι πόνοι στο - αγιασμένο; - χέρι του. Για τον συγγραφέα Πετεφρή δε γνωρίζω σχεδόν τίποτα.Η επιθυμία μου να γνωρίσω τον άνθρωπο προήλθε από το βρίσιμο που τούριχνε μια πρώην γνωστή μου. «Δυνατή πέννα ο μπαγάσας αλλά μεγάλο λαμόγιο». Φυσικά το λαμόγιο ήταν η πρώην γνωστή μου. Καλοπερασάκηδες που παριστάνουν τους επαναστάτες. Σχεδόν όλοι τέτοιοι είμαστε.Το διαζυγιό μου με τις λέξεις έχει προέλθει από την ιδιορυθμία μου – πες το κι έτσι- να εντοπίζω τις αντιφάσεις στο πως ζουν, και τι εκφράζουν πίσω απ’ τις λέξεις τους οι «διάφοροι» τεχνίτες. Είμαι διεφθαρμένος εξ αρχής, αναζητώ το απόλυτο.

Το πρώτο πράμα που ρώτησα συντρώγοντας για πρώτη φορά με τον Δημήτρη Μαυρόπουλο τον εκδότη του Δόμου, έναν άνθρωπο που έζησε τριάντα χρόνια με τον Ζήσιμο Λορεντζάτο, ήταν πως βιοποριζότανε ο Ζήσιμος; Έβαλε τα γέλια… και για όποιον τον ξέρει, ξέρει πως δεν γελάει εύκολα. Και χάρηκα πολύ σαν άκουσα από ένα φίλο μου πως ο Κωστής Παπαγιώργης στις συναντήσεις τους –η παρέα είναι ζωή- δεν παύει να του επαναλαμβάνει πως θέλει πόνο η γραφή!

Τι ξέρω λοιπόν για τον Πετεφρή και κάνω αυτούς τους συνειρμούς; Πέραν του ότι τον πονά το χέρι του, και πως βρίσκεται σε διακοπές. Ο μακαρίτης ο Νέλλας συνήθιζε να λέει στις Αρσακειάδες: «Κορίτσια, κανείς δεν μπορεί να γκρεμίσει το σπίτι τ’ αλλουνού αν δεν έχει γκρεμίσει το δικό του πρώτα».

Εορταστικόν, βιγλίζοντας τα ορκίνια κατά το έθος των παλαιών, εξ ου και η φωτογραφία!