Μεγάλη ήταν η έκπληξη του Χαιρέα
όταν πρόσεξε του Ιγδιάρτη, ιατρού και φιλοσόφου
την ολύμπια έκφραση. Ηταν γνωστός σαμα-
τατζής ο τρυφηλός του φίλος
γι΄αυτό δεν άντεξε και τον ερώτησε
"Ιγδιάρτη, μου φαίνεσαι αλλιώτικος
πιό προσιτός και μακρυνός συνάμα.
Φταίει κάποιο φάρμακο που πρώτος
δοκιμασες, ή μήπως των ερώτων σου
κόπηκε η μεταξωτή κλωστή;"
"Είμαι σε απόσταση ασφαλείας από την Φήμη,
φίλε Χαιρέα" του απαντά εκείνος.
"Από τον Καίσαρα απέχω χρόνους διακοσίους
κι άλλους πεντακόσιους από τον Αριστοτέλη.
Οσο γιά τα προσιόντα, σε τρείς αιώνες θα φανεί
ένας Πρόκλος και πάνω στο χίλια
ένας Ακινάτης. Στέργω των ασήμων την αγκάλη
κι έτσι, ο Ιγδιάρτης, άκομψο κήτος
μιάς άχαρης εποχής, έφαγε και ήπιε
καταπληκτικά, διαλέγοντας την σάρκα
που χάιδευε ανάμεσα στις πιό στιλπνές
και αζήτητες"
13 σχόλια:
ο θάνατος ειναι ούλτιμα ράτσιο και κανείς δεν μπορει να τον γνωρίσει διοτι γνωριζει κατι μονον ο ζωντανος, απ τη στιγμη που πεθαίνεις ουτε γνωριζεις ουτε αγνοεις
Ζαμανφούλα
Διάβαζε ζαμανφούλα: Στον ύπνο μου γράφει, όνειρο ήταν. Ωπ, λάθος μπλογκ. Δε πειράζει, κουβέντα να γίνεται. Γεια, τα λέμε.
Γειά σου Κουκουζέλη και Πετεφρόφσκιν.
Λέτε η Ζαμάν να έχει υπάρξει αποθαμένη και για αυτό να μας γράφει μετά τόσης βεβαιότητος για όσα δεν γνωρίζει;
Τελικώς έχουμε πήξει απο αρνητές του Αριστοτέλη. Οι "θρησκευτικοί" θέλουν να μας βεβαιώσουν για το άν ο Παράδεισος θάχει καμπινέ με κουρτινάκια και οι "διαφωτιστές" πως γνωρίζουν όσα δεν μπορούν να ορίσουν.
Κανείς δεν μπορεί να πεί δεν ξέρω, δεν γνωρίζω και ίσως έτσι να μάθω κάτι.
Πήγαινε να ρωτήσω γιατί εξαφανίστηκαν τα σχόλια από το άλλο σας τσαρδί, αλλά βλέπω τώρα ότι δεν είμαι ο μόνος. Ωραίο πράγμα τα από κοινού, συνειδητοποιώ ξαφνικά.
Δεν θα αφήσω καμία Ζαμανφούλα, Δύτη μου, να χαλάσει κι αυτό το συντροφικό blog, όπως γάμησε τον "Πετεφρή" μου.Εχω δηλώσει και το εννοώ ,ότι είμαι πανέτοιμος να καταραστώ τον ένοχο, που δεν είναι (σίγουρα) ο Πάπας, μήτε ο Χοιροβοσκός, μήτε Χότζας, μήτε και Χαχάμης. Ελληνάρα ορθοβόσκητη είναι με το μυαλό γεμάτο προσβολές.
Α, εμ, μάλλον έχω χάσει επεισόδια, μου φαίνεται.
Δώσε το ελεύθερο Πετεφρή και σβήνουμε. Πέντε είμαστε, κουνούπι δεν περνάει (άντε καμιά μυγούλα πότε-πότε). Η διαίσθηση είναι καλό εντομοκτόνο. Τώρα, άμα γίνει καμιά στραβή ζητάμε εκ προοιμίου (και εκ των υστέρων) συγνώμη, ήσαντε έκτακτες οι συνθήκες κυρίες και κύριοι. Σίγα που θα επιτρέψουμε εμείς να συγχυστείς.
...κι έτσι αποφεύγεις κι εσύ να καταραστείς κατά βάση αθώους και ανυποψίαστους (όπως είναι οι περισσότεροι κακοήθεις) ανθρώπους.
Το αθώους κάντο αφελείς. Δεν υπάρχουν αθώοι.
Συγνωμη, εγω φταιω, δεν επανερχομαι, αν και το σχολιό μου νομίζω οτι ηταν ευπρεπέστατο...
Παντως το ''η πόλις ως εμφύλιος στίβος'' μου άρεσε, έτυχε την ιδια μερα να ακουσω και τον κ. Μπαμπινιωτη που ελεγε οτι η λεξη πόλις προερχεται απο το πόλεμος, και ολα μπήκαν σε μια σειρα.
Χαιρετώ και δεν επανερχομαι.
Zαμανφούλα
Αφού ξέρετε ότι δεν είναι σωστό να βάζετε ξένα σχόλια σε ξένα μπλογκ. Δημιουργούν θόρυβο.
Ευχαριστώ, τέλος πάντων. Ελπίζω να αποφύγετε τον σχολιασμό με όλα σας τα ονόματα. Γιατί "Λεγεών όνομά μοι ότι πολλοί εσμέν".
Πετεφραδέστατε,
Τίποτα δεν ήπαθε το εμπλόγιόν σου απο τις ανώνυμες Πιπίτσες.
Αστες να γράφουν ότι θέλουνε, το κείμενο μετράει.
ΥΣ
Αχ, νάχα μία Καλλιρρόη τώρα... σε κρουαζιέρα με το πλοίο του Διόνυσου, και να μάσάμε τα τσαμπιά που κρέμονται απ τα ξάρτια... Αλλ΄όμως δεν με λέγουσι Χαιρέα, μόνο Αληθέα με λένε, μόνο Άλλη Θέα...
Τα σχόλια είναι τροφή της ασχολίας, αλλιώς θα έχομεν σχόλη. Ολόκληρη συνταγή έγραψε ο Γούφας από μη σχόλιο-σχόλιο. Αλλά και πάλι, αν είσαι αυτή την εποχή αυτοκίνητος, καλώς έχεις τας θύρας κεκλεισμένας. Κι απέξω που περνάμε, βλέπουμε μέσα φως και ακούμε ψαλμωδίες.
Δημοσίευση σχολίου