Πετεφρής:Η σαραδέλλα*

Κι όμως, δεν είναι σαρδέλες στοιχημένες στο ταψί.

Είναι η μνήμη τους. Το ίχνος τους.

Μπήκαν σε αλάδωτο σκεύος, ψήθηκαν στον φούρνο και μετά, με τη σπάτουλα πέρασαν σε πιατέλα.

Αλλα το δέρμα τους που εφάπτονταν με το ταψί, έμεινε. Δισδιάστατο με αίσθηση όγκου.Το είδα στον νεροχύτη, να μουλιάζει γιά το καθάρισμα και το σκοπευσα.

Την άλλη φορά, θα ψήσω ταις σαρδέλλαις σε πάφιλο ή σε ξυλοτέξ.

Θα πάρω μετά το υπόβαθρο και θα το στεγνώσω στον ήλιο.

Κι έπειτα θα το περάσω άχροο βερνίκι, είτα θα το φιξάρω.

Και θα βάλω με πενάκι κάτω δεξιά την υπογραφή ΠΘ 09.

Θα βλέπουν ταις σαρδέλλαις και θα λένε "ολοζώντανες". Οι πιό φρικιασμένοι ,θα επαινούν την κριτική ματιά μου.

Οπως ακριβώς κάνω με τα κείμενά μου.

Διότι η τριασδιάστατη πραγματικότητα θέλει πολλήν την απατεωνίαν γιά την αναγκαία περιχώρηση στον κόσμο του ύφους.

* κατ΄αναλογία με το "καραβέλλα"