Πετεφρής: ΠΟΙΗΜΑ

Η βροχή

Με τις πρώτες κατά φαντασία εικόνες του νερού
Φυτρώνουν ως κοχλίαι οι αδικημένοι του φωτός
Σφυρίζουν στα μάταια πάρκα μιλούν στο μπετόν
Βροχή που σκορπούν με αδικημένα δάχτυλα

Η λέξη έρωτας λίγο θολη στο παράθυρο
Προέχει η μορφή γυναικός στην πέτρινη θήκη
Το ποίημα αυτο δεν είναι πρόσφορο γιά απαγγελία
Στιχοπλόκοι και προδότες οι εχθροί του φωτός

Ο διάλογος δεν χρειάζεται στους φορείς της βροχής
Αυτό θα πει νά ΄σαι αδιάφθορος καθώς δοχείο Ντιούαρ
Εικόνες του νερού που δε σου λένε τίποτα πιά
Καλύτερα σπίτι πατερ Αλκιβιάδη με υγεία

Δεν πρέπει να χαθεί η σύνδεση των στροφών
Με τόσο νερό η σχεδία αυτή εκτίθεται
Σε προθήκη κερκυραϊκή δίπλα σε πολλά αντικείμενα
Αγράμματες βίδες και παξιμάδια την συντηρούν

Θα χαθεί κι αυτή η βροχή όπως τόσες ευτυχίες
Ασυναγώνιστη δακρυοδόχη των μεταλλουργών της
Μιά ώρα αναίτια στις κάτω λίμνες των κολάκων
Με τις πρώτες κατά φαντασία εικόνες του νερού


Σεπτέμβριος 1967