Yπάρχει ωστόσο μια διαφορά ανάμεσα στους ρεμπέτες και στους μπλούζμεν.
Οι πρώτοι κόμπλεξ μεν δεν είχαν, αλλά χάνονται σε μιαν ηττοπάθεια. Οι δεύτεροι, αν σώζονται από κάτι είναι από τον αυτασαρκασμό τους. (Πέραν των μουσικών).
Σας διαβάζω εδώ και καιρό, ομοίως και τον Πετεφρή.
εν προκειμένω έχουμε το μεράκι του Ζάικου, και την έμπνευση (της παρέας) Πιλαλί.
Ωστόσο, οι υπόγειες διαδρομές ανάμεσα σε μουσικές μπορεί να είναι πολύ πιο απρόσμενα ή πεζά φτιαγμένες... Να δω πότε θα τελειώσω το βιβλίο για τις μουσικές του Κονγκό, και αξιότιμους κυρίους σαν τον κ. Ιερωνυμίδη, Καββαδία και Παπαδημητρίου...
Κι ο Παύλος, κι ο Τζέιμς, νέοι φύγανε, γι' αυτό και μείνανε ωραίοι, Γούφα.
Φίλε μου επειδή έχω όλο το θαρρος θα γίνω πικρός, δημοσίως. Αυτό δεν είναι ποστ. 3 βίντεο από δω και από κει και ένας τίτλος συνθηματικός δεν είναι έργον. Είναι πρόσκαιρα συναισθήματα. Διότι αύριο θα βάλλω κι εγώ την 5η του Μπετόβεν με τον τίτλο "αυτό είναι η μουσική"... με άνω κάτω τελεία, και με κλειστή παρένθεση. Γιάλα..
Ελεύθερα πάντα, αλλά δεν έγινε δα και τίποτα. Κι αυτό θα περάσει. Και η 5η του Μπετόβεν κι αυτή θα περάσει. «Ως προς το περιεχόμενο [ενός μπλογκ], συνεχίζει να με συγκινεί η εικόνα του μεταλλείου: Το μπλογκ να είναι "χώρος που περιέχει πολύτιμα μέταλλα και σκωρίες, λιθοριπές και αγραμμάδες, αφεντικά και εργάτες, χρήματα και προσφάι, ερπετά και πουλάκια, βουνό και θάλασσα."»
Θερμό παράπονο,σαν γκέιζερ που έσκασε Σε θεσσαλή μαγούλα, έσπειρε ο Μπερκέτης Στους τεχνίτες:
Του Κουκουζέλη δεν αντέχω το υλικόν. Συνήθως σχόλια, κι αυτά με της σταγόνας Το μαρτύριον,συναπαρτίζουν Το σώμα του κειμένου του.Δείγματα Μιάς τέχνης παρόδιας και παροδικής Χωρίς το πέππερι, άνευ του κολιάνδρου Που μετατρέπουν τους πλακούντες Σε είδος μικτό, πλήν νόμιμο.
Σ΄αυτά ο Κουκουζέλης απάντησε Με κάτι θεμιτόν, υποστηρίζοντας την μίξι Ως υπέρτάτη πρωτοβουλία υπερνικώσα Όλα τα ΜΟΠ και ΓΟΚ αλλά και ΚΟΚ Της Επικράτειας
Την αγάπη διέγνωσα ευθύς να τους περσεύει Τούτην αυτήν που τον Χοιροβοσκόν Στην χώρα της σιγής (μέρες που είναι) Συνοδεύει, την ώρα που ο Σραόσας Κοινωνικώς κατάκοπος, πετάει τις αρβίλες του Στα μούτρα των «αντί» και χτίζει Αναλημμάτων συνδυασμούς ,πάντα γραπτώς.
Του Ενός είμεθα κτήματα, του Πόθου. Αφήνοντας τα νοητά και φωτεινά Προσώρας στη βιτρίνα, δείτε μας φίλοι Σαν το μούσμουλο.Έχει κι αυτό δομήν: Τραχύ εξώφυλλο,συχνά σημαδεμένο, Καρπό που ενίοτε ζελεδίζει ή μοιάζει λίγος Αλλά κροκάτον στίλβοντα (σαν από ξύλο Καρυδιάς) πυρήνα
Σοφώς καμωμένον από δίφορη(λέγουν και τρίφορη) σπορά.
20 σχόλια:
εξ απ' ανέκαθεν...
http://www.youtube.com/watch?v=UoST9Ytheq0
και σε όλα τα πλάτη και μήκη της υδρογείου:
http://www.youtube.com/watch?v=-nv0cALYV18
Χε, επικοινωνία και δεν με νοιάζει τίποτα!
Αν και δεν είναι ακριβώς αυτό που θέλω να πω.
Yπάρχει ωστόσο μια διαφορά ανάμεσα στους ρεμπέτες και στους μπλούζμεν.
Οι πρώτοι κόμπλεξ μεν δεν είχαν, αλλά χάνονται σε μιαν ηττοπάθεια. Οι δεύτεροι, αν σώζονται από κάτι είναι από τον αυτασαρκασμό τους. (Πέραν των μουσικών).
Σας διαβάζω εδώ και καιρό, ομοίως και τον Πετεφρή.
Τις καλησπέρες μου! ~☺~
o Παυλος πέθανε νεος.
εν προκειμένω έχουμε το μεράκι του Ζάικου, και την έμπνευση (της παρέας) Πιλαλί.
Ωστόσο, οι υπόγειες διαδρομές ανάμεσα σε μουσικές μπορεί να είναι πολύ πιο απρόσμενα ή πεζά φτιαγμένες... Να δω πότε θα τελειώσω το βιβλίο για τις μουσικές του Κονγκό, και αξιότιμους κυρίους σαν τον κ. Ιερωνυμίδη, Καββαδία και Παπαδημητρίου...
Κι ο Παύλος, κι ο Τζέιμς, νέοι φύγανε, γι' αυτό και μείνανε ωραίοι, Γούφα.
Αστερόεσσα, γιατί άφησες το υπόλοιπο ΚΑΠΗ παραπονούμενο;
Γεια και χαρά σου Αστερόεσσα.
Stazybo Horn, να κυκλοφορεί η μουσική. Να κυκλοφορεί. Το χαίρομαι κι ας είναι κι ελαφρά.
Stazybο Hοrn, νομίζω ότι "το υπόλοιπο ΚΑΠΗ" περιλαμβάνεται στο "σας διαβάζω."
:)
Χμμμ, τώρα που το λες· όντως, το «ομοίως και τον Πετεφρή» μπορεί να είναι αντιθετικό. :-)
Οι ποιητές δεν γερνούν ποτέ...
Kανέναν παραπονεμένο! Με διακρίνει εξάλλου και μια ... άλφα γεροντοφιλία. ~☺~
Καλησπέρα σε όλους!!!
ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟ
Φίλε μου επειδή έχω όλο το θαρρος θα γίνω πικρός, δημοσίως. Αυτό δεν είναι ποστ. 3 βίντεο από δω και από κει και ένας τίτλος συνθηματικός δεν είναι έργον. Είναι πρόσκαιρα συναισθήματα. Διότι αύριο θα βάλλω κι εγώ την 5η του Μπετόβεν με τον τίτλο "αυτό είναι η μουσική"... με άνω κάτω τελεία, και με κλειστή παρένθεση. Γιάλα..
Ελεύθερα πάντα, αλλά δεν έγινε δα και τίποτα. Κι αυτό θα περάσει. Και η 5η του Μπετόβεν κι αυτή θα περάσει. «Ως προς το περιεχόμενο [ενός μπλογκ], συνεχίζει να με συγκινεί η εικόνα του μεταλλείου: Το μπλογκ να είναι "χώρος που περιέχει πολύτιμα μέταλλα και σκωρίες, λιθοριπές και αγραμμάδες, αφεντικά και εργάτες, χρήματα και προσφάι, ερπετά και πουλάκια, βουνό και θάλασσα."»
Ο ΠΟΘΟΣ 'Η το ΜΟΥΣΜΟΥΛΟ
Θερμό παράπονο,σαν γκέιζερ που έσκασε
Σε θεσσαλή μαγούλα, έσπειρε ο Μπερκέτης
Στους τεχνίτες:
Του Κουκουζέλη δεν αντέχω το υλικόν.
Συνήθως σχόλια, κι αυτά με της σταγόνας
Το μαρτύριον,συναπαρτίζουν
Το σώμα του κειμένου του.Δείγματα
Μιάς τέχνης παρόδιας και παροδικής
Χωρίς το πέππερι, άνευ του κολιάνδρου
Που μετατρέπουν τους πλακούντες
Σε είδος μικτό, πλήν νόμιμο.
Σ΄αυτά ο Κουκουζέλης απάντησε
Με κάτι θεμιτόν, υποστηρίζοντας την μίξι
Ως υπέρτάτη πρωτοβουλία υπερνικώσα
Όλα τα ΜΟΠ και ΓΟΚ αλλά και ΚΟΚ
Της Επικράτειας
Την αγάπη διέγνωσα ευθύς να τους περσεύει
Τούτην αυτήν που τον Χοιροβοσκόν
Στην χώρα της σιγής (μέρες που είναι)
Συνοδεύει, την ώρα που ο Σραόσας
Κοινωνικώς κατάκοπος, πετάει τις αρβίλες του
Στα μούτρα των «αντί» και χτίζει
Αναλημμάτων συνδυασμούς ,πάντα γραπτώς.
Του Ενός είμεθα κτήματα, του Πόθου.
Αφήνοντας τα νοητά και φωτεινά
Προσώρας στη βιτρίνα, δείτε μας φίλοι
Σαν το μούσμουλο.Έχει κι αυτό δομήν:
Τραχύ εξώφυλλο,συχνά σημαδεμένο,
Καρπό που ενίοτε ζελεδίζει ή μοιάζει λίγος
Αλλά κροκάτον στίλβοντα (σαν από ξύλο
Καρυδιάς) πυρήνα
Σοφώς καμωμένον από δίφορη(λέγουν
και τρίφορη) σπορά.
Μπερεκέτη, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια αφού.
StazyboHorn, το διόρθωσα και σ' ευχαριστώ. Πρέπει τώρα να φτιάξω ένα ρητό που να με βολεύει, "τα πολά γράματα είναι φτώχια" ας πούμε :)
Πετεφρή, you can't judge a book by its cover. Σωστά. Μ' άρεσε το ποίημα. Μακάρι να ήξερα μουσική να το μελοποιήσω. Θα γινόμασταν πάμπλουτοι.
Πολύ ωραίο το πρώτο
Ο νεαρός που τραγουδά τον "Μπουφετζή" στο πρώτο video είναι πρώην μαθητής μου. Να χαρώ ή να λυπηθώ;
Ούτε να χαρείς, ούτε να λυπηθείς. Να σηκώσεις, επιτέλους, τα χέρια ψηλά!
το διόρθωσα και σ' ευχαριστώ.
Δίσταζα να κάνω την υπόδειξη, μήπως κι ήταν ιδεολογική η ανορθογραφία, όπως η δουλιά του Ριζοσπάστη.
Δημοσίευση σχολίου