Θεοδωρίδης αλλού.

...για όσους, όπως εγώ, χρειάζονται συχνότερα τη δόση τους. Ο Πετεφρής ουδεμία σχέση έχει με το παρόν ποστ.

*



*

σπεύδω, κύριε πρόεδρε του δικαστηρίου των εγκλημάτων κατά του περιβάλλοντος, να σας ειδοποιήσω, με τον πρέποντα σεβασμό στην ιδιοφυΐα σας, ότι πριν από τριάντα χρόνια τα σκουπίδια ήταν πολύ λιγότερα στις χωματερές, επειδή πολλά προϊόντα ήταν χύμα.

Οι μαύρες τρύπες του συστήματος

*

Το βαρύ, παχύτατο, ανοργασμικό, αδρανές, αλλά παντοδύναμο «κόμμα της μέσης οδού» (δεν υπάρχει, αλλά βρίσκεται εν υπνώσει σε όλα τα υπάρχοντα κόμματα εξουσίας) ψοφάει να βρίσκει κομμουνιστικούς δακτύλους και ακροδεξιά αβγά του φιδιού σε οτιδήποτε δεν του κάθεται

Κουβεντούλα με τα «άκρα»

*

Οντως, από τότε που υπάρχει το ελληνικό γκουβέρνο, χρωστάει. Χρωστάει πολλά, περισσότερα από αυτά που βγάζει. Δε νομίζω ότι υπάρχει καμία χρονιά, από την Επανάσταση του 1821, που να είχε ο τόπος μας ο έρμος ένα περίσσευμα.

Η περικοπή των δαπανών

*

[οι μηχανικοί και οι σύνοδες εξειδικεύσεις][δ]ιαφέρουν από τα συνεργεία και τους μαστόρους σε ένα ζήτημα: [...] παράγουν με το τσουβάλι πολιτική. Μία αβλεψία ή μια παρωνυχίδα από κάποιον φρέσκο στη δουλειά και άπειρο μπορεί να προκαλεί επί σαράντα χρόνια δυστυχήματα, αρρώστειες, φτώχεια και καρμιριά. Διότι εδώ δεν είναι ο κόσμος του αναίτιου Λόγου (τον λένε και νομικό πολιτισμό), μήτε ο κόσμος της ματαιωμένης Ελπίδας (τον λένε και ιατρικό κόσμο). Εδώ είναι ο κόσμος της βουβής Φιλοσοφίας. Ο λεγόμενος και «τεχνικός κόσμος». Κάθε γενικό πλάνο και μια κριτική στον Αριστοτέλη. Κάθε τεύχος δημοπράτησης και μια παραχώρηση στον Μαμωνά. Κάθε σχέδιο λεπτομερειών, μια ρομαντική ανεφάρμοστη λύση. Κάθε τεχνική έκθεση, ένα τολμηρό σουρεαλιστικό μυθιστόρημα.

Μια βόλτα με το σύμβουλο

*

ΥΓ. Ευτυχώς που ο ιστοτόπος της εφημερίδας βρίσκεται ακόμα σε έκδοση beta. Τώρα είναι που πρέπει να πει κάποιος στον σχεδιαστή του σάιτ, ότι στα άρθρα γνώμης, το όνομα του συντάκτη μπαίνει ΚΑΙ στη σελίδα που βρίσκεται το άρθρο. Παραπέμπει κανείς στο "χρονογράφημα" και είναι σαν να παραπέμπει σε ανώνυμο κείμενο. Αν και εδώ το πρόβλημα μάλλον το έχουν όσοι ΚΑΙ πλήρωσαν ΚΑΙ ανέχονται την κατάσταση. Τα ονόματα είναι που φέρνουν τα λεφτά βρε ιδιοκτήτη μου! [και το αντίστροφο ισχύει βέβαια, αλλά να μη μπλέξουμε τώρα...]

*



"Πάγια και Αναλώσιμα" μπλογκ.

*

Δεν θα σε ψηφίσω. Με τίποτα. Ουδέποτε. Στο τέλος, δεν θα θυμώνεις, αλλά θα χαμογελάς. Επειδή το αρνητικό εκλογικό μου κριτήριο είναι φάρος τηλαυγής και πόλος άπωσης γιά τουλάχιστον 34 χιλιάδες ψηφοφόρων, όλων από την περιφέρειά σου. Μόλις μαθαίνουν ποιόν σιχαίνομαι, τρέχουν και τον ασπρίζουν.

Δήλωση γιά να χαρεί ο πολιτευτής μου

*

ΠΟΙΗΜΑ

Τελευταία το παράκανα. Πίνω πολλές μπιρες
χαραμίζω τα λεφτά μου και ξενοκοιτάζω
καρφωμένος μόνιμα στην τηλεόραση
δακρύζω συχνά.

Κι όμως έχω ικανότητες
ζωγραφίζω γράφω αποδελτιώνω
ξέρω να φερθώ σε συντροφιές παίζω πόκα
συνθέτω τραγουδάκια λέω ψέμματα
είμαι και προοδευτικών αντιλήψεων
αλλά αυτά είναι ματαιότητες:

το βράδι μετά τον εμετό
το πρωί με το στόμα τσαρούχι
αρκετούς μήνες τώρα
το πράμα είναι καθαρό.

Αρρώστησα μετρώντας υπομονετικά
που μας οδηγεί ο Καραμανλής.


Οταν το έγραψα αυτό, ήταν 1975. Ημουν στα 27 και έκτοτε πολλά άλλαξαν, ειδικά αυτά που μπορώ να κάμω, αλλα η κρίσιμη λέξη είναι Καραμανλης. Προψέ σηκώθηκα το ίδιο άκεφος και μπορούσα να προσυπογράψω, άνκαι όχι με τις ίδιες" ικανότητες" το ίδιο ποίημα. Τζάμπα ζήσαμε από κοτζαμάν μεταπολίτευση. Δεν ήταν τελικά εποχή γιά ρεμπετοροκάδες.

Μετά 34 έτη

*