21/10/09

Ημιτελές ποστάκι του Sraosha με τίτλο 'βαριέμαι'

Τον τελευταίο καιρό βαριέμαι. Δε βαριέμαι γενικά, όπως λέμε "βαριέμαι τη ζωή μου". Όχι, ίσα-ίσα, χώρια που έμαθα μετά από τόσα χρόνια να περιμένω, να περιμένω γενικώς, κάτι στο οποίο ήμουν πάντα χάλιας. Βαριέμαι όμως να βλέπω ταινίες και να διαβάζω.

Με τις ταινίες δεν είχα ποτέ την παθιασμένη και παράφορη σχέση πολλών. Ωστόσο πάντοτε έβλεπα ταινίες μέχρι το τέλος. Ε, όχι πια: εγκαταλείπω μία στις πέντε ταινίες, ιδίως στο ντιβιντί. Χτες άφησα στη μέση τις 'Πληγές του Φθινοπώρου'. Πριν μια βδομάδα το 'Franklyn' ('Παράλληλοι Κόσμοι'). Πιο πριν κάτι άλλο, που δε θυμάμαι. Και πιο πριν κάτι, επίσης. Υπομονή μου μπαϊλντί, που έλεγε κι ο Χάρυ Κλυν. Τα ίδια και με βιβλία. Για χρόνια είχα να παινεύομαι ότι είχα αφήσει μόνο δύο βιβλία μισοτελειωμένα στη ζωή μου: τους Λογοδοσμένους του Μαντσόνι και τον Ηλίθιο του Ντοστογέφσκι (αν και τον Ηλίθιο θέλω τώρα να τον ξαναρχίσω). Ε, η κατάσταση πλέον είναι αγνώριστη: εγκαταλείπω δεκάδες βιβλία. Το τελευταίο που πάει για εγκατάλειψη είναι το Τυπωθήτω δύο ατάλαντων Ιταλών που ζήλωσαν το τρόπαιο του Έκο και του συγγραφέα του Q (το οποίο καταβρόχθισα κατόπιν συστάσεων από τον Rakasha). Το αγόρασα στο αεροδρόμιο τον Αύγουστο και μετά από 176 επίπονες σελίδες (το 1/4 του βιβλίου) πάει για την υπόγα, αφού μάλιστα άρχισα πια τον Frankenstein (ο οποίος, δυστυχώς, ακόμα μου μιλάει για τα παιδικά του χρόνια στα λημέρια της Χάιντι).

Βαριέμαι λοιπόν, η υπομονή μου εξαντλείται ταχύτατα. Δεν έχω κουράγιο να παρακολουθήσω κάτι αν μου φαίνεται ετοιματζίδικο ή κακοστημένο. Δεν είναι καλό αυτό αλλά δν ξέρω, κουράστηκα.

7 σχόλια:

Rakasha είπε...

Το επόμενο στάδιο μετά τα ημιτελή κακοστημενα βιβλία είναι τα ημιτελή καλοστημένα βιβλία που έχουν απαιτήσεις συνθετικής σκέψης after work - όπου αντί για τα δοκίμια του Primo Levi διαβάζεις ευκολίες για το πώς ξεκίνησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Παρεμπιπτόντως, οι ατάλαντοι Ιταλοί έχουν γράψει τριλογία, της οποίας έχω διαβάσει και το β΄ μέρος (800 σελίδες εκείνο, για μερακλήδες)...

Ανώνυμος είπε...

Καλό μου "βαρεμένο" νυνί. Σου κάνω τρείς προτάσεις για την θεραπεία της βαρεμάρας.

1. Πέτα τον υπολογιστή από το μπαλκόνι. Εν πάσει περιπτώσει, κάνε νηστεία για αρκετό διάστημα στα τηλεγραπτά, στα ποστ, στη γνώμη, στις δημοσιεύσεις. Έτσι, θα ανανεωθούν οι αισθήσεις σου και θα ξανανιώσεις.
2. Πάρε το αεροπλάνο και πέτα κάπου για διακοπές. Όπου θέλεις εσύ.
3. Δοκίμασε να δυσκολέψεις για λίγο καιρό τις συνθήκες της ζωής σου. Βρες έναν τρόπο. Τότε θα ανακαλύψεις ότι στην πραγματικότητα
δεν ξέρεις τίποτα,
δεν μπορείς τίποτα,
δεν είσαι τίποτα.

με αγάπη
ο διαδικτυακός σου πνευματικός
ΝΚ

Γεώργιος Χοιροβοσκός είπε...

Μπατζανάκη,

Eγώ σε αντίθεση με την δικτυακή σου πνευματικόν η οποία ομοιάζει με τα γυναικάρια της Επιστολής Β' πρός Τιμόθεον...γυναικάρια σεσωρευμένα ἁμαρτίαις, ἀγόμενα ἐπιθυμίαις ποικίλαις, 7 πάντοτε μανθάνοντα καὶ μηδέποτε εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν δυνάμενα, σε βρίσκω μιά χαρά.

Είναι εξαιρετικο το γεγονός πως αναζητείς κάτι πιο εξιταριστικό απο την κουριοσιτέ ντε πυμπλίκ.

Ανώνυμος είπε...

Για το τέκνον Χοιροβοσκό. Προσπαθώ να δω τί να σου συστήσω ανάμεσα στα δύο:
στους τέλειους οι χειρότερες αμαρτίες είναι η κατάκριση και η ισχυρογνωμοσύνη.
Στους αρχάριους δε, η ανυπακοή στους πνευματικούς.
Δυσκολεύομαι...

NK

Sraosha είπε...

@rakasha: Τριλογία; Καταπληκτικό, κρίμα που δεν είμαι μερακλής.

@ΝΚ: πνευματικός που με αποκαλεί 'νινί' με φρικάρει. Πολύ.

@Γεώργιο Χοιροβοσκό: Άμα έχω τη δική σου έγκριση, δε φοβάμαι τίποτα.

Γουφ είπε...

Άργησες...

Γουφ είπε...

και δεν μπορω νακουω αηδιες, ταχα δεν ειναι καλο αυτο.

το καλυτερο ειναι, το καλυτερο.