19/12/09

1968: Η τελευταία πεντηκονταετία

ή δεν λέω τίποτα.



Werner Herzog - Letzte Worte (1968) [Μέσω φέησμπουκ]

Από τη Βικιπέδια: Το 1905 χρησιμοποιήθηκε ως Λεπροκομείο όπου οδηγήθηκαν όλοι οι λεπροί της Κρήτης, οι οποίοι πρώτα βρίσκονταν απομονωμένοι στη «Μισκινιά», έξω από το Ηράκλειο, και ήταν εστία μολύνσεως και για τον υπόλοιπο λαό. Κατά την περίοδο της Ιταλογερμανικής κατοχής οι κατακτητές δεν τολμούσαν να αφήσουν ελεύθερους τους λεπρούς και ήσαν αναγκασμένοι να τους τροφοδοτούν οι ίδιοι, δεδομένου ότι το απέναντι χωριό Πλάκα το είχαν εκκενώσει και είχαν διώξει τους κατοίκους σε άλλα χωριά, όλη δε την παράλια περιοχή την είχαν οχυρώσει με πυροβολεία, πολυβολεία, υπόγειες στοές, ναρκοπέδια γιατί φοβόντουσαν απόβαση των Άγγλων σ' εκείνο το μέρος. Ούτε ποτέ μπήκε στο νησάκι Ιταλός ή Γερμανός και γι' αυτό λειτουργούσαν παράνομα ραδιόφωνα και ο γιατρός Διευθυντής Γραμματικάκης αντέγραφε τις ειδήσεις του Λονδίνου και του Καΐρου και τις μοίραζε ως δελτία ειδήσεων στους κατοίκους. Τελικά το 1957 έκλεισε ιαθέντων των λεπρών με την ανακάλυψη των αντιβιοτικών φαρμάκων.

15 σχόλια:

Δεδαγκωμένη Φτασμένη είπε...

Είχες δεν είχες πάλι στα αντιβιωτικά το έριξες :)

Ανώνυμος είπε...

έριξες = γύρισες

αχέμ

ΒL

kukuzelis είπε...

Ασχολούμαι με το αντιβίωμα τελευταία.

Γεώργιος Χοιροβοσκός είπε...

Ηξερα τις "καστρινές" κοντυλιές, τις κοντυλιές τις νύχτες, μα τις λεπριανές αναστεναμένες κοντυλιές δεν τις ήξερα... επαέ ωρέ κουκουζουλέ!

kukuzelis είπε...

Τυχόν ευχαριστήρια στον προφήτη της παγκοσμιοποίησης, νεοταξίτη Werner Hetzog.

Sraosha είπε...

Αριστούργημα

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Αριστούργημα

kukuzelis είπε...

Πες μας καλέ μου άνθρωπε, Μπερεκέτη, αυτός που παίζει τον ρόλο του λαουτιέρη, ήντα όργανο παίζει; Τρίχορδο το βλέπω (φαίνεται λίγο πριν το τέλος της ταινίας). Μπουλγαρί είναι;

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Δε λέω τίποτα. Δε λέω. Δε θέλω να πω τίποτα. Δε σου λέω. Τίποτα. Είπα, δε θέλω να πω τίποτα....

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ;;;;;;;;;;;;

Αυτό είναι το παράδοξον της ιστορίας: Μπουζούκι τρίχορδο με λύρα.....

kukuzelis είπε...

Μπουζούκι ε; Έπρεπε, πριν μιλήσω, να ψάξω το μπουλγαρί.

Πολύ ωραία ακούγεται το μπουζουκάκι. Άραγε τι θα έλεγε ο Καράς γι αυτό;

kukuzelis είπε...

Να σημειώσω ότι δεν είναι τυχαίο πως το φιλμ το ανέβασε στο γιουτιούμπ ένας κάποιος kierkegaardian.

χ.ζ. είπε...

Λίγο που έχω πάρει χαμπάρι στην Κρήτη δεν έχουνε ούτε ιδιαίτερα είχανε πρόβλημα με το μπουζούκι...δεν είναι παράδοξο. Πολλοί παίζανε και γράφανε συχνά σε μπουζούκι σκοπούς, όπως ο λυράρης Σκορδαλός απότι έμαθα, ή ο βιολάτορας Ναύτης...το χρησιμοποιούνε πολύ άνετα.

thas είπε...

Χωρίς την εικόνα δεν καταλαβαίνεις εύκολα τι ακούς γιατί το παίζει σαν λαούτο- πιο λεπτόηχο.

Καταπληκτικό φιλμ. Με το ψυχεδελικό ύφος που συνηθιζόταν στα τέλη της δεκαετίας...( αν και τους παγίδευσαν ελαφρώς τους ανθρώπους, με τις επαναλήψεις)

Είσαι κουκουζηλευτός. Είσαι ο Καράς του γιουτιούμπου.

QarcQ είπε...

Εμείς τον πήραμε από 'κει. Εμείς τον σώσαμε.

Xilaren είπε...

εξαιρετικό. το είδα εδώ την παραμονή των χριστουγέννων και με έκανε να αναζήτησω τα Σημάδια Ζωής που από καιρό σκόπευα να δω. τα είδα τότε και ξανά πάλι χτες. Στο μάστερκλας του στο φεστιβάλ Θεσ/νίκης, μίλησε για την αγάπη του για την Κρήτη και για τη μεταφυσική εμπειρία που είχε στο οροπέδιο Λασιθίου βλέποντας τους αμέτρητους ανεμόμυλους, ακριβώς όπως και ο πρωταγωνιστής στο Lebenszeichen. Στη δική του περίπτωση δεν τρελάθηκε, πήρε απλώς απόφαση να κάνει αυτές τις δύο ταινίες. Αν και δεν ήταν σίγουρος πως επρόκειτο για ανθρώπινη τρέλα ή το τοπίο που "παραφρονούσε" (demented) εμπρός του/στον πρωταγωνιστή. Στο τέλος ρώτησε το κοινό αν το τοπίο παραμένει το ίδιο συναρπαστικά όμορφο αλλά κανείς δεν τόλμησε να του πει πως έχει γεμίσει θερμοκήπια.

να είσαι καλά