31/1/10

Το μικρό καλάθι, τα μπλογκ, οι εφημερίδες και η ανακάλυψη της Αμερικής από τους Τούρκους



Γίνεται πολύς λόγος για τη "διάβρωση" των μπλογκ από τη συμβατική δημοσιογραφία. Δεν το έχω μελετήσει πραγματικά το θέμα, οπότε δεν ξέρω τι να πω. Θα σας πω όμως τι συνέβη αυτό το σαββατοκύριακο, μάλλον ένα από τα πολλά που συνέβησαν αυτό το σαββατοκύριακο.

Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρονια αγόρασα και κυριακάτικη Καθημερινή (το σαββατόβραδο) και το κυριακάτικο Βήμα (την Κυριακή). Ενδίδοντας στο βιογραφισμό για μια στιγμή, να σας πω ότι έμαθα να διαβάζω στα πέντε μου από εφημερίδες, οι οποίες κυκλοφορούσαν στο σπίτι μας άφθονες, με την πράσινη μουτζούρα πάνω δεξιά. Με έλεγαν εφημεριδοφάγο (και "το παιδί του γέλιου", επίσης, όχι "γελαστό παιδί"). Η Καθημερινή έμπαινε καθημερινά σπίτι μας για χρόνια, μέχρι που την πήρε ο Κοσκωτάς (για το οποίο ποτέ δε συγχώρησε τη Θείτσα Ελενίτσα Βλάχου ο πατέρας μου). Μεγάλωσα περιφρονώντας την Απογευματινή και τις "παρόμοιες φυλλάδες". Έπρεπε όμως να σέβομαι και την Ελευθεροτυπία διότι α) εκεί έγραφε ο Φρέντυ Γερμανός β) τη διάβαζε ο παππούς (επειδή εκεί έγραφε ο Φρέντυ Γερμανός) -- και μετά την έκοβε λωρίδες για την τουαλέτα, για τους ξένους υπήρχε και χαρτί υγείας γ) περιείχε τη δύσκολη λέξη "αδέσμευτος" στον υπότιτλό της.

Πλατειάζω πάλι. Η Καθημερινή λοιπόν με έκανε να νιώθω ότι επήλθε το Finis Graeciae, το προρρηθέν παρά του ξέρετε-ποιου. Λες κι ήταν συντονισμένοι όλοι οι συντάκτες να σε κάνουν να θες να κλαις μετά την ανάγνωση του φύλλου. Οι Έλληνες γίνονται πιο ξενόφοβοι. Επίκειται κηδεμονία. Αδιέξοδο. Τρώγονται στην κυβέρνηση. Δανεικά τέρμα. Και άλλα που απώθησα μετά από έναν 9ωρο ύπνο. Πρόκειται για τη νέα γραμμή της Κ; Δεν ξέρω. Ούτε λέω ότι καρυωτακίζει ή ότι κινδυνολογεί. Απλώς, δεν το περίμενα. Αυτό.

Το Βήμα σήμερα με κατέπληξε επίσης. Στα δύο περιοδικά αλλά και στην ίδια την εφημερίδα (την οποία είχα να ανοίξω καιρό) διάβαζα κείμενα επιπέδου, ποιότητας και ύφους (κυρίως ύφους) μπλογκ! Καλών μπλογκ, αλλά μπλογκ. Μπλογκ. Χωρίς πλάκα. Έμεινα κατάπληκτος: όλα τα περιεχόμενα της σακούλας (εκτός από την Εισαγωγή στην Ψυχανάλυση, Τόμος Α') ήτανε σαν γραμμένα από μπλογκάδες για τα μπλογκ τους (κι όχι, λ.χ. για κάποιο έντυπο που τους έκανε την τιμή, την τιμή, λέγω, να τους ζητήσει να γράψουν γι' αυτό). Ο ένας παραπονιόταν ότι δε θέλει να ακούει γνώμες, θέλει να του λένε ποια η πληροφορία και ποιο το σχόλιο. Ο Χωμενίδης γράφει ένα κείμενο που μας μιλάει για τη μεγάλη πλειοψηφία, το 95%, για τη "ραχοκοκκαλιά" της Ελλάδος, που δε βλέπει Στρέλλα και Κυνόδοντα, που δε διαβάζει, που βλέπει τηλεόραση και που ψάχνει το σεξ εκτός του γάμου (χμμμ...). Ο Βίδος πάλι μας λέει για την πορνογραφία..., αλλά, ώπα, εντάξει, ο Βίδος μπλόγκαρε πριν τα μπλογκ: άκυρο. Σαν τον Διόδωρο.

Η πολιτική αρθρογραφία του Βήματος έμοιαζε κι αυτή με μπλογκ καλών δημοσιογράφων (δε λέω ποιων, μην ξεχάσω κανέναν και πέσουνε να με φάνε ότι αποφάσισα να λιμοκτονήσω και να λοιδωρούμαι συστηματικά ψάχνοντας δια της κολακείας δουλειά σε κανα ένθετο). Η συνέντευξη του Τσίπρα (ο οποίος πόζαρε σαν Λένιν -- εντάξει, σε αντιπαθήσαμε, δε χρειάζεται να προσπαθείς άλλο) θα μπορούσε να έχει παρθεί από μπλογκά (βεβαίως εδώ μπορεί να φταίει και ο Τσίπρας). Μια συντάκτρια ξεμπρόστιαζε θαρρετά και α λα μπλογκ τα παιδάκια που κέρδισαν τα σώου ταλέντων κι εξαφανίστηκαν. Υπήρχε κι ένα ανάλαφρο ρεπορτάζ (εδώ πρέπει να έπεσε τρελό ψαλίδι) για τη ζωή μιας "στρίπερ".

Λέτε η κάθοδος των δημοσιογράφων στον μπλογκόκοσμο από τον Όλυμπο της έντυπης δημοσιογραφίας να ανέβασε το επίπεδό μας εδώ χάμω στα μπλογκ τόσο ώστε πια να διαβάζουμε Βήμα και να το βρίσκουμε απαράλλαχτο με τα αναβαθμισμένα πλέον μπλογκ;

Υπάρχει βεβαίως κι άλλο ενδεχόμενο. Δηλαδή, υπάρχουν πάρα πολλά ενδεχόμενα, αλλά πρέπει να φτιάξω μια μακαρονάδα του ψαρά και να μαζέψω στο σουβενιρόκουτο κάτι εισιτήρια από τη Λισσαβώνα, γαλλικές τηλεκάρτες που έληξαν το 2005 (!) κι άλλα παρόμοια, οπότε βιάζομαι λές και έχω να παραδώσω κομμάτι πριν κλείσει το σαλόνι. Ας εικονογραφήσω το ενδεχόμενο αυτό:



Ο old boy (με αφορμή το πολύκροτο, βαθύ και αποκαλυπτικό -- με όρους Βήματος τουλάχιστον -- ποστ μου 'Πουτάνες κι ερωμένες'), μου έστειλε αυτό. Διαβάστε το προσεκτικά. Προσέξτε ύφος αλλά, κυρίως, το περιεχόμενο, λ.χ. τη φω κατάπληξη που αναδίδει και το πασπάλισμά του κειμένου με το "για τη φουκαριάρα την καύλα μου, που είμαι άσχημος και με ειδικές ανάγκες". Ευτυχώς δηλαδή υπάρχει και η δήλωση περί μπουφέ στο τέλος κι έρχεται να παλαντζάρει κάπως. Έμεινα πάντως κι εγώ κατάπληκτος με το πόσο δίκιο είχα όταν σάρκαζα λέγοντας "θα μιλήσουμε για κάτι που ποτέ μα ποτέ δε σας πέρασε από το μυαλό: την πορνεία και τις εργαζόμενες στον κλάδο της πορνείας". Να το πω κι ανοιχτά: το άρθρο μού φάνηκε σαν να το έγραψε άρτι ξεμαντρωθέν εσώκλειστο στην Ελβετία του 1892, ή σαν να απευθυνόταν σε αναγνώστες από τον πλανήτη Σάικρα. Περιμένω τώρα άρθρο με τίτλο "γιατί αγοράζουμε αυτοκίνητο", "το φαινόμενο των ντελίβερυ", "όλο και περισσότεροι Έλληνες ταξιδεύουν στο εξωτερικό", "γκουρμεδιά: έχει γίνει μόδα", "βαρέα μέταλλα στο ψάρι!" κτλ. Η δημοσιογραφία φαίνεται να αφιερώνεται πια στην ανακάλυψη της Αμερικής από τους Τούρκους, δηλαδή, όπως έλεγε κι ο προμηθέας, ένας παλιός μπλογκάς.

Μιλώντας για σεξ, τι έχουνε πάθει τα σοβαρά φύλλα κι ασχολούνται; Με το σεξ; Εσείς λ.χ. το ξέρατε ότι μας κουτσομπολεύουν οι γυναίκες; Ναι, ρε. Αλήθεια. Τα συζητάν "αυτά τα πράματα" (αλλά και το πράμα μας). Δεν είναι τυχαίο που μόλις περάσεις το Sorbonne II (για να το πω ευγενικά) με μία, πέφτουν όλες πάνω σου σα μυωπικές μύγες. Όχι. Σοβαρά. Στο ΒήμαΜΕΝ το διάβασα. Σεξ, ναι. Σας υπενθυμίζω κι αυτό με τη "στρίπερ". Αλλά κι αυτοί το αναγνωστικό κοινό θέλουν να ικανοποιήσουν: όπως λέν κι οι Γάλλοι: "c'est comme la confiture: moins on en a, plus on l'étale" ('είναι σαν τη μαρμελάδα: όσο λιγότερη έχεις, τόσο πιο πολύ την απλώνεις'). Αλλά επειδή -- όπως βλέπω στο γκουγκλ -- αυτό το λένε για την καλλιέργεια, ερχομαι στο ελληνικό δημώδες με τα πολλά κεράσια και το μικρό καλάθι. Και πάω να φτιάξω να φάμε.

28 σχόλια:

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Εξαιρετικό και ακριβές: με κριτή τον καιρό (κι όχι τον χρόνο...) αυτός που κυνηγάει τον φανταστικό του αντίπαλο, σε πρώτη φάση τον μετατρέπει σε πραγματικό, και σε δεύτερη φάση, μετατρέπεται σε "αυταντίπαλο" (όχι εχθρό...)
Σίγουρα κάτι είπα λάθος, αλλα θα το βρώ στη συνέχεια.

βλάχαρος είπε...

Περί μπλογκοΰφους στις εφημερίδες: αυτό το ανάλαφρο, αυτοαναφορικό, (ψιλο)κουλτουρέ στυλ ανακαλύφθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '90, εικάζω υπό την επίδραση των λάιφ στάιλ περιοδικών και φυσικά του ξένου τύπου που άρχισε να γίνεται δειλά-δειλά προσβάσιμος μέσω ίντερνετ. Έπειτα τροφοδότησε τα μπλογκ και αυτά με τη σειρά τους επιστρέφουν σήμερα τους τόκους στις εφημερίδες.

Θυμάμαι έδινα πανελλήνιες εκείνη τη χρυσή εποχή του "ελληνικού θαύματος" και είχα παρατηρήσει την απότομη στροφή της φιλολόγου που μας έκανε έκθεση από τον αειμοδάτο (σικ) Παπανούτσο σε επιφυλλιδογράφους των Νέων που μιλούσαν για τη φρέσκια (!!!) τέχνη της διαφήμισης και το εγκεφαλικό χιούμορ του Γούντυ Άλλεν (ουάου!). Ορκισμένος κλασικιστής εκείνη την εποχή είχα γράψει μια έκθεση κόλαφο για τη νέα γενιά γραφιάδων, εξηγώντας ύστερα στη συμπαθητική καθηγήτρια, που ήθελε να μιλήσει επιγόντως με τον πατέρα μου, ότι "είχα τσαντιστεί, κυρία, δε γινόταν αλλιώς!"

Sraosha είπε...

@ΠΕΤΕΦΡΗ: Δηλαδή, όλοι το ίδιο είμαστε σε τούτο τον κοσμάκη; Κι εμείς κι αυτοί οι τσαχπίνηδες πάνω στις κονκάρδες; Κι εμείς οι κλαψομαρίες 'without a life' και οι πάπες της Κ, οι νεφεληγερέτες του Β και οι φιλόζοφοι της Ε; Όλοι το ίδιο;;; vae, φευ, eheu και άπαγε!

@βλάχαρο: Νομίζω ότι έχετε δίκιο. Μία ερώτηση μόνο: αντέχετε τον Παπανούτσο;

Γουφ είπε...

Λυπαμαι, δεν εχω γνωμη, εχω να διαβασω φημερίδα 12 χρονια διοτι.

θα πλακωθω παντως με δωδεκαωρη αναγνωση καθημερινα να αναπληρωσω το κενο.

Εξ αλλου μπλάνκ συρ ρούζ, ριεν νε μπουζ [άλλατης ο Γουφίν!..]

Sraosha είπε...

Ο Γουφίν έγραψε.

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Σαραόση, όποτε σε επαινώ δημοσίως, τίλλεις τις κοτσίδες σου αναιτίως και με αφήνεις την καημένη/ παραπονεμένη.
Απλως εξήγησα, σε ολιγόλεξο πετεφρικό ιδιόλεκτο, το εκτεταμένο σου πόνημα, ίνα το αντέξει ο Γουφ και ομιλήξει γιά γνωμικων που θυμάται από τον καιρό της Μακρονήσου. μπορεί να μη είμεθα όλοι της κονκαρδός και του Εστεμπάν(=Κασιμάτη) αλλά δεν θα γίνομεν όλοι Σιλετζουκούκηδες, κουφάλες επηρμένοι και άφραγκοι φίλοι μου, που με τυλίγετε θερμά, σαν ελέφαντες τον ιπποπόταμο.
(Πάλι δεν το κατάφερα, αλλα που θα μου πάει, θα γίνω συγγραφέας ο πούστηρας...)

Sraosha είπε...

Α, όλα κι όλα: λίγα για τις κοτσίδες μου!

Ελέφας

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Γιατί ομίλησα γιά τις κοτσίδες σου;

διότι χρησιμοποιείς τον όρο "μπλογκάς" που μεταφράζεται πιό εύκολα σε blogas δηλαδής κάτι εμπορικό που έχει σχέση με γκάζια. Ο νεοέλλην χαλινός της γλώσσης, "ζηταποιεί" ό,τι κινείται ή λέγεται. Γνωστός και ως νταλαρισμός.
Είχα ποιήσει χρήσιν του "μπλογκερά", ανεπιτυχώς, ομολογώ. Περιμένω να με διαφωτίσεις, τώρα που ήυρες τον μίτον μεταξύ αρθρογράφου η επιφυλλιδογράφου και ιδρυτή μπλογκ,εάν είναι καλό να μιλάμε γιά "μπλογκόσκυλο", γιά "πουτάνες-αλήτρες-μπλο-γκο-γράφοι" ή γιά "Βημαφίμωτρο" "Νέον Τρωκτικόν" και παρόμοια.

Λέξεις σου ζητώ,
ω, λέξεις μόνον,
και όταν έχω τον καιρόν,
ποθώ
κοτσίδων
νόμον!

ΚΑΡΑΣΟΥΤΖΟΣ

βλάχαρος είπε...

@βλάχαρο: Νομίζω ότι έχετε δίκιο. Μία ερώτηση μόνο: αντέχετε τον Παπανούτσο;


Με προσβάλλετε! Γενικά, είχα πάντα πρόβλημα με τα υποδείγματα γραφής και σκέψης που μας φέρναν στο Λύκειο.

Αντίθετα, μια συμμαθήτριά μου που διάβαζε μετά αρωωστημένης μανίας Παπανούτσο πέτυχε από τις πρώτες στη Νομική Κομοτηνής. Ίσως αυτή τη στιγμή να αγορεύει στα έδρανα ή να είναι σε σύσκεψη με τα στελέχη μιας εταιρίας, ενώ εγώ μαζεύω τα χαρτιά μου για το ταμείο ανεργίας και χαζολογώ στο ίντερνετ.
Να λέμε και τα καλά του Παπανούτσου, έτσι;

Sraosha είπε...

Συγγνώμη, ομολογώ την απερισκεψία μου.

Ναι, το σωστό να λέγεται: ο Παπανούτσος ανοίγει πόρτες.

Sraosha είπε...

Ωραίο συμπλήρωμα. Μερσί μπάρμπα!

Παραθέτω:

Αυτό [...] αποδεικνύει [...] πως είμαστε εξαιρετικά ελαφροκάνταροι και πως η εκπαίδευση που ελάβαμε συλλήβδην επί 11 και 12 δεκαετίες, πήγε τζάμπα και στράφι.

Κοινός τόπος και στις δύο περιόδους, στις εφημερίδες, είναι η εντατική χρήση στερεοτύπων.Και μιά συνεχής αντιδραστικότητα, υπό μία πεποιημένη "δημοσιογραφική" καθαρεύουσα, ισότιμη και ενδεχομένως πιό κατανοητή από την "εκκλησιαστική"καθαρεύουσα.

Ανώνυμος είπε...

Σραόσα και Πετεφρή!
Να γκρινιάξω εδώ για να μην γκρινιάζω εις πολλαπλούν; Αφού τα φτιάξατε τα Βουστάσια, τι ξαναγυρνάτε σε χωριστά βλόγκια και μας μπερδεύετε με κείμενα που είναι εδώ, κείμενα που είναι εκεί, και κείμενα που είναι κι εδώ κι εκεί; Γκρ.

Sraosha είπε...

Για εσάς που μπερδεύεστε, εγώ είμαι και εδώ και εκεί. Εκεί είναι τα άπαντα (τα δικά μου), εδώ είναι η εφημερίς των κυρίων και των κυριών.

Ο Πετεφρής είναι υπεράνω του νόμου, να τον αφήσετε ήσυχο. :-)

Άλλωστε είμαστε αλανιάρες κότες και πολυγραφότατοι. Δεν το είπα εγώ, ο Κουκουζέλης το είπε.

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

ΔΕν ήθελα να φύω(=φύγω) από τα Βουστάσια, αλλά ο Χοιροβοσκός ξεκίνησε ένα ντουμπλ φας, ο Σραόσης παρομοίως, ο Μπερεκέτης ένα άλλο δήθεν "επαγγελματικό" που το ζηλεύω, και ο Κουκουζέλης τον Σιλεζουκουκ που επίσης ζηλεύω.Φάση περνάμε, όπως τα αδέλφια που βρήκαν τυχαία μιά Χιονάτη στο δάσος και ώσπου εκείνη να αποφασίσει, το καθένα τρέχει στην παλιά του γκόμινα γιά να ξεδώσει. Αλανιάρες κότες εξάλλου είναι και φαίνονται. Εώ(=εγώ) είμαι καπόνι.Και είναι 3.20 και αντί να ροχαλίζω, γράφω ωσάν τον μαλάκα τον Θεοδωρίδη.

Γουφ είπε...

σιγα και μην δεν αντεκσω κυρ ΠΕΤ το κειμενο...

το νοημά του ειναι οτι επειδή εγω τω καιρω εκεινο καθημερινά ξεκκοκάλιαζα την
4η Αυγούστου και τον Ελευθερο Κοσμο και εσκαγα στα γελια μεχρι λιγοθυμίας, ο υιος Πλεύρης ειναι τωρα; βουλευταράς.

Αμ-πώιςςςςς.....! [ασπρόμαυρο Χατζηχρίστειον μεταμακρονήσιον απόφθεγμα]

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Ο μπερεκέτης δεν έχει επαγγελματικό μπλογκ, διότι δεν είναι επαγγελματίας, ακριβώς. Έχει επιμεληθεί, αν όχι επαρκώς, φιλοτίμως έστω, την απόσχισή του από τον προηγεθέντα διχασμό προσωπικότητος που έπαθαν ο (άρθρο ενικού) διχασθέντες εξ ων προήλθεν....

Χρήστος είπε...

Εγώ απλά να πω ότι ξημερώνει Τετάρτη και δεν έχω καταφέρει να διαβάσω τα περιοδικά που έδιναν οι δύο εφημερίδες που πήρα την Κυριακή(Βήμα και Ελευθεροτυπία). Μήπως να αρχίσω να διαβάζω Παπανούτσο στην τουαλέτα μέχρι να βγει το ipad και να διαβάζω μπλογκ;

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Μπερεκέτη, διά τούτο προσέθεσα, ουχί άνευ δισταγμού τινός το "δήθεν". Είσαι του απίκτου Γένους, ούτως ή άλλως. Συχνά ανακαλώ την ευγενή, πειρακτήρια μορφή σου και σε νοσταλγώ.
Χρήστε, και Παπανούτσο και Τσούντα και Κεραμόπουλλον ,και Τερτσέτη. Ολα επιτρέπονται προκειμένου να αποφύγεις την περιοδικίασιν...

Sraosha είπε...

@Πετεφρή και Μπερεκέτη: μια χαρά τα εξηγείτε από μόνοι σας, εγώ τι να προσθέσω, παρά μόνον ότι έχουνε γεμίσει τα Βουστάσια από την ποστοκοπία μου.

@Χρήστο: είμαι πολύ υπέρ του διαβάσματος στην τουαλέτα.

Επίσης, οι (ελληνικές) εφημερίδες (και τα περιοδικά τους) στην Ελλάδα, δεν είναι πια για να διαβάζονται, είναι για να σαρώνονται λοξά (που λέει κι ο Κουκουζέλης) και για να κοιτάμε τα παππούδια. Είναι πολύ ανησυχητικό όταν ένας άνθρωπος σαν κι εμένα (που ανήκω στο 5% που ο Χωμενίδης ανακάλυψε προχτές -- προφανώς δεν του είχε πει κανείς ποτέ για το ελιτίστικο '95% of everything is crap') πάει στο διαδίκτυο για να διαβάσει σοβαρές γνώμες και ενδιαφέρουσες αναλύσεις. Το 95% δεν έχει λόγο να διαβάζει εφημερίδες, φυλλάδες τύπου Sun και Mail παραδοσιακά δεν απηχούνε στο ξερόλικο ελληνικό 100%.

Επίσης, οι εφημερίδες στην Ελλάδα ποντάρανε πάντοτε στον 'χρωματισμό' τους, στην κομματική τους τοποθέτηση, στο πόσο κοντόφθαλμα και φανατικά υποστήριζαν τους μεν, τους δε, ή τους άλλους. (Και) γι' αυτό απέτυχε η Πρώτη, λ.χ. Αλλά αυτά πια τέλειωσαν, ίσως: φανατικούς οποαδούς έχει πια μόνον η συμμορία των Γαύρων, ο Άρης, ο μΠΑΟΚ και η πτωχή πλην τίμια ΑΕΚάρα. Στο εξής μόνον αθλητικές...

Γι' αυτό και το μέλλον των (μη αθλητικών ελληνικών) εφημερίδων, νομίζω, μοιάζει αντίστοιχο με αυτό των ραδιοφωνικών σήριαλ της δεκαετίας του '50 και του '60: μίζερο και νυχτωμένο.

Ανώνυμος είπε...

Σας πόνεσε του Σκόκου η ψ... ε... γκολάρα, α;

Την Πρώτη εγώ την αγόραζα για τον Ισοβίτη του Αρκά ;)

Sraosha είπε...

Ποιος είναι ο Σκόκος; Πού παίζει; Γιατί μας πόνεσε το ψωλ που έβαλε; Ποιοι είμαστε εμείς που μας έβαλε ψωλ;

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Καλά, γιά τον Σκόκο μας το έκρυβες, Σραόση του παραπετάσματος;

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

ΕΚΤΑΚΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ:
Τον Σκόκο τον ηύρε ο ακάματος σεντερχαφ Σιλεζουκούκ. Κοίτα στο σπιτικό του, όπου πίπτουν εσχάτως στόνοι πολλοί...

Sraosha είπε...

Ο Σκόκος των στεναγμών κάτι για μια αδερφή του και μια παρθένα λέει. Πορνό το κάναμε 'δω μέσα.

Sraosha είπε...

Ο Σκόκος έχει γράψει και για τον θάνατο κάποιου Κόκκου. Μυστήρια πράματα.

Γουφ είπε...

ο Σελτζουκ Κουκ να κανει καμια διευκόληνση στα σχολια διοτι για να τυπωσεις εκει μεσα σχολιο πρεπει να εισαι της ανωτατης ηλεκτρονικης

kukuzelis είπε...

Καλέ μου Γούφινστον, άμα θες να σχολιάσεις και δε σου βγαίνει, πάτα ένα refresh ή κλίκαρε F5 μέχρι να εμφανιστεί το παραθυράκι των σχολίων.

Το εγχείρημα σιλεζουκούκ στο tumblr αρχικό στόχο είχε να με βοηθήσει να παρακολουθώ πιο συστηματικά την πολιτική επικαιρότητα. Αλλά τα πράγματα έχουν τη δική τους λογική (que la raison ne connaît pas) και κατέληξε να είναι ΚΑΙ αποθετήριο λινκ, εικόνων, ήχων κτλ. Κατά διαστήματα θα πρέπει να βαριέται θανάσιμα όποιος με επισκέπτεται. Ποστάρω μπορεί και τριάντα φορές τη μέρα! Αδύνατον κάτι τέτοιο να γίνει εδώ, στα Βουστάσια, στον Καφενέ ή στο Τυροκομείο. Θα ήταν αδικία για τους υπόλοιπους. Και θα παρενέβαινε το διαδικτυακό υπερεγώ μου: Ο Μπερεκέτης.

Ως προς το ποστ του Σ. τώρα: Νομίζω ότι οι εφημερίδες (όχι όλες) προηγήθηκαν των μπλογκ. Πρώτες αυτές άρχισαν να γράφουν με ύφος μπλογκ. Και τα μπλογκ ακολούθησαν. Αν θυμάμαι καλά, όσες φορές έτυχε να διαβάσω για κάποια καινούργια εφημερίδα που επρόκειτο να εκδοθεί, πολύ πριν βγουν στον αέρα τα μπλογκ, η έμφαση (σύμφωνα με τους υπεύθυνους που έμπαιναν στον κόπο να μιλήσουν) ήταν σε όλα εκείνα που σήμερα "χαρακτηρίζουν", υποτίθεται, τα μπλογκ. Γνώμη, αεράτο κείμενο, προσωπική κατάθεση, καθημερινότητα, τα γούστα του πελάτη, γροθιές στο στομάχι-μαχητική δημοσιογραφία, αποκαλύψεις μέχρι να φανεί το κόκαλο, απ έξω άνεση κτλ κτλ... Δεν βρίσκω κάτι κακό σ' όλα αυτά. Εμένα δεν μ' αρέσει η εφημερίδα καθρέφτης. Θέλω να κουράζονται οι δημοσιογράφοι κυρίως για να βάλουν τα πράγματα σε μια σειρά για λογαριασμό μου. Τότε μάλιστα, να τους πληρώσω. Αν προκύψουν και μια-δυο αποκαλύψεις σκανδάλων τόσο το καλύτερο. Αλλά οι αποκαλύψεις δεν με ενδιαφέρουν και τόσο όταν δεν παίρνω χαμπάρι τα περισσότερα απ όσα γίνονται κάτω απ τη μύτη μου. Δεν γουστάρω καθόλου τους τύπους και τις τύπισσες που γράφουν την είδηση της μέρας λες και γράφουν εντιτόριαλ (και χωρίς μάλιστα να μου δίνουν τα απαραίτητα στοιχεία για να διαμορφώσω ο ίδιος γνώμη). Όπως έχουν τα πράγματα κουράζομαι υπερβολικά για να βγάλω άκρη και άκρη δεν βγάζω (κουράζομαι υπερβολικά για κάτι που θα ήταν έτσι κι αλλιώς πολύ δύσκολο, ακόμα και τον καλύτερο Τύπο του πλανήτη να είχαμε)
*

Απολλώνιον Φως είπε...

Σε όλα τούτα τα ζητήματα υπάρχει - ανέλπιστο μα αληθινό - μια λύση. Ας αναφωνήσουμε όλοι μαζί:

Οὐρανὲ παγγενέτωρ, κόσμου μέρος αἰὲν ἀτειρές,
πρεσβυγένεθλ', ἀρχὴ πάντων πάντων τε τελευτή,
κόσμε πατήρ, σφαιρηδὸν ἑλισσόμενος περὶ γαῖαν,
οἶκε θεῶν μακάρων, ῥόμβου δίνῃσιν ὁδεύων,
οὐράνιος χθόνιός τε φύλαξ πάντων περιβληθείς,
ἐν στέρνοισιν ἔχων φύσεως ἄτλητον ἀνάγκην,
κυανόχρως, ἀδάμαστε, παναίολε, αἰολόμορφε,
πανδερκές, Κρονότεκνε, μάκαρ, πανυπέρτατε δαῖμον,
κλῦθ' ἐπάγων ζωὴν ὁσίαν μύστῃ νεοφάντῃ.