Ιδού τι έλεγε γι’ αυτήν ο μουσικολόγος Friedrich Rochlitz (1769-1842) στο γερμανόγλωσσο μουσικό περιοδικό Musikalische Allgemeine Zeitung που μεσουράνησε μεταξύ 1788 και 1848, όσο περίπου και «αυτή»:
«Η [glass] armonica διεγείρει υπερβολικά τα νεύρα, καταβυθίζει τον εκτελεστή τού οργάνου σε αθυμία και κατόπιν σε σκοτεινή και μελαγχολική διάθεση, η οποία είναι η ασφαλέστερη μέθοδος για μίαν αργή αυτοκαταστροφή. Αν πάσχετε από κάποια νευρική διαταραχή, δεν πρέπει να την παίζετε. Αν δεν έχετε ακόμη ασθενήσει, δεν πρέπει να την παίζετε. Αν νιώθετε μελαγχολία, δεν πρέπει να την παίζετε.» <απόδοση από το σχετικό λήμμα τής αγγλικής βικιπέδια>
Εφευρέτης της ο Βενιαμίν Φραγκλίνος (1706-1790), νονός της επίσης. Την βάπτισε armonica, η μουσική πιάτσα της όμως (κάποτε ανέρχονταν σε εκατοντάδες!), οι ερασιτέχνες εκτελεστές (μεταξύ αυτών και η Μαρία Αντουανέτα!) και οι συνθέτες που έγραψαν έργα γι αυτήν (μεταξύ αυτών και ο Μότσαρτ!) προέταξαν την λέξη glass για να αναφέρονται στην καταγωγή της, που δεν είναι άλλη από την ατραξιόν που πολλοί έχουμε δει ακόμα και σε οικογενειακές συγκεντρώσεις: ένας θαυματοποιός τής παρέας γεμίζει μερικά γυάλινα ποτήρια κολωνάτα με νερό, τα «κουρδίζει» διαφοροποιώντας τις στάθμες, και βρέχοντας το δάχτυλό του το κινεί περιστροφικά ακολουθώντας τη διαδρομή τού χείλους κάθε ποτηριού και αν έχει «κουρδίσει» καλά κι αν ξέρει τι κάνει ακούμε μιαν αιθέρια μελωδία - αλλά τι κουράζομαι να γράφω, έχουμε το βίντεο ….
Ο Φραγκλίνος βρήκε μια λύση πιο επαγγελματική: γυάλινοι κύλινδροι, σαν βραχιόλες, διαφορετικής περιμέτρου, περασμένοι σε μία ράβδο, ιεραρχημένοι κατά μέγεθος έτσι που στο σύνολό της η διάταξη να έχει κωνοειδές σχήμα, περιστρέφονται με έναν ποδοκίνητο μηχανισμό (θυμίζει ολίγον ραπτομηχανή) και ο εκτελεστής, αν δεν έχουν βεβαίως ακόμα διαταραχτεί πλήρως τα νεύρα του και δεν του έχουν φορέσει ζουρλομανδύα, με ελεύθερα (προσωρινά πάντα) τα υγραμένα δάχτυλά του χαϊδεύει την επιφάνεια των κυλίνδρων και ….. μα τι κάνω – έχουμε βίντεο:
Διάλεξα αυτά τα δύο πολύ σύντομα βίντεο για ευνόητους λόγους. Στο you tube υπάρχουν πολλά μακροσκελέστερα, αλλά δεν τα συνιστώ. Κι αν είχε δίκιο ο Rochlitz;
Χρήσιμα τηλέφωνα:
Αιγινήτειο Νοσοκομείο-Ψυχιατρική κλινική: 210 7291338, 210 7289408
----------------------
ΥΓ
- Για τους τολμηρότερους ιδού μία on line glass armonica
- Για όσους θέλουν να ρισκάρουν την ψυχική τους ισορροπία και την σταθερότητα του οικονομικού τους προϋπολογισμού ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν
------------
Για άγνωστους λόγους, ο blogger αυτονομείται και αποκρύπτει τη λεζάντα "σχόλια" από μερικά ποστ μου, ολοσχερώς ή περιοδικώς. Αν θέλετε να διαβάσετε ή να αφήσετε σχόλιο, κλικάρετε στον τίτλο της ανάρτησης και το πεδίο θα ανοιχτεί.
8 σχόλια:
Έκανα τα πρώτα βήματά μου στη μουσική με το ηλεκτρικό αρμόνιο του πατέρα μου - απαραίτητο αξεσουάρ του ελληνικού μεσοαστικού σπιτιού των δεκαετιών '80 και '90 - και φυσικά μαγευόμουν από τα 20 διαφορετικά ηχητικά εφέ του. Ένα από τα αγαπημένα μου γκρίζα κουμπάκια έφερε το μυστηριώδες τίτλο glass armonica. Για χρόνια, χονδρικά ως την πρώτη μου ερωτική απογοήτεσυη, προσπαθούσα να φανταστώ τι διάολο ήταν αυτό το γυάλινο αρμόνιο. Στο τέλος είχα αρχίσε να πιστεύω ότι κάπου υπάρχει ένα μεγάλο διάφανο πιάνο του οποίου τα πλήκτρα από φελό ή βαμβάκι ακουμπάνε απαλά πάνω σε υπερευαίσθητες κρυστάλλινες χορδές.
Τελικά την τελευταία μου παιδική απορία δε μου την απάντησε εκείνη η Μαρία του μπροστινού θρανίου, όπως τόσο θα ήθελα, αλλά... κάποιος Μπερεκέτης.
Το σχέδιο του Θεού έχει πολλά ποδάρια τελικά.
Ανώνυμε, δοκίμασε την συγκίνηση των παιδικών αναμνήσεων στην on line glass armonica που προσέθεσα στο ΥΓ του ποστ. Ευχαριστώ για το σχόλιο.
Πόσων χρονών είστε?
Οι απαντήσεις είναι τέσσερεις:
1. Όσο φαίνομαι
2. Εσείς πόσο με κάνετε
3. Ανάλογα με τη διάθεσή μου
4. 50 και κάτι
Μπερεκέτη,
Eίσαι 27. Οσα και τα πόστ σου!
Ναι Χοιροβοσκέ.... Μη γράφεις εσύ για να δείχνεις νεαρός.....
Φαντάζομαι πως εννοείτε κατ΄ιδίαν..
Δηλαδή τι μέση πρέπει να διαθέτεις για να παίξεις ποτήρια; Σ΄αυτή τη θέση, όταν πλένω πιάτα, αντέχω ένα πεντάλεπτο.
Εντυπωσιάστηκα.
Δημοσίευση σχολίου