To αρούρι της κουλτούρας

Cornkind

So the rain falls
it drops all over the place
and where it finds a little rock pool
it fills it up with dirt
and the corn grows
a green Bette Davis sits under it
reading a volume of William Morris

oh fertility! beloved of the Western world
you aren't so popular in China
though they fuck too

and do I really want a son
to carry my idiocy past the Horned Gates
poor kid a staggering load
yet it can happen casually
and he lifts a little of the load each day
as I become more and more idiotic
and grows to be a strong strong man
and one day carries as I die
my final idiocy and the very gates
into a future of his choice

but what of William Morris
what of you Million Worries . . .
what of Hart Crane
what of phonograph records and gin
what of "what of"
you are of me, that's what
and that's the meaning of fertility
hard and moist and moaning

Το βάζω στον πάγκο γιά μετάφραση. Μπορεί να το προσπάθησα και είκοσι φορές, στα 44 χρόνια που το γνωρίζω, ήδη μισού αιώνα ποίημα, χωμένο στο Lunch Poems. To cornkind σημαίνει κάτι ωσάν στάλες βροχής μεγέθους καλαμπόκας, ένα είδος kinda=kind of. H Μπέτι Ντέιβις είναι «πράσινη» επειδή πρωταγωνίστησε σε ένα αγγλικό δράμα του 1945, το Corn is green. Στον ρόλο μιάς μεσόκοπης (τότε ήταν 36) δασκάλας που σε ένα χωριό ανθρακωρύχων πρόσεξε έναν έξυπνο νεαρό και τον έπεισε να κάνει τα χαρτιά του γιά Οξφόρδη. Αλλά ο παιδαρας είχε φροντίσει να εγκαστρώσει μιά κοπελίτσα. Η δασκάλα, γιά να μη κινδυνέψει η καριέρα του πτωχόπαιδος(και δεν γίνει γενικός γραμματέας ελληνικού υπουργείου) αναλαμβάνει να μεγκαλώσει η ίδια το γλυκύ μπασταρδέλι. Το sits under it θα το ήθελα να παραπέμπει στο απο κάτω από το ραδίκι. Διαβάζει Ουίλιαμ Μόρις, τον περιβόητο σχεδιαστή υφασμάτων και βιτρό, γεννήτορα του αρχιτεκτονικού σπλην και ασφαλώς Οξφορδιανό. Ποιό βιβλίο του; Αν έχω καταλάβει καλά τον φρενήρη τρόπο του Οχάρα (αλλεπάλληλες συνειρμικές επικαλύψεις-σκέφτεται τον Μόρις, ένα βιβλίο του, παίρνει το θέμα του βιβλίου του και το παρουσιάζει ως κεφαλίδα της επόμενης στάνζας του) η Μπέτι διαβάζει από το lovers of Gudrun, που υμνεί τον θεό, συνοδό του Οντίν και υπεύθυνο γιά την Ευγονία-Fertility, ονόματι Φρέι.

There was Frey, and sat
On the gold-bristled boar, who first, they say,
Plowed the brown earth, and made it green for Frey.

Και γιατί «δυτικός κόσμος»; Επειδή οι φασίστες χρησιμοποίησαν έντονα τις Βαλχάλες και τις Έδδες, ακόμη και παραπληγικώς την ημετέρα μυθολογία.Ευγονία, προσφιλής στη Δύση/δεν σε πολυξέρουν στην Κίνα/ αν και γαμάνε επίσης.

Τον υγιό που ήθελε ,τον βάζει σε πύλες. Πύλες ονείρου, τις εκ κεράτου πεποιημένες

οἱ δὲ διὰ ξεστῶν κεράων ἔλθωσι θύραζε,

οἵ ῥ’ ἔτυμα κραίνουσι, βροτῶν ὅτε κέν τις ἴδηται

που μνημονεύονται στην Οδύσσεια, παράλληλα με τις ελεφάντινες, και τις very gates ήτοι τις αληθείς.

Το ποίημα ολοκληρώνεται με την στάνζα του γουατόφ=τι ένεται, που επι δεκαετίες αποτελούσε το προσωπικό μου coat of arms.

Τι γίνεται με τα τι γίνεται

Ο Χάρτ Κρέιν, ποιητής, αμερικανός, αυτοκτόνησε 33 ετών, queer όπως και ο Οχάρα, στην μεσοπολεμική ανδρικώτατη μορφή τους, μιά φυλή σκληροτράχηλων λεπταίσθητων με θηλυκό μυαλό, παιχνιδιάρηδες. Λόρκα, Λαπαθιώτης, τόσοι και τόσοι.

Στο Phonograph records and gin, διαβάζω το ουίσκι εν τζίν από το death of a clown των Kinks, άν δε λαθεύω.

Πολλά χρόνια με απασχολεί η μεταφορά του διστίχου-καθρέφτη με την αρμονική συστοιχία του ήχου ,αλλά και της αντιστρεπτής μορφής του M και του W.

but what of William Morris
what of you Million Worries

Τι γίνεται με τον Ουίλιαμ Μόρις

Ντο ένεται με ταις Μύριες Ουλές

Οσο πιό κοντά στο πρωτότυπο, τόσο πιό έκτρωμα ένεται.Και τότενες κατάλαβα ινατί με παιδεύει το ποίημα εξόν την παγία άγνοια της αγγλικής των γλωσσών.

Είναι επειδή οι Ελληνες είμαστε κλινικώς ξένοι. Με κάποιους ξένους ήχους ,εικόνες, και μυρωδιές δενόμαστε και τα περνάμε μέσα από το εσωτερικό μας φίλτρο.Και βγαίνουν ελληνικούρες, χαϊδολόγια, σκληρό σεξ (δεν υπάρχει τέτοιο πράμα, παρά μόνον ληστεία σώματος) και τα λοιπά.

Διότι, πεφιλημένα μου μάτια και μοναχικα, ενώ ψαρεύω στο cornkinda με βοήθεια τα θκουλίκια της ανάγνωσης, η καρδιά μου δεν λεει να ξεκολλήσει από «γλυκό τραγούδι αγάπης, αρούρι, αρούρι αουρό» της Δανάης και από της ιδίας (και των Γιαννίδη -Σακελλάριου) την τρεχαντήρα:

Γαλάζια τα πάντα
Γαλάζια τα κύματα
Και κάτασπροι γλάροι
Στην άμμο είχα κάνει
Τα πρώτα μου βήματα
Στα δίχτυα κοντά
Κάποιου γέρου βαρκάρη

Τραγούδια τρελά
Το νησί μας πλημμύριζε
Με κέφι γεμάτα
Κι ο μπάτης στους ίδιους
Σκοπούς ξαναγύριζε
Το βράδυ καθώς
Ετραβούσαν την τράτα

Γαλάζιες κορδέλες

μουβάζαν στις μπούκλες μου
Σγουρά τα μαλλιά
Τις νύχτες κοιμόμουν
Μαζί με τις κούκλες μου
Που δεν τις χωρούσε
Η μικρή αγκαλιά μου

Η γάτα μας δίπλα
Στο τζάκι γουργούριζε
Γεμάτη ραχάτι
Κι η θάλασσα πάντα
Με γλυκονανούριζε
Τις νύχτες στο άσπρο
Μικρό μου κρεβάτι

Την τρεχαντήρα μου πουλώ

Με την αρματωσιά της
Εβίρα μια-κι άλλη μια
Εβίρα δυο-κι άλλα δυο
Εβίρα, εβίρα, εβίρα εγώ κι εσύ
Εβίρα, εβίρα, εβίρα να πάμε στο νησί

Δελφίνια είναι οι ναύτες της
Κι ο αγέρας στα πανιά της

Λοιπόν, what of “what of”;