Γκυγιώμ «fou» Απολλιναίρ

Γυναίκες όπου παριστάνουνε τους άντρες,
Τι ασχήμια.
Αντρες που παριστάνουν τις γυναίκες,
Τι βλασφήμια.

Ψοφίμια αποχυμωμένα,
δίχως χιούμορ το λοιπόν,
τενόρα το σαξόφωνο
-με κοφτά αναφυλλητά-
μου μιλάει σα γυναίκα,
κι εγώ με καμπανάκια-παλαμάκια
προσευχής
του ζητώ
να κάμω ένα βήμα
παραπέρα

Papa,
o fou Dieu, είναι ένας δυνατός
που οι ανθρώποι πλανεμένα
τον κυλούμε
σαν την πέτρα από δώ και από κεί
όλη την ώρα;

Cut, πέφτει διαφημιστικό.
Πρέπει να ζήσουμε αναγκεμένοι.
Ω, μον – Dieu, βλέπεις τι σου κάνω τώρα;