12/5/09

Πετεφρής:Υλικό γιά παντούμ

Είχε ένα εξόγκωμα στο κεφάλι δεν το καταλάβαινες ώσπου κατέτρυχες την φράντζα της, πήγαινες να την αγγίξεις και βαρούσε η παλάμη στο κόκκαλο. Ενα μέτωπο δελφινιού.Από τα δικά της χέρια είχα δραπετεύσει. Εξόν ένα ψιχαλιστό ψιθύρισμα,που πιθανόν να της το είχε υποδείξει ξαδέρφη με περπατημένα γούστα, όλα της, ο τρόπος που κοίταζε, ο τραγικός μορφασμός της όταν δεν καταλάβαινε τι της έλεγες και δεν καταλάβαινε συχνά,ήταν πειστικοί μάρτυρες πως είχα δεχτεί την μυροβολιά ενός τοτεμ ενδεδυμένου γυναικί καλσόνες. Γυναικί καλσόνα είναι νεολογισμός, μη πσάχνετε στις ορολογίες.

Κύλησαν χρόνια. Οχι πολλα.Και φάνηκε πρώτα η εικόνα της, μετά η ίδια η λεγάμενη. Πρίν ποθήσω το παραμικρό από την κακοτυχία της, την φαντάστηκα με έξεργη σάρκα, σαν του Ματίς και σαν του Ντεραίν τις φοβούσες με το ρούχο χτισμένο πάνω στα χέρια τους ,γυμνές κατά το λοιπόν, την φαντάστηκα να στέκει σε ένα πανύψηλο μακρυνάρι από ψημμένο τούβλο και ζευκτά από κοιλοδοκό βαμμένη πράσινη κυπαρισιά, μόνον φεγγίτες και μιά γκαραζόπορτα διπλή ανοιχτή. Ηταν, λεει, το σπίτι που έχτισα γιά τους δυό μας.Δεν είχε έπιπλα αλλα πάμπολλα υφάσματα πάνω στο βιομηχανικό ποντικί δάπεδο, σε ποικίλα άσεμνα συμπλέγματα.Ολα παρέπεμπαν σε κάτι φοβερά γαμήσια, που πάντως άλλοι ενασκούσαν. Εμείς, είμεσθεν και είμεθα και έμελλε να ακκιζόμεθα εναγγιζόμενοι ώσπερ οι δεκοχτούρες στον κλύδωνα των κληδόνων.Σταις λέξεις, και μόνον σε αυτές. Στον στενό χώρο μεταξύ του εγάμουνε και του γαμιόσαντε.
Κι άλλα πέντε ξεχασμένος από σένανε καλέ, γιά παρηγοριά οι μάγκες μου πατούσαν αργελέ.Ετζι θα ήθελα,αλλα δεν ήμανε ποτέ με τους έτζι, ήμουνα με τους κοκορέτζι. Σταις λέξεις ήναι η ορφάνια, και ο απέναντι λόφος γεμάτος παραλογαίς της ορθογραφίας. Μη! χάνω την γυναίκα που έβλεπα, την χάνω όχι από αντεραστή ή από θλάση, την χάνω μέσα σε έναν ορυμαγδό λέξεων,κλίσεων και ενός κεντήματος που άκουσα να λέγουν κοπανέλι.

8 σχόλια:

HELIASTER είπε...

Άν και θά`ταν κρίμα να τα έχουμε όλα,τώρα και όπως θα θέλαμε, παραταύτα μας αρκεί η δύναμη σας να ξεχειλώνεται τον λόγο αρκετά για να χωρέσουν και οι παραμικρές λεπτομέρειες των τζιβιλιτζίδικων αναδρομών σας ,κάνωντας μας κοινωνούς της καλειδοσκοπικής όπτικής σας.
Να πέρνάτε καλά και να γουστάρετε.

nik-athenian είπε...

Σταις λέξεις ήναι η ορφάνια, σταις λέξεις και το αδέρφωμα των μνημών. Αυτό το πετέφρειο ψιχαλιστό ψιθύρισμα ήταν όσο χρειάζεται για να σηκωθεί μια μυρωδιά γυναικείας μνήμης.

Γιάννης Βαρβάκης είπε...

Ο Ζωρζ Τραγξ σήμερις ερίμαρε το ΕΤΖΙ με το ΣΤΟΥΠΕΤΖΙ κι ουχί με ΚΟΚΟΡΕΤΖΙ. Σε κάτι τέτοιες λεπτομέρειες φαίνεται ο έμπειρος ανήρ, ο αντεραστής που λέγαμε γεια...

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Πολύ διαυγές!!!
Θα "κεντήσεις" το παντούμ; Ή να φτιάξω τη μουσική του χωρίς στίχους;

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Heliaster, ταυτά και δι ΄υμάς!

Nik, να σηκωθεί, ναι ,να ασκωθεί, καθώς τα καλάμια κρατάνε το φεγγαράκι.

Βαρβάκη, άνκαι ο Τράγκας οψές έπαιξε μπροστά την Κάτια(Του) τον Ιμπενέζερ Σκρούτζι,γεμίζοντας τον ρόλο του με υπερβολαίτζ και συμψηφισμέτζ, πάλι δίκιο έχεις. Αφτός κσέρει. Εμείς ,το κασέρι...

Μπερεκετ-σαν, η μουσική ήναι γιά να αναπληρώνει τους στίχους, άσε να μη σε πω και τους ήχους. Τα δάχτυλά μου έχουν μέγεθος σοτζουκ λοκούμ-τι να κεντήσω...

Ανώνυμος είπε...

Πολυ ομορφο

Ανώνυμος είπε...

ο μάστορας εχει ξεφυγει εντελως.
αλλουβρίσκεται.
στη χώρα Κοκορέτσι.

σε ξηλεύω.

Γούφεν

Nomad είπε...

Ολα παρέπεμπαν σε κάτι φοβερά γαμήσια, που πάντως άλλοι ενασκούσαν. Εμείς, είμεσθεν και είμεθα και έμελλε να ακκιζόμεθα εναγγιζόμενοι ώσπερ οι δεκοχτούρες στον κλύδωνα των κληδόνων.Σταις λέξεις, και μόνον σε αυτές. Στον στενό χώρο μεταξύ του εγάμουνε και του γαμιόσαντε.


(Ε, δε βρήκα τι να πω κι αντεγραψα. Με την αδειά σας να το κοπιάρω και στο μαγαζάκι μου, να μην ξεχνώ ποσο στενός είναι ο χώρος των λεξεων)

:)