O Ποδηλάτης.Ανήμερα που έμαθα ποδήλατο, ετών 26 ο Καταφλώρον,πήρα και την σχετική άδεια. Είχα φωτογραφία, βγαλμένη από τα αυτόματα ,περσυνή και ιδού η απόδειξη:
Ενεγράφην ως δευτεροετής της Φιλοσοφικής του ΑΠΘ, μήνα Δεκέμβριο του 1973.Πρύτανις ήτο ο διαβόητος Σδράκας. Δεν παρακολούθησα καθόλου, ανανέωνα την εγγραφή, ως στάσιμος, άχρι του 1976.
Ποδηλάτης και Φοιτητής, εντάξει. Ταξιδευτής; δέκα χρόνια μετά, με άλλο άνορακ, ένα κοτλέ με σατέν καπιτονέ φόδρα, ανανέωσα το διαβατήριο.Αλλα η απορία, απορία. Γιατί τόσα ταξίδια Μπιλγκαρία; λαθρέμπορος ήμανε;
Όχι, ουδαμώς, νέμα γεμιτζή, γιόκ κοντραμπατζή. 20 με 24 Απριλίου, πρέπει να ήταν εκδρομή Πασχαλινή,και να έμενα στο γιαπωνέζικο, στο Οτάνι, που είχε κι ένα καζίνο κάτσε καλά, αλλά και σούσι στο ισόγειο και ελληνικούς (αρχαιοπρεπείς) χορούς στο υπόγειο. 26 με 28 Οκτωβρίου ήταν εκδρομή στελεχών της Παπόκας, όπου πήγαμε στην Ενωση Συγγραφέων, ανεβήκαμε με το τελεφερίκ στην Μπίτοσα, και μέναμε στην περιοχή του Κέντρου της Ζίφκοβα, σε έναν φοιτητοκαπως ξενώνα γιά σοσιαλιστές. Το άλλο ταξίδι,10 με 18 Οκτωβρίου 1986 ήταν στο κινηματογραφικό φεστιβάλ στη Βάρνα, με Λαμπρινό, Παπακυριακόπουλο και Μάνο Ζαχαρία και γνώρισα μεταξύ άλλων και τον φοβερό σκηνοθέτη Βόλεφ. 1η με 4 Φεβρουαρίου 1987, ήταν καταχείμωνο και πάγος, πήγαμε με Λαμπρινό και Γιάννη Χαραλαμπίδη, τον ηχολήπτη, επειδή είχε γονείς στην Σόφια και νοικιάσαμε στολες και προπς από τα στούντιο της Μπογιάνα, κοψοχρονιά, και φάγαμε σε μιά θλίψη δωμάτιο με κάτι στελεχια και ψωνίσαμε από το τσούμ αρβιλάκια και μπότες και ρίξαμε το αμάξι στην χαράδρα και τρακαραμε μια αγελάδα και μας έπιασε η αστυνομία επειδή οι δυό ήταν πιωμένοι.Μέναμε στο "Σόφια". Το τελευταίο ταξίδι ήταν με μιά διανυκτέρευση στη Σόφια,κοντά στο Οτάνι, αλλα πιό δεύτερο, με εκδρομικό πούλμαν και ήμουν ήδη Αγροσυκιά. Από την Σόφια ψωνίσαμε ζεστά παντελόνια από γιδόμαλλο, κομιταζήδικου σχήματος, σαν ιππασίας, μπουφάνια, είδη κήπου και τεχνίτου, ένα σμαλτωμένο κυλινδρικό από λευκό τσιμέντο τραπεζάκι γιά τούρκικο γκαιφέ και πληθος χαρτών, χαρτιών και δίσκων.Αρα, Σιθάσπι, δεν ήτο για εμπόρια, αλλα γιά τα συνήθη των νεοελλήνων αμπλακήματα. Κουλτούρα, θαυμασμοί στην τσοτσιάλα και γεύματα σε άνευρα ,χωρίς παράθυρα, δωμάτια, με νυσταλέες σερβιτόρες και ανταλλαγές προπόσεων πόσο καρντάσια είμεσθεν, φιλία των λαών, αφοπλισμός και τελεψαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου