Πετεφρής: ο χορός η πηγαινέλλα

Έτσι και χορέψω όσο εντατικώς επιθυμώ, θα με βρούν σε δυό λεπτά στο πάτωμα με κράμπες και άπνοια. Γι΄αυτό και αποφεύγω αυτόν τον τρόπο έκφρασης, εξόν καμιά ανταύγεια δευτερόλεπτου και πάντοτε με τό΄να μάτι στο πλησιέστερο κάθισμα, να καταφύγω.Μακριά από απτάλικα,ταραντέλες, ροκενρόλ ,σούστες και πουστσένους, καταφεύγω στην πηγαινέλλα, που είναι χορός λειτουργικός ,ειδικά γιά αυτοκίνητο. Όπου το πόδι το ζερβί, μή και του βγεί ο θρόμβος, χτυπά ρυθμικώς το δάπεδο μεταξύ πόρτας και πηδαλίων, ενώ το χέρι το δεξί,μπορεί να κάμει μερικές κινήσεις. Ενίοτε, αναλαμβάνει και την τεκμηρίωση.Δηλαδή τον χειρισμό μιάς κάμερας.Δεν είναι δυσκολώτερο από το να ανάψεις τσιγάρο, άν εκπαιδευτείς βέβαια.

Βέβαια, όταν έρχεται φουρκέτα και χρειάζεται ο αντίχειρας κι ο δείκτης, με την βοήθεια του μεσαίου να στρέψει το τιμόνι, η πηγαινέλλα περιέχει μιά φιγούρα: στέλνω την κάμερα μεταξύ λιχανού και παράμεσου, ως αναρτημένο μπρελόκ, να αιωρείται οπότε τα φαινόμενα του βίντεο είναι κάπως ζαλιστικά.Στην ευθεία, η πηγαινέλλα στρώνει.Η όλη διαδικασία μοιάζει με το σκιτσάρισμα ενός αλόγου, ξεκινώντας από την οπλή ή την ουρά, αντί να αρμόζεις πρώτα τις χαράξεις, τις αναλογίες και τα σχετικά.

Η πηγαινέλλα, όπως και η κλάψα μέσα στην έναστρη νύχτα, η κατάποση μανταρινιού επειδή είναι ωφέλιμο,κι όχι σαν τον τζιγεροσαρμά,η γραφή ποιήματος που μοιάζει να περιέχει όλο το μπότοξ του επαγγελματισμού, είναι προσφιλείς μου συνήθειες που απέκτησα τελευταία, επειδή καμια φορά δεν πλήττω, και ανησυχώ.