22/12/08

μπερεκέτης: ΤΟ ΧΑΣΜΑ

δοκίμιον για το χάσμα των γενεών

"Η φωνή του Θεού στο κεφάλι μας μπορεί να είναι παραίσθηση, η φωνή ενός νέου όμως δεν αφήνει περιθωρία για παρεξηγήσεις... ", dsyk




-Στην ταβέρνα του Γιαμπάνη. Γωνία Ζωοδόχου Πηγής, κατεβαίνοντας την Σόλωνος στ’ αριστερό σου χέρι, ξέρεις….
-Έλα ρε. Χτες εκεί ήμουνα. Και την περασμένη Τρίτη μαζί εκεί δεν είμαστε; Έρχομαι μετά το μάθημα του Σκιαδά.
-Σκιαδά έχετε τώρα; Τι σας κάνει;
-Επιτύμβια επιγράμματα.
-Καλά, θα ‘ρθω να παρακολουθήσω κι εγώ και μετά πάμε παρέα για το κρασάκι.

Ο Φώντας, για χάρη του μελίρρυτου Αριστόξενου Σκιαδά, μόλις είχε απαρνηθεί το μοναχικό του καρτουτσάκι. Δεν είμαι βέβαιος αν του άρεσε η ρετσίνα του Γιαμπάνη. Συνήθως, μάλιστα προτιμούσε το ημίγλυκο που ελλείψει σαμιώτικου ή ανάμας, έφερνε κάπως σε μεταλαβιά. Να βουτά παπάρες το ψωμί μες στο γλυκίζον κρασί και να μπουκώνει μαζί κεφτεδάκια. «Κεφτεδάκια! Το αντίδωρον ως ώφειλε να είναι», έλεγε εν θριάμβω, επιχαίροντας όχι του ευφυολογήματος, αλλά της αδείας που ο ίδιος είχε δώσει στον εαυτό του: «συχνά γίνομαι βλάσφημος για να δοκιμάζω την ευσπλαχνία του Θεού».
Μα ούτε η ταβέρνα του Γιαμπάνη, κατά βάθος (έως στομάχου) του άρεσε. Προτιμούσε το ουζάδικο της απέναντι γωνιάς, όπου με κάθε νέο ουζάκι άλλαζε κι ο μεζές. Ο Γιαμπάνης ήταν γι αυτόν απλώς και μόνον ένα ωραίο σκηνικό για να ποζάρει. Πήγαινε νωρίς, κατά τις δωδεκάμισι προτού μεσημεριάσει, πριν να πλακώσει ο κόσμος. Καθόταν σ’ ένα τραπεζάκι στην πίσω μεριά, μέσα απ’ το ξύλινο διαχωριστικό, εκεί στα πιο σκοτεινά, κάτω ακριβώς απ’ τη φωτογραφία του Ιωάννη Πολέμη. Τριγύρω, φόντο ο πράσινος τοίχος γραμμένος με στροφές από ποιήματα παλαιών θαμώνων συχωρεμένων, του Βάρναλη, του Σουρή, του Πορφύρα. Καθότανε, παράγγελνε «ένα καρτούτσο και μια φέτα» και έβγαζε το σημειωματάριό του. «Κάνω πως γράφω ποιήματα. Να, δες. Ασυναρτησίες γράφω, αλλά μοιάζουνε με στροφές. Επίτηδες. Γιατί εδώ ακριβώς στο διπλανό τραπέζι έρχεται και κάθεται ο ..., ένας ποιητής γύρω στα πενήντα με εξήντα, αν τον ξέρεις. Είναι το τραπέζι του. Σε λίγο κατά τις μία θα σκάσει μύτη. Έχει πού και πού παρεά και κάτι μικρές, η μια είναι δική μας, από το νεοελληνικό, πιο μεγάλη, τέταρτο έτος. Μιλάνε για ποίηση, τους διαβάζει καινούργια του ποιήματα…. Αν πάλι είναι μόνος του, δίνει παραγγελία κι ώσπου να του τη φέρουν, κάτι σημειώνει στη λαδόκολλα, και μετά καθώς τρώει, διακόπτει κι όλο και κάτι σκαλίζει. Φεύγοντας, σχίζει το κομμάτι που έγραφε και το βάζει στην τσέπη. Αλλά από τότε που τον πήρα γραμμή έρχομαι λίγο νωρίτερα. Με βρίσκει πάντα εδώ, να κάθομαι σ’ αυτό το τραπεζάκι, σαν νεαρός ποιητής. Τον πιάνω με κλεφτές ματιές να προσπαθεί να διαβάσει τι γράφω. Κι εγώ τραβάω το τεφτέρι από τα μάτια του, και συνεχίζω με βλέμμα στοχαστικό, μια να γράφω, μια να κυττάω το ταβάνι, μια να πίνω και να ρεμβάζω.... Τον αποσπώ. Δεν μπορεί πια να συγκεντρωθεί όταν είναι μόνος του. Κι αν έχει παρέα, δεν έχει μάτια για τη μικρή, όλο το τεφτέρι μου κυττάει.»




Μια χρονιά μετά, το 1979, το γωνιακό κτίριο Ζωοδόχου Πηγής και Σόλωνος - πάλαι ποτέ κατοικία και του Γεωργίου Σουρή - στο οποίο επί δεκαετίες λειτουργούσε η ταβέρνα του Γιαμπανη, ως στέκι ποιητών, γκρεμίστηκε και έγινε θεόρατη πολυκατοικία με μαγαζιά. Εκείνη ακριβώς τη χρονιά, προς το καλοκαίρι, ο Φώντας εκάρη μοναχός. Στην πόρτα, στο ταρατσάκι του πατρικού μου, κάτω από επάλληλα στρώματα μπογιάς έχει ταριχευτεί ένα, κατόπιν αδελφικής οινοποσίας, επίγραμμά του: ΕΝΘΑΔΕ ΕΣΤΗ ΞΕΝΟΦΩΝ, ΠΟΙΗΤΗΣ.

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ωραίος τύπος αυτός ο Ξενοφώντας.
Εμείς όμως περιμένουμε απάντηση και γι' αυτό:

"Ακόμη, θα θέλαμε να σας προτείνουμε, να συναντηθούμε κάποια φορά στον φυσικό κόσμο, όχι μόνο στον εικονικό, ώστε να ανταλλάξουμε απόψεις και ιδέες για το παρόν και το μέλλον."

Μην φοβάστε, δεν θα πεθάνει κανείς...:-)

Ανώνυμος είπε...

Γιατί κύριε Μπερεκέτη μέρες πούναι μας θυμίζετε τα νιάτα μας και τα μέρη μου συχνάζαμε βεβαίως βεβαίως.

Ανώνυμος είπε...

Ίσως παρόμοιο περιστατικό: στο αμφιθέατρο του Πολυτεχνείου. Πάντοτε κάτι κουτσοέγραφα, άλλοτε σε μικρά κομμένα φύλλα, άλλοτε σε ολόκληρα τετράδια βαριά, πάντα κάτι είχα μαζί μου. Ένας απ' τους καθηγητές μου (ωραίος χρήστης του λόγου-γι' αυτό και παρακολουθούσα με το πρόγραμμα), έγραφε κείμενα και βιβλία (ίσως, όπως ο Πετεφρής λέει ωραία: "Όχι....Όχι, δεν είναι αυτή η λογοτεχνία..", τότε δεν ήξερα κάτι τέτοιο ακόμη). Μια μέρα και ενώ πάντοτε είχα προσέξει να προσφεύγω στην ανωνυμία, την αφάνεια και την ασφάλειά μου, έβγαλα το τετραδιάκι και άρχισα να γράφω. Τόση ήταν η δίψα τότε για έκφραση, που γρήγορα κάτι-κάτι άρχισα να φτιάχνω και ξεχάστηκα. Τρόμαξα όταν είδα τον καθηγητή πάνω από το κεφάλι μου, στραβοκοιτώντας ανάμεσα απ' τα χέρια μου τα γράμματα. "Καλημέρα σας" μου είπε.
Σ.

Ανώνυμος είπε...

Θέλουμε να βάλετε την συνέντευξη του Γιανναρά στον ΣΚΑΙ 100,3 που έδωσε στις 19 Δεκεμβρίου 2008.

μία μικρή γεύση:

"Σήμερα η πλειοψηφία των ανθρώπων αισθάνεται ότι έχει μεταβληθεί σε μειοψηφία, ότι βρίσκεται υπό κατοχή. Υπάρχουν δυναμικές μειοψηφίες οι οποίες επιβάλλουν την θέλησή τους με το έτσι θέλω. Δεν λειτουργεί πουθενά όρος και αρχή δημοκρατίας, να μπορεί να εκφραστεί ο κόσμος..."

"Και τα δύο μεγάλα κόμματα κατέστρεψαν την παιδεία αυτού του τόπου. Σε αυτά που συμβαίνουν σήμερα με τα σχολιαρόπαιδα τα 10χρονα που πετροβολάνε "μπάτσους, γουρούνια δολοφόνους", αυτό είναι η κατάληξη μιας συγκεκριμένης εκπαιδευτικής πολιτικής η οποία ξεκίνησε από πολύ συγκεκριμένα μέτρα δήθεν εκσυγχρονισμού της παιδείας και κατέληξε σε αυτό το μπάχαλο που ζούνε σήμερα τα σχολειά."

"Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για το έγκλημα να βιάζεις και να ασελγείς τις ψυχές των παιδιών, διαστρέφοντας τη συνείδησή τους ότι από τα δέκα τους χρόνια είναι συνδικαλισμένα σε κίνημα; Αυτά είναι εγκλήματα κοινωνικά πελώρια, ανατριχιαστικά."

Ανώνυμος είπε...

Γράψτε κάποτε, όποτε μπορέσετε, για την παρακολούθηση που μπορεί να γίνει και να αποκαλυφθούν προσωπικά δεδομένα και στοιχεία ενός πολίτη μέσω διαδικτύου και αριθμών κινητών τηλεφώνων με την συνεργασία εταιρειών τηλεπικοινωνίας.

Χρόνια σας πολλά
Ανώνυμοι Πολίτες

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Προς Μαθητή:
πρακτική συμβουλή. Φτιάξτε δικό σας μπλογκ και αναρτήστε αυτό που θέλετε. Σας υπενθυμίζω ότι το να κάνετε το ίδιο σχόλιο κόπυ-πέιστ σε διάφορα μπλογκ, ή ακόμα χειρότερα σε διάφορα ποστ του ίδιου μπλογκ, ισοδυναμεί με σπαμ, κάτι που αδυνατίζει την όποια σημασία αυτού που θέλετε να πείτε.

Προς Ανώνυμους Πολίτες:
η παραγγελία σας είναι για μια υπερπαραγωγή γκραν-γκινιόλ, αν κατάλαβα καλά.

Ανώνυμος είπε...

Έχουμε και μπλογκ και φόρουμ όμως είπαμε να μοιραστούμε την γνώμη για μερικές ειδήσεις και γεγονότα.
Η αντιγραφή δείχνει ότι μερικές φορές υπάρχει ταύτιση απόψεων, άλλωστε δεν κλέβουμε τίποτε, ούτε προσβάλλουμε κανέναν. Αν δεν γίνεται κι ένας διάλογος γι αυτά που συμβαίνουν, προς τί η δημοσιογραφία;

Ανώνυμος είπε...

Τις άγιες αλλά και πονηρές αυτές ημέρες, κάποια καλλικαντζαράκια αφήνουν copy-paste τις σβουνιές τους πάνω στα φοινίκια, τους κουραμπιέδες και τα αυγοκαλάμαρα. Χαριτωμένα που είναι....!!!
(παιδία, τα τύπου spam σχόλια σας χαρακτηρίζουν ως spamστικούς, κάνοντας το "ιδεολογικό σας μήνυμα" να μοιάζει με διαφήμιση του viagra)


Το copy paste ήταν αναμετάδοση από μια συνέντευξη που έδωσε ο Γιανναράς στον ΣΚΑΙ.
Σπαστικοί είναι όσοι επιμένουν να μην διαλέγονται με τον κόσμο και να κλείνονται στον εαυτό τους.
Δεν νομίζουμε ότι δεν σας αφορούν τα γεγονότα με τη νεολαία και τους πολίτες και είστε αδιάφοροι.
Αν πάλι θέλετε να μην σας ενοχλεί κανείς, κλείστε τα ιστολόγιά σας για τα σχόλια του κόσμου. Είναι δικαίωμά σας.
Πείτε τό μας, για να μην σας ενοχλήσουμε ξανά.

Ανώνυμος είπε...

Και κάτι άλλο. Αυτήν την λογική "έχω μπλογκ και γράφω ότι θέλω με όποιον θέλω, αφήνοντας παρ' όλ' αυτά ελεύθερα τα περιθώρια σχολιασμού για τον κόσμο, αλλά μόλις γραφτεί κάτι που δεν μου αρέσει σαν στυλ, το διαγράφω και το σβήνω" δεν την καταλαβαίνουμε.
Ή είναι ελεύθερη η έκφραση γνώμης ή όχι.
Είναι καιρός ίσως να αναθεωρήσετε κάποια πράγματα.
Πάντως ότι αποφασίσετε θα το σεβαστούμε.

Ανώνυμος είπε...

Και στο δικό μας μπλογκ και φόρουμ δεχόμαστε ενοχλητικά μηνύματα, που παραπέμπουν όμως σε πορνοφωτογραφίες και άσχετους συνδέσμους, κι έτσι φροντίζουμε να τα διαγράφουμε αμέσως. Δεν σχετίζονται όμως με την αντίθετη άποψη, που την δεχόμαστε (έχουμε δεχτεί ακόμα και βρισιές και προσβολές παρ' όλ' αυτά) σεβόμενοι την ιδεολογική τοποθέτηση και την συναισθηματική κατάσταση του άλλου.

Ανώνυμος είπε...

Προς τον κύριο Μπερεκέτη που φαίνεται να έχει περισσότερη κατανόηση.

Πείτε μας τί είδους σχόλια θέλετε και δεν σας ενοχλούμε ξανά.

Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Δεν μας ενόχλησε η αντίθετη άποψη διότι δεν διατυπώθηκε καν άποψη. Ενοχλεί η πρακτική σας. Αν έχετε όπως λέτε μπλογκ, γιατί δεν υπογράφετε με το blogname σας να παραπέμπει αυτόματα σε μία ηλεκτρονική διεύθυνση; Γιατί πού ξέρετε, μέρες που ναι μπορεί να θέλουμε κι εμείς να σας γράψουμε copy-paste σχόλιο το παραμυθάκι της Κοκκινοσκουφίτσας.

Ανώνυμος είπε...

Εντάξει λοιπόν. Σε λίγο καιρό θα υπογράφουμε όπως το ζητάτε και χωρίς "παραμυθάκια".