ή Ο πιο καλός ο μαθητής
Λέει η φίλη μου από τη σημερινή διαμαρτυρία στο Δημαρχείο Κορυδαλλού (έχω ανθρώπους παντού: είμαι η Αόρατη Αρχή της Φιλικής Εταιρείας κι ο Γκραν Πάπας σε ένα):
Ήταν όλα τα παιδιά στη διαμαρτυρία σήμερα: ίμο, μπάρμπι, γάλατα. Κοίταξα έναν μπάτσο και με κοίταξε από την κορυφή ως τα νύχια. Μου είπε:
"Μπήκα στην Αστυνομία με 17, δεν ανέχομαι να με βρίζουν αυτά του 10."
3 σχόλια:
Σωστή προσέγκιση. Άλλωστε για μία τιμή ζούμε τη σήμερον αγαπητέ.
Παλιά το λέγαμε αλλιώς:
-Θα φέρω έναν ξάδερφό μου που ξέρει και καράτε και θα σου δείξω εγώ.
-Σιγά μη φοβηθούμε, εμένανε ο θείος μου είναι μποξέρ.
-Κι εμέναν ο πατέρας μου είναι μηχανουργός και άμα σου φέρει ένα ρουλεμάν στο κεφάλι θα στο ανοίξει σα καρπούζι.
Στο τέλος πλακωνόμαστε μεταξύ μας.... χωρίς την "αμερικανική βοήθεια".
ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΟΥΝ...
Δημοσίευση σχολίου