26/12/08

Πετεφρής:Η ΧΗΜΕΙΑ

1
Ενας διαδεδομένος αστικός μύθος της σωστής εκπαίδευσης( δεν υπάρχει εκλογή κειμένων με πιό απαίσια ψέμματα) θέλει τους Σπαρτιάτες να χορεύουν κατά ηλικίες. Πρώτα οι γέροντες που άδουν ότι υπήρξαν ανδρείοι και του υπερπέρατος. Μετά οι πλήρους προδιαγραφής που καυχιόταν πως είναι ο καιρός τους σήμερα, κι άν θες να μάθεις ρώτα και τέλος οι μικροί που έλεγαν ότι στο μέλλον θα γίνουν καλύτεροι απ΄όλους.Κύρου παιδεία, Λακεδαιμονίων παιδεία,αειπαιδεία.Η τέχνη των δειλών. Η τεχνική του φοβίτσα.
2
Η ιστορία των παιδιών, είναι πιό θλιβερή κι από την ιστορία των αιχμαλώτων, των γυναικών, των δούλων, των ασθενών, των φυλακισμένων και των φαντάρων μαζί.Ακόμα πιό θλιβερή(άν είναι δυνατόν) κι από την ιστορία των ανδρών και μάλιστα των νικητών ανδρών.
3
Η μόνη ιστορία που παραμένει ευώδης, ροδώδης και αχείμαστη, είναι η ιστορία των κλανιάρηδων.Αυτοί, ποτέ δεν έπαθαν το παραμικρό. Αν μάλιστα έκλαναν και μέντες, δηλαδή δεν ανιχνεύονταν εύκολα η δειλία τους, τότε έχετε μιά ολόκληρη προσωπογραφία, ένα εικονοστάσι ηγετών, ταγών, ιθυνόντων, από καθέδρας, πνευματικών όντων, εκ γενετής συνταξιούχων.
4
Τα παιδιά έτρωγαν λιγότερο από όλους σε μιά φαμίλια.Το βασικό φαγητό πηγαινε σε αυτόν που το έφερνε.Οι υπόλοιποι, όπως μπορούσαν.Γνώρισα τέτοιες φαμίλιες. Εξέπνευσαν στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια,αμφιβάλω άν υπήρχαν δείγματά τους στην δεκαετία του 60.Δείγματα όχι, αλλα όποιος διάβασε το «Χωρίς οικογένεια» του Έκτορος Μαλό και δεν έχει μιά λυσσασμένη διάθεση να φάει πατάτες,έχει μάλλον πεθάνει και δεν το ξέρει.
5
Μαζί με το τέλος του πολέμου, έγινε γνωστός ένας δόκτωρ Σποκ. Αυτός μιλούσε γιά πνεύμα διαλόγου και ανοχής των γονιών με τα παιδιά τους. Χωρίς ζωστήρα, με δικαιώματα (εκ των πρώτων, το δικαίωμα ενός δικού τους κόσμου).Οι εργαζόμενοι γονείς τσίμπησαν.
6.
Μαζί με τον δόκτορα Σποκ, ήρθε η αναγνώριση των πιτσιρικάδων των ΗΠΑ ως καταναλωτών και μάλιστα σημαντικών,στην ψυχαγωγία, στα κόμικς, στις ταινίες, στην μουσική βιομηχανία, σε συγκεκριμένα ρούχα και εξαρτήματα. Η διάδοση του φαινομένου δεν ήταν τόσο γεωγραφική η πολιτική, όσο οριζόντια και ανθρωπολογική.Με δυό λόγια, η διείσδυση των «αγαπημένων πραγμάτων» έγινε μέσω φυλών και όχι μέσω κοινωνικών αναγωγών.
7
Ξεκίνησαν ιδιοσύστατες αξίες που έπρεπε να έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.Δεν ήταν θέμα νουθεσίας. Οι ταινίες και οι cult εκφράσεις μιάς «καταραμένης γενιάς» μπορεί να κατέληγαν (στα πρώτα δέκα, δεκαπέντε χρόνια μετά το τέλος του πολέμου) σε ηθικοπλαστικές μαλακίες, αλλά γρήγορα απαλλάχτηκαν κι από αυτό.Στα μέσα του 60 εμφανίστηκε η πρώτη ταινία όπου «οι κακοί» την γλυτώνουν μετ΄επαίνων.
8
Οι πραγματικοί κακοί στα στερεότυπα των γενεών μετά το ρόκ,ήταν οι γονείς(οι «γέροι»), οι αστυνομικοί(«οι μπάτσοι») οι στρατιωτικοί(τα «βλίτα», οι «καραβανάδες») οι μαμάκηδες (όχι όλοι, αλλά τα κακομάθημένα πλουσιόπαιδα-ό έρωτας του απόβλητου ήρωα προς την ηρωίδα μάνα του παρέμενε πεισματικά ενεργός). Και κάθε λογής βολεμένοι, που αργότερα ονομάστηκαν «κατεστημένο».
9
Ηταν η πιό οργανωμένη, έξυπνη και αποδοτική επιχείρηση που έγινε ποτέ, άν εξαιρεθεί αργότερα το διαδίκτυο.
10
Στόχος ήταν ένας: η δημιουργία μιάς βαρύτατα καταθλιπτικής κοινωνίας.Η κατάθλιψη, έχει μιά ενδιαφέρουσα καταναλωτική πλευρά. Ο καταθλιπτικός αδειάζει ευκολότερα γεμάτα ψυγεία, γίνεται βουλιμικός και ανορεξικός μαζί, πληρώνει τόσο το χάμπουργκερ όσο και τον διαιτολόγο, με την ίδια ζέση.Ο καταθλιπτικός ερωτεύεται τα πρότυπα που τον βασανίζουν. Ωσπου να γίνουμε όλοι καταθλιπτικοί, υπήρχε μιά «γλύστρα ιεραρχιών», μιά προσαρμογή. Στις ταινίες λόγου χάρη, μιά γυναίκα που τον έπαιρνε ανύπαντρη, χωρισμένη, ή και παντρεμένη με άλλον, δεν υπήρχε περίπτωση να μη σκοτωθεί ή να μη φυλακιστεί. Αργότερα, χάνονταν από ταινίες καταστροφής ή ανάλογες συμφορές, μόνον εκείνες που έκαναν πίπες σε οικογενειάρχες.Σε κάθε «απαλλαγή» από την τιμωρία επί της οθόνης, εκατομμύρια νέων καταθλιπτικών θεατών ,έμπαινε στον κατάλογο. Ηταν στο καθαρτήριο.
11
Δεν προσθέτω στις περιπτώσεις αυτές, ζητήματα φεμινισμού, αντιπολεμικού κλίματος, ειρηνιστών, καριέρας, πολέμου δύο κόσμων, πολέμου τριών κόσμων,κινήματος των αδεσμεύτων, και τα λοιπά και τα λοιπά.
12
Αυτή η εκπληκτική επιχείρηση, είχε παράπλευρες απώλειες: δημιουργούσε περιπτώσεις εξαιρετικά αγνών χαρακτήρων, που λάτρευαν αυτό που βίωναν, χωρίς μήτε μιά στιγμή να είναι μέσα στο παιχνίδι. Χωρίς να γλυστράνε σε καμία κατανάλωση. Απεναντίας, διέθεταν και μηχανισμό ανίχνευσης και καταγγελίας «των κάλπηδων».Ενώ το πόπολο ακολουθούσε τις μόδες παθητικά, αυτοί κατάφερναν και κολλούσαν μετά λόγου γνώσεως σε μία μόδα, κρατώντας τα ουσιώδη φιλοσοφικά της χαρακτηριστικά.
13
Γι΄αυτούς, μία απάντηση υπήρχε από το σύστημα: ήταν οι κολλημένοι. Οι γραφικοί. Τους έπρεπε καταισχύνη και φτύσιμο. Αν μάλιστα τους έβγαζαν στον αέρα της δημοσιότητας, δέκα και είκοσι χρόνια μετά την πρώτη λάμψη τους, η αδυναμία τους να γίνουν κατανοητοί από την επόμενη γενιά (οι κώδικές τους διέφεραν) την είχαν βαμμένη από χέρι.
14.
Αυτά, όλα αυτά στην επιφάνεια. Επειδή το βάθος, περιέχει αναγκαστικά, χημεία.
15
Η εφηβική χημεία, δηλαδή η μεταξύ άλλων ολοήμερη παραγωγή ορμονών που οδηγούν σε έναν εξελικτικό γενετήσιο βίο,προκαλεί πολύ γνωστά συμπτώματα, που έχω βαρεθεί να διαβάζω επί δεκαετίες τις περιγραφές τους.Γι΄αυτό και αντί περιγραφών, εκθέτω την περίπτωση Κτενίδη. Προσωπική.
16.
Κτενίδης ήταν μαθηματικός στο Γυμνάσιο Γιαννιτσών, αυστηρότατος, είρων,σκοτεινός, ευρυμαθής, που προκαλούσε απόγνωση στους μαθητές του.Έσερνε τη φωνή του,που ήταν βραχνή.Ο Φάνης έπαιζε με μπάλα σε διάλλειμα.Ο Κτενίδης του λέει «μέσα!». Ο Φάνης σημαδεύει ένα τζάμι και το κάνει κομμάτια. Με την μπάλα. Ενώπιον του «τυράννου». Ο Φάνης είχε σκάσει.Δεν τον ενδιέφερε η αποβολή ή το να γίνει προσωρινός ήρωας.
17
Την ίδια μέρα, του 1962, γράφαμε έκθεση.Και ανακαλύπτω ότι σε μιά φράση, άσχετη, γράφω : το γυμνάσιό μας, το ετοιμόρρρρροπον, σημειώστε. Έτσι μιλούσε ο Κτενίδης. Το ήξερε ο κόσμος όλος.Σατιρίζοντας δημοσίως τον τρόπο που έσερνε το ρώ σε μιά έκθεση,ήθελα απλώς να δηλώσω πόσο με έσκαζε η συμπεριφορά του. Κι άς μου είχε φέρει, σε μιά επίσκεψη κατ΄οίκον,ως οικογενειακος φίλος,την γεωμετρία του Μπαρμπαστάθη, ένα φίνο, ακατάληπτο βιβλίο, που ουδέποτε κατάφερα να λύσω την παραμικρή άσκηση.
18
Οι ορμόνες του δέντρου της αγανάκτησης (όλοι είναι σκάρτοι, δεν ξέρω τι θέλω, και καλά κάνω, δεν βοηθάτε, είστε πουσταριά,είμαι μόνος, είμαι εγώ,δεν καταλαβαίνετε το εγώ μου,την αγαπώ αλλά η προδοσία βρίσκεται πάνω από τον σβέρκο μου) δεν κρατάνε πολλούς μήνες την μονοκρατορία τους. Και βέβαια, ο έφηβος αλλάζει και σκονίζεται όχι επειδή φταίει η ρημάδα η κοινωνία, οι πάντοτε γελοίοι γονείς και οι μπάτσοι που πουλάνε την ηρωίνη.Η κάθοδος του αγνού ορμονικώς εφήβου προς την προσωπική κόλαση του τέως αγωνιστή που ξεπουλιέται ο κάλπης, ξεκινά όταν οι πόθοι του φαίνεται να μπορούν να εκπληρωθούν έναντι άυλων ανταλλαγμάτων.
19
Ο δεκαεξάρης καταστρέφεται από την αποδοχή των αιτημάτων του, όχι από την άρνησή τους.Κανένα σύστημα δεν μπορεί να καταστρέψει την εσωτερική επανάσταση.Το μπορεί όμως η τέλεια γκόμενα που λέει στον επαναστάτη,κάνε μιά βόλτα, δεν έχω ετοιμαστεί ακόμη, δεν χτενίστηκα.Διότι οι ορμόνες δεν παράγονται γιά να προκαλέσουν επανάσταση, αλλά συστημικούς, οργασμικούς γάμους. Ομό και ετερό.
20
Ποιός πληρώνει τον βαρκάρη; Μία ανύπαρκτη ενότητα, που την λέμε γονείς. Στην ουσία, οι γονείς δεν συμφιλιώνονται ποτέ με την πεποίθηση ότι και τα παιδιά του διπλανού δικαιούνται παιδεία, υγεία, λαμπερό μυαλό, εύχυμο σάρκα.
21
Και κάτι άλλο, ουσιώδες: αυτά που ιστορώ, δεν είναι «γενικά». Δεν έχουν στόχο την δημιουργία μιάς πεποίθησης. Είναι η σούμμα που κατάφερα να φτιάξω από παρατήρηση, βιωματική, συγκεκριμένων γενεών.Δεν έχω ιδέα τι γινόταν με τις προηγούμενες, ή τι θα ακολουθήσει αργότερα. Έζησα φυλές και γενιές.Την πρώτη μεταπολεμική(1946-1953) την δεύτερη( 1953-1960) και λοιπά, έως και την εσχάτη ,του 2002-2009.Ολες μαζί, είναι δέκα.Δεν έχω ιδέα γιατί τις χώρισα ανά επταετία.Αυτές ξέρω, αυτές μολογάω.
22
Ανάμεσα σε αυτές τις γενιές και τις φυλές, υπάρχουν διαφορές και ομοιότητες. Η βασική διαφορά: αξιοθαύμαστη εξέλιξη στην αντίληψη,αξιοθρήνητη εξέλιξη στην αντοχή των υλικών της,στην επιλογή προτύπων. Παράδειγμα: άν κάποιος γονιός φυλής της δεύτερης γενιάς καυχιόταν γιά τον Τίνο Ρόσι, τον περίμενε όλεθρος.Αν κάποιος γονιός φυλής της όγδοης γενιάς καυχηθεί γιά τον Μπόλαν, τον περιμένει αγνό ενδιαφέρον: να τον ακούσουμε βρε παπάκο,γιατί όχι.

23

Κείμενο με κατακλείδα, και μάλιστα ωραία, είναι η μαγκιά του συγγραφέα και ο τάφος της συζήτησης. Δεν έχει κατακλείδα. Κείμενο ορφανό είναι, γιά σχολιασμό.Αυτό, γιά τους άμαθους, σημαίνει ότι έχω κρατήσει τα καλύτερα επιχειρήματα εκτός βασικού κειμένου. Γιά την κουβέντα.


28 σχόλια:

Γεώργιος Χοιροβοσκός είπε...

όποιος διάβασε το «Χωρίς οικογένεια» του Έκτορος Μαλό και δεν έχει μιά λυσσασμένη διάθεση να φάει πατάτες.

Δεν με λές, μήπως έχει η Φαραώνα πουθενά γραμμένη την συνταγή για τους σβίγγους.Κάθε που το διάβαζα, πείναγα, γαμώτη μου, σα λύκος.


Ο δεκαεξάρης καταστρέφεται από την αποδοχή των αιτημάτων του, όχι από την άρνησή τους.

Στον Αλαβάνο και τον Τσίπρα τηλεγράφημα να τα στείλεις.

19κάτι, η Αγγελικούλα μέσα στην τάξη και όλη η ερωτευμένη μαζί της τάξη να την παρακολουθεί να κλαίγει. Πλησιάζει ο φιλόλογκος Στασινός και την ερωτά: Tι έχεις, ίνατι κλαίεις;

"Μου την δίνεις ρε μαλάκα...που μας πιέζεις να γράφουμε με αρχαιοτυπικό χαρακτήρα τα γραμματά μας" απαντά η καλοαναθρεμένη Αγγελικούλα, καθηγητών το αγλάϊσμα έως τότε.Αργότερα μάθαμε πως παντρεύτηκε απο "έρωτα" ένα συνομήλικο του Στασινού.

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Εχω χάσει, πωλήσει χαρίσει η αγνοησει πλήθος βιβλίων, αλλά το "Χωρίς Οικογένεια" υπάρχει! Έκδοση Παιδικης Βιβλιοθήκης του Αρχαίου Εκδοτικού Οίκου Δημ. Δημητράκου,διασκευή Δημ. Μεσικλή,συρραφή σε έναν σώμα δύο τόμων και τεσσάρων τευχών.Εξώφυλλο βαθυπράσινο,στολισμένο με κολλημένη χρωματιστή κάρτα.Πρέπει να ήρθε στα χέρια μου περι το 1958.
"Παράσταση χωρίς τον Ζερμπίνο, χωρίς τη Δόλτση, χωρίς τον Καλόκαρδο! αυτό μου φαινόταν αδύνατο".
Οταν διανεμηθουν τα κατάλοιπά μου, Χοιροβοσκέ, το βιβλίο σε περιμένει.
Σβίγγοι! βεβαίως, κι εγώ τους λιγουρευόμουνα. Τώρα πως μπήκαν οι πατάτες; μάλλον από το Stalag του Όμηρου Πέλλα, που εκθειάζει τις φλούδες τους.
Ο Τσίπρας δεν πέρασε περίοδο Κιουρά,της εποχής του,γι΄αυτό δεν παλεύεται.

Splash είπε...

..οι κλανιάρηδες...ναι, οι ταγοί, η φυλή των φυλών, οι μάγοι, οι ξερόλες, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον....ζουμπουρλούδικα όντα, με μανικετόκουμπα, και θώκο ! α, και δεν κλάνουν μόνον μέντες, αλλά και μάντρες και άλλα ενδιαφέροντα από ανατομικής άποψης, σημεία...εξ ου και το μότο τους "μαγκιά, κλανιά κι εξάτμιση"....γι'αυτό είναι πρότυπα ουχί δε, πρωτότυπα....ο όγκος (κι ας είναι αέρας), εμπνέει εμπιστοσύνη...δες το βασικό πολιτικό δίπολο...άλλο σου εμπνέει ο, με ανεβασμένη χοληστερίνη, Κώστας, άλλο ο "φρούτα & λαχανικά" αέρινος Γιώργος...
...και του χρόνου!

Unknown είπε...

Εξαίρετος Πετεφρή,
απορία: το κλικ μετά το Β ΠΠ έγινε επειδή είδαν ότι απέτυχαν οι μεγάλοι (και έτσι "τα παιδιά είναι η ελπίδα του κόσμου" και άλλες βρωμερές καραμέλες, με σάπια γέμιση), είχαν φράγκα οι μεγάλοι και δεν ήξεραν τι να τα κάνουν ή εμφανίστηκε χώρος για να χωθεί ο Δόκτωρ Σποκ και ο Μίστερ Σποκ;

nik-athenian είπε...

Αν κάποιος θέλει να τα βάλει με τους δεκαεξάρηδες πρέπει πράγματι να ξέρει να μανιπουλάρει τις αποδοχές τους και όχι τις αρνήσεις τους. Πολύ σωστά λες ότι αν o 16άρης έχει αποδεχτεί μια γκόμενα, αυτή στη συνέχεια μπορεί να τον κάνει να πάει ως τη γωνία δεκάκις για να δει αν έρχεται. Τον ίδιο τυπάκο που μπροστά στους κρανοασπιδοφόρους δεν υποχωρεί ούτε ένα μέτρο. Το μάνατζμεντ του εφήβου θα πρέπει ν’ αρχίσουν να το διδάσκουν στη μεγάλη των μπάτσων σχολή.

Ο καταθλιπτικός είναι αυτός που στρέφει την οργή του προς τα μέσα, προς τον εαυτό του ενώ συγχρόνως θα ήθελε να είναι επιζών σε ένα κόσμο που δεν αποδέχεται. Εικάζω λοιπόν ότι επειδή μια θέλει την εσωτερική του καταστροφή και μια την διάσωσή του , βάζει τον εαυτό του να ταλαντεύεται ανάμεσα στο να του επιτρέπει τα πάντα (βουλιμία) και να εκχωρεί μετά το μάνατζμεντ του εαυτού του σε ειδικούς (ψυχίατροι, διαιτολόγοι και άλλοι ανθρωπομανατζαραίοι.)

Α, ξέχασα να ευχηθώ και χρόνια πολλά. Η επιθυμία ενός καταθλιπτικού να μην είναι και ντιπ απορριπτέος από άποψη κοινωνικής συμπεριφοράς.

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Και του χρόνου, Ντεμίνα,ανκαι ο κλανιάρης είναι και προσωρινή ιδιότητα.

Antonie, μόνον άν εγκύψεις στα roaring twenties, θα βγάλεις ίσως κάποια άκρη γιά την ύποπτη και εύκολη διολίσθηση του μεταπολεμικού κόσμου προς την δεκαετία του 50. Η σφαγή των νέων του Α ΠΠ ήταν τόσο τραγική, τόσο μη-στρατηγική, ώστε ακόμη και μεγάλες χώρες αναγκάστηκαν να παραχωρήσουν σε Σοβιετικούς και Αμερικανάκια την κληρονομιά τους.Τα μεγάλα πλήθη έπρεπε να δουλέψουν σκυλίσια,και το έκαναν. Αλλά δεν ήταν δυνατόν να αγοράζουν παλτουδιές και σώβρακα κατά προτεραιότητα. Έπρεπε να προηγηθούν τα βιομηχανικά είδη. Το ραδιόφωνο. Γιά την οικογένεια. Έπρεπε να "δικτυωθεί"ο κόσμος. Γιά να ακολουθήσουν οι μόδες. Παράδειγμα: το new look του Ντιόρ, όχι γιά όλους, είναι τέλη της δεκαετίας του 40. Η μόδα "σάκκος" που απευθύνεται πάλι σε λίγες κυρίες, όχι τόσο λίγες όσο ο Ντιόρ, είναι του 1958. Το ίδιο 1958, όπου υπάρχει ήδη ακμαίο το χουλαχουπ και παίρνει τις καρδιές των παιδιών.Κοντολογής, η οικογένεια δεν μπορεί να ενωθεί, όπως στα χρόνια του Μάκιντος και των αρχαίων φιλανθρωπιστών, υπό τον πάτερ φαμίλια, αλλά υπό την χαριτωμένη και αδηφάγα εκτροφή μικρών παιδιών.

Νικ, χρόνια σου πολλά, επίσης. Ευτυχώς, αυτές οι απόψεις δεν είναι μεταδόσιμες υπό οποιαδήποτε εκπαιδευτική διαδικασία. Διότι ενδιαμέσως, υπάρχει μιά άλλη, ξεχασμένη υποχρέωση: η υποχρέωση να υπάρχουν μπάτσοι κλινικώς ανεκπαίδευτοι,που έχουν την ψευδαίσθηση ότι είναι διαφορετική. Εψαχνα χρόνια να καταλάβω γιατί 50 χιλιάδες άνθρωποι, σύμμαχοι με το πλουσιότερο και ασυνεπέστερο τμήμα της κοινωνίας, καμιά τριατέσσερα εκατομμύρια εξασφαλισμένων ,κάθονται και στήνουν συνδικαλιστικές ενώσεις γιά να ζητάνε συγγνώμη περί του βλήματος που εξετράπη της πορείας του προς την σάρκα, αντί να πλαισιώσουν με έναν νέο αυταρχισμό τον εκσυγχρονισμό, πράγμα που έγινε αλλού επιτυχώς, κάθονται και μαζεύονται,και κλαίνε τη μοίρα τους.Είναι επειδή έχουν ανεκπαίδευτο αφτί και επιδιώκουν να φτάσουν στο σημείο να μηβαράνε, αντί να μετατρέψουν την φάπα σε τέχνη.Φυσικά, δεν θα παραμείνουν πάντα σε απολογητικό στάδιο.Θα συμμετέχουν στις νέες, ακμαίες μορφές φασισμού, όταν (κατά την προφητεία μου) μετά από κάποια χρόνια, οι φυλές των μπάτσων θα συμμαχήσουν με τις φυλές των ορμονών,και θα επιβάλουν τους ηγέτες τους, αντί να σφάζονται με Ρώσους μαφιόζους, αφήνοντας τον "κλασικό" κόσμο των περιθωρίων να περνάει καλά.

dianathenes είπε...

Η τέλεια γκόμενα που καταστέλλει την εσωτερική επανάσταση ή ο τέλειος γκόμενος αντίστοιχα, παραβλέψατε να το σημειώσετε, ανήκει πάντα σε έναν συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο, σύμφωνο και αδελφό με αυτό που έχει ο/η έφηβος για τον «οργασμικό γάμο» στο κεφάλι του. Το «τέλειο» ταίρι είναι πάντα αυτό που φαντασιώνεται ο/η έφηβος ως πρότυπο, που δημιουργεί το «κίνημα» των νέων, που είναι ακατανόητο από τους γονείς, που δημιουργεί ένα στεγανό πάνω στο οποίο θα κτίσει τον δικό του ιδεολογικό κόσμο ώστε να μπορέσει να ζευγαρώσει. Με δυο λόγια εκτός από τους νέους που ακολουθούν ως πρόβατα επί σφαγή τα στερεότυπα των γονέων και του θεάματος – κοινώς "ελληναράδες" υπάρχουν έφηβοι που αναζητούν έναν «ιδεολογικό Πατέρα» για να κτίσουν. Δεν έχουν αιτήματα όπως λέτε και δεν καταστρέφονται από την αποδοχή τους διότι δεν κάνουν τον κόπο καν να απασχολήσουν τον εγκέφαλό τους με αιτήματα. Είναι τα ίδια ένα αίτημα. Ενας πομπός είναι, μια χορδή που πάλλεται. Αυτός ήταν πάντα ο ορισμός του «αγνού ορμονικώς εφήβου». Αν εμείς προσπαθούμε αυτό το «αγνώς ορμονικό» να το ντύσουμε με μια ιδεολογία, να το μεταφράσουμε σε αιτήματα, να τα ικανοποιήσουμε, είναι επειδή εμείς φοβόμαστε το «αγνώς ορμονικό» που δεν ξέρουμε τι νέο θα βγάλει.

Η τάση μεταξυ των γενεών πάντα υπήρχε και θα υπάρχει όσο υπάρχουν ..ορμόνες. Η μέθοδος καταστολής τους άλλαξε.

Το «μου την σπας» γιατί είσαι ο γέρος μου που συμβουλεύει, ο καθηγητής που μαντρώνει την σκέψη μου μέσα στην συσσωρευμένη γνώση, έγινε τώρα «μου την σπας» επειδή μπορείς να με σκοτώσεις. Αυτό είναι το τραγικότερο όλων των εποχών από τότε που ανακαλύφθηκε ο ρόλος των ορμονών. Δεν πληρώνει ο έφηβος με την τιμωρία του γονιού, με το σκαμπίλι, με την αποβολή, με τα 5 πάτερ ημών και το καψόνι αλλά με την ίδια του την ζωή. Με μια σφαίρα ο έφηβος βρίσκει τον ιδεολογικό του πατέρα και αυτός είναι το Κράτος..

Old Boy είπε...

«Aλαλοσύνη» : ουσία που εκκρίνουν τα κείμενα σας η οποία αφήνει άλαλο τον αναγνώστη σας.

Γουφ είπε...

...ωρέα θεωψρία...

για πέσ μας όμως, τί θα γίνει άμα γενήσει το αυγό η κόττα?...

ε?

Ανώνυμος είπε...

καλα,και πολυ κοματα ε! τη σακουλευτηκα..

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Διαναθηνίς, δεν παράβλεψα τον "τέλειο γκόμενο". Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα.Οι γυναίκες το ξέρουν και πλάθουν φαντασιώδεις τύπους,γιά τους οποίους είναι βέβαιες πως άν ποτέ υπάρξουν εκτός του μυαλού τους, θα περάσουν καλύτερα στην διπλανή αγκαλιά.Η μέθοδος καταστολής τους, δεν νομίζω ότι άλλαξε. Επειδή δολοφόνησαν έναν "άσχετο" που ωστόσο ήταν "συμπαθών", μπορεί να τάραξε την μανιώδη ομάδα των γονιών, αλλά δεν υπάρχει Κούγιας που να ξελασπώσει τον αίτιο.Ο θάνατος βρίσκεται στο αίμα μας. Το ότι έχω αποφασίσει δια βίου να μη δολοφονήσω απόλύτως κανέναν άνθρωπο, δεν με κάνει λιγότερο δολοφόνο.

@Oldboy, η ευγένειά σας είναι ενίοτε ανυπόφορη... ευχαριστώ (αν και θα προτιμούσα την αλλουγιαλουσύνη).

@Αμα Γούφατις, ξεσπάσει ο φασισμός, δεν θα το ξέρεις ,επειδή θα σου σπάσουν τα δόντια(πρίν να σε ρίξουν σε κεζάπι) χαριτωμένα, ευαίσθητα εγγονάκια, μπορεί και δικά μου...

@Σακουλευτή, τι κάθεσαι; πάρ΄τηνα την κομμάτα. Με τυρί χλωρό,καλύτερα.

dianathenes είπε...

Καλημέρα. Σοκαρίστηκα από την απάντησή σας. Μιλήσατε για ορμόνες και πράγματι συμφωνώ ότι ο έφηβος από ορμόνες διοικείται ως επί το πλείστον γι αυτό είναι και μια κατηγορία που χρειάζεται ιδιαίτερη μεταχείριση από εκείνους των οποίων οι ορμόνες έχουν ισορροπήσει ως και εξαφανιστεί. Μιλώ για τους εφήβους αγόρια και κορίτσια – και εκεί πήγαινε το εμβόλιμο «παραλείψατε»- δεν τα ξεχωρίζω ούτε θεωρώ σε αυτή την περίοδο της ζωής τους τα κορίτσια «γυναίκες». Επικεντρώνομαι στο ότι μια πολύ ενδιαφέρουσα κατηγορία των εφήβων -αγοριών και κοριτσιών- ευτυχώς δεν ενδιαφέρεται για σεξ και ό,τι νάναι αλλά για σεξ με έναν ιδεολογικό παρτεναιρ και ότι μέσα από αυτή την στάση αναπτύσσονται τα ρεύματα μεταξύ των νέων, φερ ειπείν οι γκοθάδες ψάχνουν για γκοθούδες, οι ιμο για τους δικούς τους όπως παλαιότερα ας πούμε οι κνιτες για κνίτισσες οι χιπις για χιπισες κλπ. οπότε πράγματι έχουμε «οργασμικό γάμο» και όχι απλώς οργασμό. Αυτή την διαφοροποίηση έκανα σχολιάζοντας την θέση σας για τις ορμόνες των νέων μην θέλοντας να τους βάλω όλους σε ένα κοπάδι που ορίζεται αποκλειστικά από ζουμιά. Υπάρχουν και τέτοιοι αλλά υπάρχουν και οι «έτσι». Γεγονός είναι ότι αυτοί οι «έτσι», ιδίως τα αγοράκια διαθέτουν φαλλό και αυτόν τον φαλλό κάποια στιγμή θα τον ορθώσουν ενάντια σε έναν άλλο φαλλό προκειμένου να ανδρωθούν. Θα το κάμουν και το έκαμαν πάντα ενάντια σε κάποια μορφή εξουσίας, συνήθως του βιολογικού πατέρα τους όπως παλαιότερα ή του καθηγητή τους ή όπως τώρα ενάντια στο πιο χαρακτηριστικό αντιπρόσωπο της κρατικής εξουσίας, τον μπάτσο. Θα το κάμει γιατί αλλιώς θα γίνει φλούφλης ανεγκέφαλος που θα σέρνεται δεξιά και αριστερά μην κερδίζοντας σεβασμό ούτε από την εταιρεία που θα δουλέψει μήτε από τον στρατό που θα υπηρετήσει μήτε από την οικογένεια που θα κάμει μήτε από τον γιο που θα γεννήσει. Ετσι έχουν τα πράγματα κατ εμέ. Το αγόρι έχει φαλλό και θα τον δείξει σε άλλον άνδρα. Αν αυτός ο "άντρακλας" βγάλει το περίστροφο και τον καθαρίσει τότε θα ευνουχίσει όχι μόνο το παιδί αλλά όλα τα παιδιά που στέκουν παρά κει και βλέπουν, όλους τους άνδρες στα καφενεία που βλέπουν, όλους εκείνους που βλέπουν από τον καναπέ τους και ακόμα όλα τα αγόρια που πρόκειται να γεννηθούν. Αυτό είναι! Αυτό με οργίζει. Κύριε, αν είσαι κράτος πρόσεχε που δίνεις το πιστόλι σου. Αν είσαι ειδικός φρουρός και έχουν σαπίσει μέσα σου οι ορμόνες από την καταστολή που υπέστης μην τις ανασταίνεις πάνω σε νεαρά κορμιά. Αυτός που δολοφονήθηκε ήταν πράγματι "συμπαθών". Σαν το σκυλάκι που τριγυρνά και μυρίζει δεξιά και αριστερά τα «κατουρημένα» ΗΤΑΝ και την σέβομαι απόλυτα αυτή την συνήθεια μερικών εφήβων γιατί είναι η μαγιά της ανησυχίας και της εξερεύνησης μέσα σε μια γενιά που ( έδειχνε να ) κοιμάται μακάρια. Αυτό το ΗΤΑΝ με πληγώνει θανάσιμα και πιστέψτε με δεν είναι επειδή ανήκω στην «μανιώδη ομάδα των γονιών». Δεν είδα εξ άλλου πουθενά μανιώδεις γονείς αλλά τρομοκρατημένους γονείς που ρωτούν τα Σαββατόβραδα τα παιδιά τους «πού πας, δεν πιστεύω να πας στα Εξάρχεια;» Τέλος, δεν ενδιαφέρει αν δολοφονήσετε κάποιον εσείς. Δεν γίνεται όμως ένας ένστολος να δολοφονεί παιδί. Ούτε γίνεται να εφησυχάσουμε με γενικότητες περί του «θανάτου» που κουβαλούμε όλοι μέσα μας και των «δολοφονιών» που διαπράττουμε όλοι μας. Βγάλτε 15 χρόνια από την ζωή σας. Οχι 15 άσχετα – τι λέξη κι αυτή!- αλλά τα 15 πρώτα της ζωής σας και πείτε μου τι απομένει απ εσάς. Ε! αυτό έγινε τα 15 πιο σημαντικά χρόνια όλων των νέων δολοφονήθηκαν. Αν ήμουν Μάνα Γη θα αρνιόμουν να σκεπάσω τον Εφηβο. Πέτρες θα σήκωνα από το χώμα που σκέπασαν το κορμί του.Αμήν!

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Διαναθηνίς, κλείνουμε έστω λίγα χρόνια που είναι αδύνατο να συνεννοηθούμε.Σας παρακαλώ, μη δοκιμάζετε άλλο τις αντοχές μου. Δεν καταλαβαίνω γρύ από την διαλεκτική σας. Το να σας απαντώ επί του ύφους και λεπτολογώντας, είναι γιά μένα μεγάλο μαρτύριο.Δεν ξέρω πως διαχειρίζεστε τις λέξεις σας. Δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να ξεκινάτε κάτι με τις λέξεις "Καλημέρα.Σοκαρίστηκα.." και να το τελειώνετε με ένα "Αμήν" υπό την υποθετική περσόνα της Μάνας Γής.Συμπαθάτε με.Καλόδεχτα τα κείμενά σας, αλλά τόσο "αυτάρκη" που θα διέλυαν ακόμη και παραδοσιακή φοιτητική συνέλευση του 74.

Γεώργιος Χοιροβοσκός είπε...

Δεν ξέρω πως διαχειρίζεστε τις λέξεις σας.

Mε την εμπειρία, βάσει των ορμονικών διαταραχών του καθενός απο εμάς. Άν τα πάντα βέβαια είναι θέμα "χημείας";-)

Πετεφρή, ώς επαγγελματίας γραφιάς θά ξέρεις σίγουρα πως οι "αναγνώστες" αντιδρούν στις λέξεις που σχηματίζουν τον Πετεφρή και όχι στον άνθρωπο Πετεφρή.

Αυτό προκαλεί εκρήξεις αυτάρκειας άν και κανονικά θάπρεπε ν' αποτελεί αφετηρία αναζήτησης του ανθρώπου Πετεφρή.

Αν π.χ. εγώ καθαρά χημικά αντιδρούσα στο γεγονός πως εσύ μου έβριζες τους επισκόπους στα κειμενά σου, δε θάπρεπε ούτε κάν να σε ξέρω. Ελα όμως που συμβαίνει το αντίθετο.

Επίσης, ξέρω πολλούς νέους και νέες οι οποίοι υποφέρουν, χημικά πάντα μιλώντας, απο εμμηνόπαυση! Λένε πως το δαιμόνιο αυτό,τρελλαίνει όποιον τον κατέχει!

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

O ΧΩΡΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

"στο γεγονός πως εσύ μου έβριζες τους επισκόπους στα κειμενά σου"
ΧΟΙΡΟΒΟΣΚΟΥ,ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ

Με τους επισκόπους χωράμε
στο ίδιο κελλί. Και με τον πρώτο
που γνώρισα, σταΣέρρας
και δεν έφταναν οι παντούφλες του
στο πορφυρό χαλί, και με τον άλλον
που έφευγε με μαύρο αυτοκίνητο
τετάρτη Αυγούστου του 74
απ΄το επισκοπείο Θεσσαλονίκης.
Προτιμώ τους επισκόπους να περιγράφω
διότι η περιχώρηση άλλων πειθαρχιών
δύσβατος ένι, χοιροβόσκη.Καλύτερα
αυτούς να σημαδεύουμε που είναι
ήδη σταμπαρισμένοι με εμβλήματα
παρά να ακολουθούμε τη μοίρα
της νιφάδας, δήθεν όλες διαφορετικές,
αλλά σε κλίμακα που σε κάνει να βαρυέσαι να ξεχωρίζεις διαφορές.

Ανώνυμος είπε...

"Κείμενο με κατακλείδα, και μάλιστα ωραία, είναι η μαγκιά του συγγραφέα και ο τάφος της συζήτησης. Δεν έχει κατακλείδα. Κείμενο ορφανό είναι, γιά σχολιασμό.Αυτό, γιά τους άμαθους, σημαίνει ότι έχω κρατήσει τα καλύτερα επιχειρήματα εκτός βασικού κειμένου. Γιά την κουβέντα".

Μάταια περιμένω επιχειρήματα σε όσα σας εξέθεσα. Αν δεν καταλαβαίνετε γρυ από την διαλεκτική μου το λάθος είναι δικό σας. Τα ελληνικά μου είναι στρωτά και η σκέψη μου καθαρή σαν κρύσταλλο. Μάλλον εσείς κολλάτε στο ύφος μου και σε ορισμένες εκφράσεις που οφείλονται στο ότι όταν γράφω χρησιμοποιώ και το συναίσθημα γιατί έτσι θέλω να γράφω. Ούτε πρόκειται για να συνεννοηθούμε που γράφω εδώ αλλά γιατί είστε από αυτούς που σκέπτονται και που γράφουν δημόσια σε εφημερίδα και επομένως με ενδιαφέρει να δω τι σκέπτεστε για ένα τόσο σημαντικό θέμα. Θελω να δω πέρα από τον άριστο χειρισμό της΄ελληνικής σας τι υπάρχει και πίσω από την Εσπανιόλα και την Δεξιά Ερωμένη και την περσόνα σας στην εφημερίδα. ΝΑ δω τι ζυγίζει η Τέχνη και η Διανόηση βρε αδελφέ μπροστά σε ένα θέμα τόσο σοβαρό. Αυτά κύριε Πετεφρή. Οσο για τα καλοδεχούμενα κείμενά μου δεν νομίζω ότι είναι και τόσο. Μάλλον είναι ενοχλητικό το μπάσιιμο που σας κάνω αλλά δεν συνηθίζω να εκθειάζω ό,τι μου ερεθίζει τον νου. Φαίνεται καθαρά ότι τα Βουστάσια είναι ένα κλειστό ιστολόγιο για να τα λέτε μεταξύ σας κουνώντας τα κεφάλια σας πάνω κάτω συμφωνώντας μεταξύ σας και ευλογώντας ο ένας τον άλλον.

Χοιροβοσκέ, την εμμηνόπαυση την πέρασα. Μην κόπτεστε. Κάντε καλύτερα τον σταυρό σας σαν χριστιανός που είστε να συγχωρέσει ο Κυριος την χυδαιότητά σας.

Γεώργιος Χοιροβοσκός είπε...

Dianathens,

Σχωράτε με, που θάγραφε κι ο Πετεφρής, μα εγώ έγραψα για νέους και νέες που έχουν εμμηνόπαυση.

Δεν έγραψα για εσάς.Εξ άλλου,
πρώτον γνωρίζω πως δεν είστε νέα (όχι γενικώς και αορίστως) απο τα μέηλ που είχαμε αλλάξει, και δεύτερον άν δεν καταλάβατε καλά, δεν είμαι οπαδός της θεωρίας των ορμόνων ώς εξήγηση των πάντων.Για ξαναδιαβάστε τι γράφω καλύτερα.

Το άν ο Πετεφρής θέλει να σας δείξει ποιός είναι ή άν θα μάθετε ποιός είναι ο Πετεφρής πίσω απο τις λέξεις που γράφει, το αφήνω σε σάς.

Εγω για παράδειγμα διαφωνώ με την αντίληψη πως η Τέχνη, ή η Διανόηση μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.Αλλά δεν την πληρώνει ο Πετεφρής γι αυτό.

Εχετε όπως πάρα πολλοί άνθρωποι θεωρήσει τον χριστιανό ώς ταυτόσημο μιας αφέλειας και μιας αποδοχής των πάντων ό,τι και νάναι αυτά. Ο,τι σας ενοχλεί ή δεν γίνεται κατανοητό, δεν είναι αναγκαστκά και χυδαίο!

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Διαναθηνίς,
δεν έχω καμία σχέση με την Τέχνη και με την Διανόηση. Καταθέτω τριακόσιες χιλιάδες λέξεις ετησίως σε έντυπη μορφή.Με διαβάζουν πέντε ή έξι χιλιάδες άνθρωποι κάθε μέρα. Από αυτούς, οι μισοί είναι "σταθεροί". Εντούτοις, δεν έχω αναγνώστες.Την ώρα της συγγραφής, εννοώ. Απευθύνομαι ,όταν γράφω, αποκλειστικά σε άνδρες. Κι αυτό, επειδή οι γυναίκες είναι πιό προσγειωμένες (γενικώς) και έχουν τελείως τρελές απόψεις (μερικές φορές) γιά τους ρόλους υπό τους οποίους εκπαιδεύουν ή εκπαιδεύονται να λειτουργούν.Επιμένω ότι τα κείμενά σας εδώ είναι καλόδεχτα, γιά έναν προσωπικό λόγο: μου θυμίζουν τι ΔΕΝ πρέπει να καταγράφω και πως ΔΕΝ πρέπει να σκέφτομαι.Θεωρώ πολύ πιθανό να αποτελείτε έναν ηθικό αδάμαντα, αλλά και μία πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση προσωπικής γραφής. Δεν πειράζει άν δεν είμαι παρών σε αυτό το ραντεβού σας με το Επέκεινα.Θυμάμαι πόσο, μα πόσο παρεξηγήσατε ένα κείμενο του 2007, το "μήπως ήρθε η ώρα των ντεκιρταλήδων" από το οποίο βγάζατε παρομοίως με σήμερα, τα πιό επικίνδυνα συμπεράσματα.
Τώρα μου ρίχνετε δυό μπηχτές:
πρώτη, ότι έταξα "καλλιεργημένα" αντεπιχειρήματα προς τους επίδοξους σχολιαστές, επιχειρήματα που δεν τα βρήκατε στον σχολιασμό των σχολίων σας. Εχετε δίκιο.
Δεύτερον, ότι θέλετε σώνει και καλά, την ακριβή μου άποψη γιά την δολοφονία του παιδιού.Την έχετε. Είκοσι μέρες την γράφω. Δο-λο-φο-νί-α. Δεν χρησιμοποίησα ποτέ άλλη έκφραση,άλλη λέξη. Σε καμιά δεκαριά κείμενα.Αλλά έζησα και ζώ, το μαραμένο, υστερικό, λελουδάτο, δήθεν τρυφερό, απαιτητικό κλίμα των ανθέων στο Πολυτεχνείο, των ανθέων σε κηδείες και θρήνους δημοσίων προσώπων, των ανθέων και των ποιημάτων γιά τον Αλέξη.Και βέβαια, αποτελείτε τον ανθρωπότυπο που υπεραμύνεται αυτής της ιδιωτείας, ιδιωτείας που έχει στόχο να βγαίνει από τις τάξεις των ζωντανών, ένας τρυφερός, εντός προδιαγραφών, εκτελεσμένος.Γιά να συνεχίζετε την προσφορά λεκτικών ανθέων και λυρισμού.
Δεν βάζω τον Αλέξη στους θανατωμένους. Στους δολοφονημένους τον βάζω.Και θεωρώ υπεύθυνο και το σαρκίο μου γι΄αυτήν την φυλλοροή. Εσάς, ασφαλώς σας αθωώνει το σύμπαν. Είστε ποιητική, είστε αμείλιστη στους κάλπηδες της Τέχνης και της διανόησης, τα πιάνετε όλα στο φτερό. Είστε μία δικαστικη υπηρεσία από μόνη σας.Ο κόσμος σας χρειάζεται πολύ περισσότερο απ΄όσο χρειάζεται εμένα και τους "γέρους" που μπαμπαλίζουν μεταξύ τους.
Η κατανόηση δεν πρόκειται να έρθει μέσα από στήλες σχολίων. Εχετε όπλα και όχι λέξεις. Έχετε απόψεις και δεν έχετε ιδέα από όψεις. Κατακρίνω όποιον ή όποιους σας έφεραν σε αυτήν την δυσάρεστη θέση.Αν ήμουν εγώ, θα το ήξερα.Δεν ήμουν.Μπορεί να μοιάζει το γράψιμό μου με κάποιου που σας ταλαιπώρησε.Φτού μου λοιπόν.

Ανώνυμος είπε...

@ Χοιροβοσκό και Πετεφρή

"Δεν με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο και αφέντη Τσουτσουλομύτη,μόνο Σταύρο με λένε, μόνο Σταύρο... Εσένα πώς σε λένε;

Γουφ είπε...

εεεεεεεεεε!!!!!!!!!!!!!
ησυχία παρακαλώ!!!
απο ηνωμενες πολιτειες των βουστασιων πα να το κανετε η φαρμα των απόψεων εδω μέσα λέω!
και για να ηρεμίσουν περισοτερο τα ηρεμα πνευματα ιδου τι εχω να πω εγω και εις τους τρεις σας κύρια και κυριοι...

Ο ποιητής αντιμετωπίζει τον εξης κίνδυνο.
Την πιθανότητα να διαβάσει κάποιος ενα ποίμα του.

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

@Επιτέλους! Σταύρος. Εστω και υπό Σαββόπουλο...

@Γούφα, σωστά...

Ανώνυμος είπε...

@Νταϊάνα,
Σταυρώστε μας, σταυρώστε μας, όπως θάλεγε και η Εφή Σαρρή.

@Πετεφρή... Ντόντι Αλ Φαγιέντ.

@θείε Γούφα υπέροχο το extrait απο το Γουφοσιντί.Κανόνισε να μας το προμηθεύσεις με λίνκ!

Γουφ είπε...

http://www.esnips.com/web/ufarion-FRACTALS

Ανώνυμος είπε...

kαλα ρε θειο,μη βαρας,δεν το ξανακανω.περαστικος ημουνα,γιαουρτι εψαχνα,ειδα τη σαινα και μπηκα.τοιχεος δηλαδη.παντως και το τυρι σου καλο ειναι,μαστορας εισαι,γιασαν του μαγκα..

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Πχοιός σε μπείραξε, ορε Ανώνυμε; μαζί σου είμαι.Και σ΄ευχαριστώ γιά τον ξύπνιο χειρισμό.Των λέξεών σου.Αντε και καλή χρονιά, τρόπος του λέγειν...

Μαύρος Γάτος είπε...

Μάλλον θέλεις να πεις ότι η ανθρώπινη τραγωδία είναι διαχρονική και διαγενεακή, αν αντελήφθην. Γιές.

Αυτό κρατάω σαν κατακλείδα, και συμφωνώ απόλυτα. Κακόμοιρα όντα πλημμυρισμένα από ορμόνες, ανελέητες ανάγκες (πατάτες, σβίγγοι, οξυγόνο), σκουλήκια που ονειρευόμαστε να φτιάξουμε κάποτε ένα αειφόρο μήλο, κι ως τότε τσακωνόμαστε για τα κουκούτσια.

Χρόνια πολλά σε χρειάζομαι ακόμα. Να υπάρχεις. Και να είσαι καλά. Κι εσύ και η υπέροχη Γαρή.

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Καλά να είσαι Καττή μου.

nik-athenian είπε...

Καλή Χρονιά στους ενωμένους βουστασιάρχες.
Είθε η κοινοπραξία τους να επιζήσει και να καρπίσει στους δύσκολους τούτους καιρούς.