Αραμπιέν όπου γίνεται μνεία του Παλαμά

Εάν ο Φέντιας το 47 προτού με σπείρει
έμπαινε τυχαίως στο υπόγειο της Αρεος
ένα, στην Ευζώνων, είτε γιά επίσκεψη
σε φίλο μπεκιάρη έίτε κατα λάθος

κι έβλεπε φωτο της Βαγγελίτσας Χατζή
σε μπαιν μιξτ στο Καλαμάκι με μαγιό
μάλλινο κροσέ στο χέρι με τιραντάκια
κόκκινα και πέδιλα λευκά ποζάροντας

ρομαντικά σε πλανόδιο φωτογράφο
ενώ από πίσω ένας κατοχικός
(μέτρησα τα παΪδια του) τυπάκος
τά΄λεγε μ έναν φίλο του παρόμοιο

δεν θα υπηρχε αρρεβώνας, μήτε γάμος.
Ηταν από Χαλδία, γείτων Λαζικής,
μαθημένος σε Οσέτων και Μογγόλων
ήθη ( χάριν των οποίων αφήνω

όποτε μπορώ ένα κοτσιδάκι)
κι αυτά τα θεωρούσε εξώλης και
προώλης. Πλην ο έρωτας τον πέτυχε
στον τρίτο οφθαμό (δοξαπατρί

θα τό λεγα) και τα ήθη μαλάκωσαν
καθώς βουτούρτα ξυγαλί αφημένη
στον ήλιο.Στην θάλασσας την αμμουδιά
με άλλον ήσουν αγκαλιά, που λέει

κι ο Μάρκος.Ισως γι ΄αυτό ανησυχώ
όποτε βλέπω το μαγιό
των ποιητών με τα φουρώ
καθώς χορεύουν το μπαγιό
μ έναν χασάπη παραγιό
και τα τετράστιχα χαλώ


με λυσσασμόν παλαμικό.