Το μοναδικόν της ζωής μου ποίημα. Το βρήκα να σκονίζεται. Παράξενο, αλλά θυμάμαι ότι μου έφαγε ώρα να το φτιάξω. Ιανουάριος 2001.
*
Β.: Θες να ζήσουμε Θοδώρα
μ’ αγκαλιές φιλιά και δώρα;
Θ.: Βάγγο πήρες πολύ φόρα
και δεν μου περ’σεύει η ώρα.
ΧΟΡΟΣ: Βάγγος-Τεό,
σημειώσατε δυο.
Β.: Εν πάση περιπτώσει,
θάθελα να σας βλέπω
περιοδικώς.
Θ.: Θα με αναστατώσει,
προτιμώ να βγαίνουμε
τηλεφωνικώς.
ΧΟΡΟΣ: Αλλοίμονο τα πράματα ‘ς τον κόσμο πως περνούνε
άλλες ‘ποδιώχουν τα πουλιά κι άλλες τα κυνηγούνε.
Β.: Αλί και Τρι-
μήπως με αποκρούετε;
Θ.: Αμάν, αν έ-
χετε ώτα με ακούετε.
ΧΟΡΟΣ: Τον φουκαρά κλαίγων θυμίζει όνον,
ελπίς αεί βιότου κλέπτει χρόνον.
*
Τετάρτη καθαρή είναι το μουσικό διάστημα με το οποίο, συχνά, τελειώνει ένα τραγούδι. Το γνωστό Σου-Τιεν.
Ο τελευταίος στίχος.
*
26/3/09
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
16 σχόλια:
Έκτακτο! Έκτακτο!
Τέλειον. Και για να πάρει μία "διανοουμενίστικη" όψιν σου προτείνω τον τίτλο "Τελεία πτώσις".
Προς ανατολάς,"Πτώσις/πτώσεις", ονομάζονται οι καταλήξεις στη μουσική. Σου θυμίζω από την "Διδασκαλία της Ελληνικής Μουσικής" του Κηλτζανίδη: "διερχόμενον το Διουγκιάχ εμπίπτει εις το Ραστ".
Προς δυσμάς, ο όρος "πτώσις" είναι καθιερωμένος στα ελληνικά να αποδίδει τον όρο "cadenca". Υπάρχουν διάφοροι τύποι πτώσεων. Της Perfect, της Τελείας δηλαδή, η σχέσις των αρμονικών βαθμίδων είναι το διάστημα της Καθαρής Τέταρτης, το Σου-Τιεν (η οποία είναι και γνωστή κινέζα σχεδιάστρια από το χώρο της υψηλής ραπτικής εσωρούχων).
Ξέρω όμως ότι τελικά θα προτιμήσεις να καρατήσεις το "Τετάρτη Καθαρή" γιατί έχει κάτι από "Καθαρή Δευτέρα" που παραπέμπει σε νηστεία....
Το μοναδικόν της ζωής μου ποίημα?
Το αμάρτημα της χειρός μου, θα ελεγα.
Χι χι χι.......
...ή ποίος ήτο ο φονεύς του λίμπιντό μου.
Ρε τη Θοδώρα.
Γιατί "ποίημα"; δεν είναι τόσο στενό! είναι τραγούδι, έτοιμο γιά την επίνοια του συνθέτη μας. Ομπρός, βιαστείτε, περνάει η ζωή και απομένει η Μανωλίδου.
εστέτ αλλά άριστον!
Συμφωνώ με τον Πετεφρή. πού είναι το κράτος; τι κάνει ο Μπερεκέτης;
Λέω να αρχίσω ακάματη μελοποίηση. Για το πρώτο τετράστιχο οραματίστηκα μιά ραφινάτη Ταραντέλα.
Ξεκινάω εγώ: τιραλι-τραλιλάϊλα λαλα-τριλάϊ λα. Λα-λα-τριλάϊλα.
Ξεκινάτε αδέλφια από τις εναλλακτικές του "Τετάρτη καθαρή" (=τατού τατατατί).
Είναι Τετάρτη καθάρη, τετάρτη κάθαρη, τέταρτη καθαρή, τέταρτη καθάρη,τέταρτη κάθαρη,τεταρτή κάθαρη, τεταρτή καθάρη, τεταρτή καθαρή. Εννιά εύμορφες εναλλαγές,ευτυχώς όχι παραλλαγές.Η καθεμιά , σε άλλους δρόμους οδηγεί.
Υπάρχει και άλλη μια 4η καθαρή που οδηγεί στον όλεθρο. Το έπαθε ένας φίλος μου. Είναι πολύ άσχημα εδώ και δύο χρόνια.
Ραιδεφόρε, όλα αυτά εντάσσονται στην κατηγορία "η τραγωδία ενός γελοίου ανθρώπου". Και όταν λέω τραγωδία, εννοώ τραγωδία.
Δεν θέλησα να σας προσβάλω αλλά και ούτε να σατιρίσω κάτι. Η 4η καθαρή έχει να κάνει με ένα προσωπικό χιούμορ που εξαντλείται στην λέξη «καθαρή» και που δεν έχει καθόλου πλάκα , ούτε χιούμορ ουσιαστικά. Το
Δεν αισθάνθηκα προσβεβλημένος. Κατάλαβα, νομίζω, το πνεύμα σας. Η σάτιρα επιτρέπεται. Αν ποτέ έχετε την ανάγκη, ελεύθερα.
Δημοσίευση σχολίου