19/3/09

μπερεκέτης: ΚΑΣΤΡΟΤΑΦΗ

Το άωλον ερατίζω
και περινίβεται η χλίβη μου
εις το βάλλος των νημενών.

Η αγχωνία ενός σμικτρού βάχου που αναβλυχάται
προφημεύει την έρχευσή των.

Και ήδη ναι!
Ο ορινίζων στεύει
απ' τους λωλοφρυγμούς του χόχλου:

"Οι Βάρδαλοι, οι βάρδαλοι......".

8 σχόλια:

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Σακατμένεις εριπώνυμος κονφί του τόγου, επαιρετός εζίφης της κραφής, αξιότολος συντέττης πήχων, σέξεων ουντ κορφασμών.
Σ΄ευγανιστώ, ακλιμέ μου Τεμπερφέτη!

Σελιτσάνος είπε...

Κρύβετε λόγια.Παραφυλά ο δενδιώνυμος!

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

Τσόλα την φουκούλα σου Τελιτζιάρνε. Κάε φίκτις!

Ανώνυμος είπε...

Παρακαλείσθε όσοι "νέοι" γονείς διαβάζετε, γράφετε, σχολιάζετε σε ιστολόγια, να πείσετε τα παιδιά σας στο δημοτικό σχολείο να μην τρέχουν πανικόβλητα προς την έξοδο μετά τη λήξη των μαθημάτων όταν χτυπάει ο κώδων, λες και τους έχουν βάλει στουπί στον κώλο τους. Παρακαλώ διαδώστε το. Ευχαριστώ.

anasthod

kukuzelis είπε...

Πώς τα λέτε anasthod...

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Και πώς να τρέχουν;

ΠΕΤΕΦΡΗΣ είπε...

ΤΑ ΣΤΟΥΠΟΚΩΛΑ

Οταν το παιδί θα τρέξει
πιθανόν και να κτυπήσει
ντρέπομαι να πω τη λέξη
μα θα γίνει σαν τη Βίσση

Περπατώντας το παιδάκι
σαν "σχολή των Αθηνών"
θα πετά τον ακινάκη
στο κεφάλι των γονιών

Μη τρελαίνεστε, γονέοι!
όλοι είχαμε παιδιά
μα το τρέξιμο εμπνέει
και παπά και παπαδιά.

Ραιδερφόρος Στουνk είπε...

Εχθεύω εν ίχνιστον δέαφος. Ουδνόλως απαυδιαίω τα μίχλιστα αυθέατα κάλη.